مطالعه کنونی هیچ ارتباط معنیداری بین واکسیناسیون کووید-19 و عملکرد قاعدگی فراتر از یک تاخیر کوتاه مدت یک روزه در اولین سیکل پس از هر دوز و افزایش کوتاهمدت در شیوع سیکلهای طولانی نشان نمیدهد. هر دوی این تغییرات در چرخه دوم پس از واکسیناسیون ناپدید شدند.
لازم به یادآوری است که این زوج هایی بودند که برای باردار شدن تلاش می کردند، نه برای پیشگیری از بارداری، و بسیاری نیز موفق بودند. بنابراین، آنها را نمی توان بیش از چند ماه پس از هر دوز واکسن پیگیری کرد.
هیچ یک از شرکت کنندگان در ابتدا واکسن کووید-19 دریافت نکردند، اما تقریباً 40٪ یک یا چند دوز در طول دوره مطالعه مصرف کردند. اکثر آنها واکسن های مدرنا یا فایزر را به ترتیب 32% و 61% مصرف کردند.
محققان در مطالعه حاضر از داده های مطالعه آنلاین بارداری (PRESTO) استفاده کردند. این گروهی از زوج هایی است که به صورت آنلاین در نظرسنجی استخدام شده اند.
آنها از قبل از لقاح پیگیری شدند، هیچ کدام تحت درمان باروری نبودند. دوره مطالعه از ژانویه 2021 تا اوت 2022 بود و گروه شامل زوج هایی از ایالات متحده آمریکا یا کانادا بود.
در تحقیقات قبلی واکسن های تیفوئید، هپاتیت B و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) اثرات حاد و موقتی بر قاعدگی گزارش شده است.
مطالعه: ویژگی های واکسیناسیون کووید-19 و چرخه قاعدگی: یک مطالعه کوهورت آینده نگر. اعتبار تصویر: GroundPicture/Shutterstock.com
معرفی
شروع بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) همهگیر منجر به دو سال افزایش موج بیماری و مرگ شد که صدها میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داد. حتی پس از کاهش شدت شیوع، پیامدهای بالقوه طولانی مدت عفونت یا واکسیناسیون کووید-19 همچنان نگران کننده است.
از نظر بیولوژیکی، مسیری که در آن پاسخ ایمنی برانگیخته شده توسط واکسن، اثر کوتاه مدتی بر غده اصلی غدد درون ریز، هیپوتالاموس، و محور هیپوفیز-تخمدان مرتبط ایجاد می کند، کاملاً قابل قبول است. این می تواند توضیح دهد که چگونه واکسیناسیون می تواند از نظر تئوری بر چرخه قاعدگی تأثیر بگذارد.
مطالعه حاضر به بررسی شش ویژگی اصلی چرخه قاعدگی در ارتباط با چرخه قاعدگی می پردازد: طول، منظم بودن، مدت زمان خونریزی، شدت خونریزی و درد پریود.
هیچ ارتباطی با باروری مشاهده نشد، همچنین هیچ ویژگی چرخه قاعدگی دیگری در ارتباط با واکسیناسیون کووید-19 تغییر نکرده است.
مطالعات قبلی سوگیری گزارشی را معرفی کردند، گروه کنترل نداشتند، عوامل مداخله گر را تنظیم نکردند، ویژگیهای قاعدگی غیر از طول چرخه را ارزیابی نکردند، یا طول پیگیری کافی نداشتند.
در چرخه دوم پس از واکسیناسیون، این ارتباط ضعیف شده بود، که نشان می دهد اثر موقتی است. بنابراین، سیکل های طولانی پس از اولین دوز، از 6٪ به 11٪، شیوع بیشتری پیدا کردند، اما شیوع آن برای چرخه بعدی، در 7.3٪ کاهش یافت.
روی هم رفته، این نتایج نشان میدهد که تغییرات کوتاهمدت در ویژگیهای چرخه قاعدگی احتمالاً به تفاوت معناداری در باروری ترجمه نمیشود.“