ابزارهای بیولوژیکی شیمیایی جدید می تواند به درک بهتر پیشرفت بیماری پارکینسون کمک کند

علاوه بر بهبود تشخیص و نظارت بر بیماری پارکینسون، محققان امیدوارند که کار آنها به توسعه داروهای جدید کمک کند. ووکادلو می گوید: «در نهایت این ابزارها می توانند در آزمایشات بالینی برای ارزیابی اثربخشی استراتژی هایی با هدف افزایش فعالیت GCase در بیماران مورد استفاده قرار گیرند. درمان بیماری پارکینسون

روش‌ها و ابزارهای SFU همچنین ممکن است به محققان کمک کند تا درک بهتری از سایر بیماری‌های عصبی مرتبط با GCase مانند دمانس با بدن لووی (DLB) و بیماری گوچر، یک بیماری نادر که معمولاً در دوران کودکی ظاهر می‌شود، ایجاد کنند.

پارکینسون دومین بیماری شایع نورودژنراتیو است و می تواند علائمی از جمله لرزش، سفتی عضلات و اختلال در تعادل و هماهنگی ایجاد کند که با گذشت زمان بدتر می شود. در حالی که علل دقیق پارکینسون به طور کامل شناخته نشده است، فعالیت کم GCase به این بیماری کمک می کند و درک بهتر این آنزیم می تواند به بهبود تشخیص و درمان منجر شود.

این کار توسط بنیاد مایکل جی فاکس برای تحقیقات پارکینسون و شبکه گلیکومیکس کانادا حمایت شده است. Roche چندملیتی نیز در جنبه هایی از این کار همکاری کرد.

محققان یک گام به درک چگونگی توسعه و پیشرفت بیماری پارکینسون به لطف ابزارهای بیولوژیکی شیمیایی که در دانشگاه سیمون فریزر توسعه یافته اند، نزدیک تر شده اند.

منبع:

تحقیق جدیدی که این هفته در نشریه منتشر شد مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم از ایالات متحده، و توسط محققان SFU متیو دین و یانپینگ ژو، فناوری و روش‌های جدیدی را برای اندازه‌گیری فعالیت گلوکوسربروزیداز لیزوزومی (GCase)، آنزیمی که معمولاً با بیماری پارکینسون مرتبط است، تشریح می‌کند.

دیوید ووکادلو، استاد شیمی و زیست‌شناسی مولکولی و بیوشیمی، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: «این اولین رویکردی است که نشان داده شده است که به طور قابل اعتماد و دقیق فعالیت این آنزیم را مستقیماً در لیزوزوم‌های سلول‌های زنده گزارش می‌کند». توانایی اندازه گیری فعالیت لیزوزومی این آنزیم به روشی دقیق می تواند در درک علل ریشه ای پارکینسون و همچنین کمک بالقوه به تشخیص یا ردیابی پیشرفت آن بسیار مفید باشد.

مرجع مجله:



منبع

یافته‌های این تیم نشان می‌دهد که فعالیت این آنزیم در بیماران هم در سلول‌های خونی و هم در سلول‌های مغزی مشابه است، که به طور بالقوه می‌تواند محققان و متخصصان پزشکی را قادر به نظارت بر نحوه پیشرفت پارکینسون در مغز با استفاده از نمونه‌های خون کند.