با در نظر گرفتن کل مصرف خدمات، تیم یک تغییر قابل توجه بین دو دوره زمانی مشاهده کرد: اختلالات اضطرابی پس از اعلام ملی با سرعت بیشتری درمان شدند. علاوه بر این، در مدلهای تعاملی که همبستگی بین تغییرات در جنسیت و سن بیمار و استفاده کلی از خدمات را ارزیابی میکردند، جذب در بین زنانی که به دنبال درمان اختلال اضطراب بودند و در میان افراد مسنتر که به دنبال درمان اختلال سازگاری بودند، کمتر بود.
برای حفظ اندازه کافی سلول برای ناشناس ماندن، ادعاهای پزشکی بر اساس طبقه بندی آماری بین المللی بیماری ها و مشکلات سلامت مرتبط (ICD) – 10 کد تشخیصی اولیه برای بیماری های روانی در سطوح سه و چهار رقمی طبقه بندی شدند. این شرایط شامل اختلالات اضطراب عمده، اختلال افسردگی، اختلال دوقطبی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلال سازگاری بود. این تیم نسبت هفتگی افراد به ازای هر 10000 ذینفع را در سطح شهرستان در ایالات متحده تعیین کرد که با خدمات اختصاص داده شده به هر یک از گروه های کد درمان می شدند. دوره از 5 ژانویه تا 13 مارس 2020، زمانی که COVID-19 یک اورژانس بهداشت ملی اعلام شد، دوره قبل از COVID-19، و تاریخ های پس از 13 مارس به عنوان دوره پس از COVID-19.
در مطالعه اخیر منتشر شده در انجمن سلامت جامامحققان میزان استفاده از خدمات سلامت روان را در میان بزرگسالان در طول همهگیری بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) بررسی کردند.
زمینه
در این تحقیق کوهورت، تیم ادعاهای پزشکی هفتگی ارائه شده توسط افراد بیمه شده تجاری بالای 18 سال را از 5 ژانویه تا 21 دسامبر 2020 به منظور مقایسه مصرف درمان سلامت روان قبل و بعد از شروع همه گیر COVID-19 در ایالات متحده تجزیه و تحلیل کرد. از آنجایی که روند استفاده، منابع مراقبت و شیوع این خدمات احتمالاً بین بزرگسالان و کودکان متفاوت است، بنابراین مطالعه به بزرگسالان محدود شد.
گروه مطالعه شامل 5،142،577 نفر با بیمه تجاری بود. قبل از اعلام وضعیت اضطراری بهداشت عمومی، میانگین نرخ استفاده هفتگی از خدمات سلامت روان در میان بزرگسالان به ترتیب بین 4.83 تا 23.28 در هر 10000 ذینفع برای اختلالات دوقطبی و اضطراب متغیر بود. بین 14 مارس و 20 دسامبر 2020، نرخ استفاده از مراقبت در هر پنج دسته تشخیصی 8 درصد بهبود یافته است. نرخ استفاده از مراقبت بین 6.4 درصد برای اختلالات سازگاری شدید یا استرس و 14.4 درصد برای اختلالات اضطرابی متغیر بود.
پس از اعلام وضعیت اضطراری ملی در ایالات متحده، نرخ استفاده از خدمات برای درمان حضوری با 52 درصد کاهش به 57 درصد رسید. به عنوان مثال، مصرف خدمات مراقبت از افسردگی 57 درصد کاهش یافته است، از 17.0 ذینفع به 7.2 بهره مند به ازای هر 10000 عضو در هفته. علاوه بر این، نرخ پایین استفاده از مراقبت های شخصی تا ماه دسامبر حفظ شد. در مقابل، نرخ استفاده از خدمات بهداشت از راه دور برای همه کلاسهای تشخیصی پس از اعلام ملی بین 16 تا 20 برابر افزایش یافت.
یافتههای مطالعه نشان داد که پس از اعلام وضعیت اضطراری بهداشت عمومی کشور، زمانی که خدمات سلامت روان با تقاضای بالایی مواجه بود، مصرف خدمات بهداشتی از راه دور به طور قابلتوجهی افزایش یافت. علاوه بر این، استفاده از خدمات برای افسردگی، اضطراب و اختلالات سازگاری به تدریج در طول سال 2020 رشد کرد، اما این احتمال وجود دارد که شکاف درمانی قابل توجهی باشد. نظارت بر اینکه آیا و تا چه حد این تمایلات همچنان به تکامل خود ادامه میدهند، ضروری است، بهویژه اگر و زمانی که قوانین موقت حمایت از خدمات بهداشتی از راه دور منقضی شود یا لغو شود.