آیا ربات های کوچک به بیمارستان نزدیک شما می آیند؟

در حالی که راجرز در فروش هر گونه کاربرد پزشکی خاص تردید دارد، کاربردهای جراحی برای این فناوری امیدوارکننده ترین به نظر می رسد. راجرز می‌گوید برای استفاده در اعماق بدن انسان، «شما احتمالاً یک شناگر می‌خواهید – مثل ماهی. گروه های دیگری نیز روی شناگران کار می کنند.»

بعد چه است

پلیمر، یک ماده پلاستیک مانند، در میکروالکترونیک استفاده می شود. جزء دوم، آلیاژ فلزی با حافظه شکل، با پلیمر پیوند می خورد تا مفاصل و پاها را تشکیل دهند. جزء سوم، پوشش نازکی از شیشه است که بر روی تمام قسمت بیرونی بدن ربات اعمال می شود.

راجرز می‌گوید: «با تاباندن آن بر روی اندام‌های خاص، می‌توانیم راه رفتن خاصی ایجاد کنیم. زمانی که ربات سرد می شود، به شکل اولیه خود باز می گردد. این تا شدن و باز شدن باعث ایجاد حرکت می شود – خرچنگ راه می رود.

این بدان معناست که احتمالاً سال‌ها طول می‌کشد تا سیلندرهای شنا – یا خرچنگ‌های روباتی – به تیم‌های جراحی قلب یا بخیه زدن اندام‌ها کمک کنند.

راجرز انتخاب خرچنگ را به شاگردانش نسبت می دهد – آن ها از روشی که خرچنگ به پهلو می خورد خوششان می آمد – اما او می گوید که احتمالاً هر موجودی را می توان کوچکتر کرد.

خرچنگ چشمی شش پا با عرض نیم میلی متر، که در شماره اخیر از علم رباتیک، کوچکترین ربات پیاده روی کنترل از راه دور جهان است. می تواند خم شود، بپیچد، راه برود و بپرد و با استفاده از لیزر کنترل از راه دور کار می کند.

دانشمندان دانشگاه نورث وسترن یک خرچنگ ربات بسیار کوچک ساخته اند که روزی می تواند کارهای ظریف جراحی را انجام دهد – وارد بدن شما برای بخیه زدن شریان های کوچک و پاره شده، پاک کردن رگ های مسدود شده یا ردیابی تومورهای سرطانی.

این ربات کوچک – به اندازه یک نوک انگشت – شبیه یک استوانه کوچک است و دارای یک الگوی الهام گرفته از اوریگامی است که می پیچد و کمانش می کند. از میان مایع چسبناک و روی سطوح و توده‌های نرم (مانند اندام‌های انسان)، می‌چرخد، می‌چرخد و با کمک یک آهنربا از راه دور می‌چرخد. تا کردن و باز شدن سیلندر به عنوان مکانیزم پمپاژ عمل می کند و می تواند برای تحویل هدفمند یک داروی مایع استفاده شود. ژائو می‌گوید، برای مثال، ممکن است داروهایی را برای کمک به توقف خونریزی داخلی وارد بدن کند.

منبع

رنه ژائو، دکترا، استادیار مهندسی مکانیک در دانشگاه استنفورد، یکی از این دانشمندان است. در مقاله NewNature Communications، او و همکارانش در مورد «میلی ربات اوریگامی بی‌سیم دوزیست با قابلیت چرخش» گزارش می‌دهند. (پنج بار سریع بگویید.)

این یکی از جدیدترین پیشرفت‌ها در تحقیقات یک دهه است که هدف آن ایجاد ماشین‌های مینیاتوری برای انجام کارهای عملی در مکان‌های صعب العبور است. این سخت پوست مصنوعی و سایر “ریز ربات ها” ممکن است به لطف پیشرفت در علم رباتیک و مواد، زودتر از آنچه فکر می کنید به تیم های جراحی کمک کنند. اما چه اتفاقی باید بیفتد تا این آینده به واقعیت تبدیل شود؟

او می‌گوید: «پیچیده‌ترین بخش این است که عملکرد شنای بهینه‌ای داشته باشید، زیرا چگالی ربات باید بسیار نزدیک به چگالی مایعی باشد که در آن «شنا» می‌کند.

او می‌گوید: «ما سیستم را با کوچک‌سازی بیشتر آن برای کاربردهای زیست‌پزشکی در محیط‌های باریک‌تر مانند رگ‌های خونی بهبود می‌دهیم.

ساخت ربات خرچنگ