یافته های مطالعه نشان می دهد که زوال پویا در توده عضلانی اسکلتی، به ویژه در PM رخ داده است، و با چندین پیامد نامطلوب همراه است. با این حال، اندازه گیری استاتیک جرم ESM با مرگ و میر بالاتر و افزایش نیاز به تهویه مکانیکی مرتبط بود.
سایر نتایج آزمایشات بالینی، دموگرافیک و آزمایشگاهی مقایسه شد. استفاده از الکل نیز اندازه‌گیری شد، زیرا نوشیدن الکل در طول همه‌گیری افزایش یافت و مصرف الکل به سارکوپنی کمک کرد.
یافته های مطالعه
رابطه بین مصرف الکل و افزایش خطر سارکوپنی در بیماران COVID-19 به ویژه نگران کننده است، زیرا خود COVID-19 می تواند به دلیل تهاجم مستقیم SARS-CoV-2 به کلانژیوسیت ها و آسیب ایمونولوژیک باعث آسیب کبدی شود. مکانیسم های دیگر عبارتند از هیپوکسی و افزایش سطح فریتین به دلیل التهاب، همراه با از دست دادن اشتها، تهوع و استفراغ در COVID-19 حاد.
افراد غیر زنده نیز توده PM بیشتری را از دست دادند. در واقع، درصد کاهش در توده PM، پنج برابر افزایش خطر مرگ و میر و دو برابر خطر بستری شدن در ICU را پیش بینی کرد. با کاهش ESM، مرگ و میر بدون تغییر بود. با این حال، خطر بستری شدن در ICU هشت برابر افزایش یافت.
تا 21 جولای 2022، بیش از 572 میلیون نفر در سراسر جهان به سندرم حاد تنفسی کرونا 2 (SARS-CoV-2) مبتلا شده اند که از این تعداد تقریباً 6.4 میلیون نفر جان خود را از دست داده اند. در موارد شدید، کووید-۱۹ می‌تواند باعث ایجاد یک حالت التهابی یا طوفان سیتوکین شود که در نهایت باعث از کار افتادن چندین سیستم ارگانی می‌شود.
در مطالعه حاضر، نویسندگان علاقه مند به تعیین اینکه آیا سارکوپنی به طور حاد در COVID-19 رخ می دهد یا خیر و اینکه آیا تغییر نرخ از دست دادن عضله یک عامل پیش آگهی برای مرگ و سایر پیامدهای بیماری است، علاقه مند بودند. برای این منظور، نویسندگان از توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن قفسه سینه و/یا شکم برای تعیین کمیت توده عضلانی استفاده کردند.
مطالعات آینده برای تعیین اینکه آیا COVID-19 خطر ابتلا به سارکوپنی را در مقایسه با سایر عفونت های تنفسی شدید افزایش می دهد مورد نیاز است.“
مطالعات قبلی نشان داده است که از دست دادن توده در عضلات سینه ای و ستون فقرات در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) باعث پیامدهای نامطلوب می شود.
بازماندگان و غیربازماندگان در این گروه را نمی‌توان بر اساس سن، شاخص توده بدنی (BMI) یا جنسیت پیش‌بینی کرد، در مقابل، ناحیه ESM پایین‌تر در اولین CT و ناحیه ESM نهایی پایین‌تر با افزایش خطر بستری شدن در ICU همراه بود. . بیش از 80 درصد از افرادی که در ICU بستری شده بودند در مقایسه با کمتر از 50 درصد از بازماندگان جان خود را از دست دادند.
مرجع مجله:
- Attaway، A.، Welch، N.، Dasarathy، D.، و همکاران. (2022). از دست دادن حاد عضله اسکلتی در عفونت SARS-Cov-2 به نتایج بالینی ضعیف در بیماران COVID-19 کمک می کند. مجله کاشکسی، سارکوپنی و عضله. doi:10.1002/jcsm.13052.
گروه CT COVID در مطالعه فعلی نشان دهنده گروهی از افراد بسیار بیمار با ریه های ملتهب است که بر خلاف جمعیت عمومی COVID. با این حال، یافته‌های مطالعه نشان داد که بیماران غیر کووید-19 که به دو سی‌تی اسکن در یک دوره مشابه با نرخ مشابه بستری شدن در ICU نیاز داشتند، میزان کمتری از دست دادن عضله را نشان دادند. این علیرغم وجود شرایط پزشکی متعدد در این گروه کنترل مشاهده شد.
تغییرات در توده عضلانی در گروه CT COVID و به حداقل سطح در گروه کنترل آشکار بود. میانگین تغییر در عضله سینه ای (PM) در طول یک ماه تقریباً -3 سانتی متر بود2 در این بیماران در مقایسه با 0.06 سانتی متر2 در کنترل ها تغییرات مربوطه در عضله ارکتور اسپاینا (ESM) تقریباً 2 سانتی متر بود2 و 0.06 سانتی متر2، به ترتیب.
روی هم رفته، عضلات مختلف به روش‌های متفاوتی به التهاب حاد واکنش نشان می‌دهند و باید از روش‌های مختلفی برای شناسایی این عوامل خطر استفاده کرد.
گروه CT کووید در مقایسه با ثبت کووید به طور کلی، بیماری‌های زمینه‌ای، توده بدن سنگین‌تر، و تنگی نفس، سرفه و تب بیشتر گزارش شده بود. بیماری های همراه شامل COPD، آسم و نارسایی احتقانی قلب بود.
درصد کاهش PM با نرخ مرگ و میر و خطر بستری در ICU همراه بود، در حالی که کاهش ESM با خطر بالاتر بستری در ICU همراه بود. ESM مسئول ایستادن بدن در برابر گرانش است. بنابراین، آتروفی آن ممکن است همراه با بیماری یا ضعف ناتوان کننده رخ دهد، بنابراین توضیح می دهد که چرا یک ESM اولیه پایین، پیامد ضعیفی را پس از COVID-19 پیش بینی می کند.
این داده ها پایه و اساس ارزیابی از دست دادن عضله پویا به عنوان پیش بینی کننده پیامدهای بالینی و هدف قرار دادن سارکوپنی حاد برای بهبود نتایج بالینی برای COVID-19 است.“
برخی از عواملی که نشان می‌دهند چرا کووید-۱۹ باعث سارکوپنی می‌شود عبارتند از التهاب، وضعیت بستری در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حاد، کم اشتهایی که منجر به کاهش قابل توجه مصرف غذا می‌شود، و استفاده از برخی داروها مانند کورتیکواستروئیدها که باعث تحلیل عضلات می‌شوند.
کسانی که هر هفته پنج یا بیشتر نوشیدنی می‌نوشیدند، کاهش بیشتری در PM داشتند اما هیچ ارتباطی با ESM نداشتند. به نظر نمی رسد کاهش PM و ESM با یکدیگر ارتباط داشته باشند.
مفاهیم
یافته‌های آزمایشگاهی سطوح آنزیم کبدی را در هنگام پذیرش در مقایسه با آزمایش‌های قبلی نشان داد.
مطالعه: از دست دادن حاد عضله اسکلتی در عفونت SARS-Cov-2 به نتایج بالینی ضعیف در بیماران COVID-19 کمک می کند. اعتبار تصویر: Stokkete / Shutterstock.com
مقدمه
علاوه بر این، گروه CT COVID در معرض خطر بیشتری برای پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) و تهویه مکانیکی به ترتیب بیش از دو و چهار برابر خطر مرگ بود. بنابراین شدت بیماری در این گروه بالاتر بود و بیشترین مرگ و میر ناشی از نارسایی تنفسی و متعاقباً نارسایی کبدی بود. تقریباً یک نفر از هر چهار بیمار در این گروه بیش از پنج نوشیدنی الکلی در هفته می‌نوشید.
نظارت بر این بیماران در دوره‌های طولانی‌تر به تعیین مکانیسم‌ها و پیامدهای زمینه‌ای سارکوپنی در چنین مواردی کمک می‌کند.
سارکوپنی، که به عنوان از دست دادن عضله اسکلتی که در طول بستری شدن در بیمارستان به دلیل یک بیماری حاد رخ می دهد، تعریف می شود، با بیماری مزمن همراه است و تا حد زیادی مسئول بیماری و مرگ های مرتبط با این شرایط است. یک جدید مجله کاشکسی، سارکوپنی و عضله مطالعه شیوع سارکوپنی حاد در بیماران کروناویروس 2019 (COVID-19) و پیامدهای این عارضه را بررسی می کند.
داده‌های بیمار از یک فهرست آینده‌نگر از بیماران مبتلا به کووید-19 حاد به نام «رجیستری تحقیقات COVID-19 کلینیک کلیولند» (CCCRR) از مارس 2020 تا دسامبر 2020 به‌دست آمد. روی هم، «همگروهی CT COVID-19» شامل 100 بیمار با دو یا بیشتر موارد بالا بود. سی تی اسکن با وضوح قفسه سینه با فاصله حداقل سه روز از یکدیگر گرفته شده است که امکان اندازه گیری ضخامت عضله قفسه سینه را فراهم می کند.
سارکوپنی متعاقباً می تواند باعث خستگی و تاخیر کلی در بهبودی شود که معمولاً در پیامدهای پس از حاد COVID-19 (PASC) گزارش می شود. علاوه بر این، سارکوپنی خطر ابتلا به بیماری شدید و نتایج ضعیف را در بیماران افزایش می دهد.
در مورد مطالعه
بیماران تحت تهویه مکانیکی ممکن است در روزهای اولیه از تغذیه ناکافی رنج ببرند، در حالی که استفاده از کورتیکواستروئیدها، که اغلب برای درمان COVID-19 شدید مورد استفاده قرار می‌گیرند، باعث کاهش عضلات می‌شود.
ممکن است برای مقایسه اندازه‌گیری‌های ایستا و پویا از دست دادن عضله در COVID-19 و بیماری‌های مشابه، و همچنین پیامدهای درازمدت احتمالی سارکوپنی، به مطالعات آینده نیاز باشد. اینها ممکن است شامل ویژگی هایی باشد که اغلب با PASC مرتبط هستند، مانند خستگی، مشکل در تنفس، درد مفاصل و کاهش تحمل ورزش.
مطالعه کنونی همچنین نشان می‌دهد که به دلیل ارتباط مصرف الکل با اختلالات کبدی و از دست دادن عضله، ممکن است درمان‌های خاصی در مصرف کنندگان زیاد الکل مبتلا به سارکوپنی در COVID-19 مورد نیاز باشد.
اطلاعات کمی در مورد سارکوپنی حاد در COVID-19 وجود دارد، علیرغم آگاهی از اینکه می تواند باعث وخامت بالینی و افزایش خطر مرگ شود.