تقریباً 3.5٪ از 340 بیمار عوارض جانبی را گزارش کردند. اینها شامل سه بیمار بود که سردرد، دو نفر با حالت تهوع، دو بیمار با اختلالات بینایی، دو نفر که ضعف را گزارش کردند و یک بیمار به دلیل مسائل روانپزشکی در بیمارستان بستری شد. علاوه بر این، 2.2 درصد در بازدید بعدی پس از درمان ایجاد ضایعات جدید را گزارش کردند، در حالی که 13.1 درصد از بیماران در هفته اول درمان ضایعات جدیدی داشتند. پس از درمان، 89.5 درصد از بیماران اظهار داشتند که تمام ضایعات پوسته پوسته شده و با لایه ای تازه از پوست در پشت دلمه بهبود می یابند. مدت زمان مورد نیاز برای بهبود ذهنی در بین 174 فرد دارای داده، برای افراد دارای و بدون شواهد مثبت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) یکسان بود.
نتیجه
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) اطلاعاتی را از فرم‌های پیامد برای 369 بیمار و فرم‌های دریافت بیمار برای 549 فرد مبتلا به آبله میمون تایید شده یا احتمالی که تا 20 اوت 2022 با tecovirimat درمان شده بودند جمع‌آوری کرد. برای 174 نفر از این افراد، داده‌ها از هر دو شکل دریافت و نتیجه.
نتایج
اطلاعات مربوط به وضعیت بستری شدن در بیمارستان برای 331 از 369 بیمار با فرم های پیامد در دسترس بود. از این میان، 6.9٪ پس از شروع علائم بستری شدند، با میانگین اقامت چهار روز. متوسط زمان لازم برای بهبود ذهنی پس از شروع درمان سه روز بود. تقریباً 72.6٪ از 317 بیمار با داده های پیامد موجود، بهبودی با یا بدون عواقب را در زمان یا قبل از تکمیل ارزیابی پس از درمان نشان دادند. تقریباً 27.4٪ گزارش شده‌اند که هنوز به طور کامل بهبود نیافته‌اند، که در میان آنها 78 نفر تکمیل دوره درمان 14 روزه تکوویریمات را گزارش نکرده‌اند.
در حال حاضر هیچ داروی مورد تایید سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان آبله میمون انسان وجود ندارد. با این حال، یک داروی ضد ویروسی به نام Tecovirimat (Tpoxx) برای درمان آبله مورد تایید FDA قرار گرفته است و در آزمایشات حیوانی کارایی خود را نشان داده است. داروی ضد ویروسی Tecovirimat به عنوان یک مداخله پزشکی برای درمان آبله، یک عفونت خطرناک و بالقوه کشنده ناشی از ویروس Variola، عضوی از جنس Orthopoxvirus، ایجاد شد. اگرچه ویروس آبله میمون عضوی از یک جنس است، اما معمولاً منجر به بیماری خفیف‌تری می‌شود. اثربخشی تکوویریمات در درمان آبله میمون به طور کامل در انسان ارزیابی نشده است زیرا فرصت های کمی برای انجام مطالعات بالینی در کشورهایی که عفونت ویروس آبله میمون بومی است وجود داشته است.
در مورد مطالعه
نتایج مطالعه نشان داد که تقریباً 98 درصد از 527 بیمار که فرم ها و داده های دریافتی آنها در دسترس بود، مرد بودند، در حالی که میانگین سنی 36.5 سال بود. از میان 464 بیمار که اطلاعات نژادی و قومیتی آنها در دسترس بود، 38.8٪ سفیدپوست، 34.7٪ اسپانیایی یا لاتین تبار، و 17.9٪ غیر اسپانیایی سیاهپوست یا آمریکایی آفریقایی تبار بودند. تقریباً دو سوم از دریافت کنندگان tecovirimat در میان 359 بیمار که اطلاعاتی برای آنها در دسترس بود، ضایعاتی داشتند که کمتر از 10٪ بدن آنها را پوشش می داد، در حالی که 4.7٪ ضایعاتی داشتند که بین 75٪ تا 100٪ بدن آنها را پوشش می داد. هنگامی که درمان با تکوویریمات در 529 بیمار شروع شد، 56.5 درصد بین 10 تا 100 ضایعه گزارش کردند، در حالی که 39.7 درصد کمتر از 10 و 3.8 درصد بیش از 100 ضایعه داشتند.
در مطالعه اخیر منتشر شده در گزارش هفتگی عوارض و مرگ و میر، محققان اثر تکوویریمات را در درمان آبله میمون ارزیابی کردند.
در مطالعه حاضر، محققان فرم های دریافت و نتیجه بیمارانی را که تشخیص داده شده یا مشکوک به عفونت آبله میمون بودند و تحت درمان با تکوویریمات قرار گرفتند، ارزیابی کردند.
به طور کلی، این مطالعه از ادامه در دسترس بودن تکوویریمات برای بیماران مبتلا به آبله میمون تایید شده یا تشخیص داده شده آزمایشگاهی پشتیبانی می کند. نتایج اولیه حاکی از آن بود که تکوویریمات عمدتاً به خوبی تحمل می‌شد و بیشتر عوارض جانبی جدی نبود. علاوه بر این، هنوز مشخص نیست که آیا tecovirimat در عوارض جانبی گزارش شده نقش داشته است یا خیر. محققان بر این باورند که در طول شیوع کنونی آبله میمون، نظارت مداوم برای تعیین ایمنی تکوویریمات در بیماران مبتلا به عفونت ویروس آبله میمون بسیار مهم است.
فرمول خوراکی تکوویریمات به 99.8 درصد از 495 بیمار که اطلاعاتی در مورد نحوه مصرف در ابتدای درمان در دسترس بود توصیه شد. میانگین زمان بین شروع علائم و اولین دوز تکوویریمات هفت روز بود. هنگامی که درمان با تکوویریمات شروع شد، 47.7٪ از 260 نفری که فرم های دریافتی را اصلاح کردند، عفونت ارتوپاکس ویروس تایید شده آزمایشگاهی داشتند.