با مطالعات متعددی که امروز در کنفرانس بین‌المللی انجمن آلزایمر گزارش شد، بینش‌های جدیدی در مورد عواملی که ممکن است تأثیر کووید-19 و بیماری همه‌گیر را بر حافظه و مهارت‌های تفکر پیش‌بینی، افزایش یا محافظت کنند، آشکار شد.® (AAIC®) 2022 در سن دیگو و به صورت مجازی.
از جمله یافته های کلیدی گزارش شده در AAIC 2022:
- گروهی از آرژانتین دریافتند که از دست دادن مداوم حس بویایی ممکن است پیش بینی کننده بهتری برای اختلالات شناختی و عملکردی طولانی مدت نسبت به شدت بیماری اولیه COVID-19 باشد.
- بر اساس مطالعه ای که توسط مرکز بیماری آلزایمر راش در شیکاگو انجام شد، بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه با خطر دو برابری زوال عقل در افراد مسن مرتبط بود.
- در طول همه گیری، جنسیت زن، کار نکردن و وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین با علائم شناختی بیشتری در یک جمعیت مطالعه بزرگ که از 9 کشور آمریکای لاتین انتخاب شده بودند، همراه بود.
- در همان جمعیت آمریکای لاتین، تجربه یک تغییر مثبت زندگی در طول همه‌گیری (مانند زمان با کیفیت بیشتر با دوستان و خانواده یا گذراندن زمان بیشتر در طبیعت) تأثیر منفی همه‌گیری را بر حافظه و مهارت‌های تفکر کاهش داد.
هدر اسنایدر، دکترا، معاون رئیس‌جمهور، گفت: «کووید-19 میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان بیمار کرده و کشته است، و برای برخی، تحقیقات در حال ظهور نشان می‌دهد که تأثیرات بلندمدتی بر حافظه و تفکر نیز وجود دارد.» روابط پزشکی و علمی در انجمن آلزایمر. از آنجایی که این ویروس احتمالاً برای مدت طولانی با ما خواهد بود، شناسایی عوامل خطر و محافظتی برای علائم شناختی می‌تواند به درمان و پیشگیری از «کووید طولانی» کمک کند.»
از دست دادن مداوم بویایی، اختلال شناختی را بهتر از شدت COVID-19 پیش بینی می کند.
محققان آرژانتینی که با کنسرسیوم انجمن آلزایمر بر روی عواقب مزمن عصب روانپزشکی عفونت SARS-CoV-2 کار می کنند، 766 بزرگسال 55 تا 95 ساله را که در معرض COVID-19 قرار گرفته بودند را به مدت یک سال دنبال کردند و یک سری آزمایشات منظم فیزیکی، شناختی و عصبی را انجام دادند. از گروه مورد مطالعه، 4/88 درصد آلوده و 6/11 درصد شاهد بودند.
ارزیابی بالینی اختلال حافظه عملکردی را در دو سوم از شرکت کنندگان آلوده نشان داد که در نیمی از آنها شدید بود. گروه دیگری از آزمون های شناختی سه گروه را با کاهش عملکرد شناسایی کردند:
- 11.7 درصد فقط اختلال حافظه را نشان دادند.
- 3/8 درصد دارای اختلال در توجه و عملکرد اجرایی بودند.
- 11.6٪ اختلال چند دامنه ای (شامل حافظه، یادگیری، توجه و عملکرد اجرایی) را نشان دادند.
تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که از دست دادن مداوم بویایی یک پیش‌بینی‌کننده قابل‌توجه برای اختلال شناختی است، اما شدت بیماری اولیه COVID-19 اینطور نیست.
هرچه بینش بیشتری در مورد علل یا حداقل پیش‌بینی‌هایی داشته باشیم که چه کسی تأثیر شناختی قابل توجه عفونت COVID-19 را تجربه خواهد کرد، بهتر می‌توانیم آن را ردیابی کنیم و شروع به توسعه روش‌هایی برای پیشگیری از آن کنیم.»
Gabriela Gonzalez-Aleman، LCP، Ph.D.، استاد، Pontificia Universidad Catolica Argentina، بوئنوس آیرس
ماندن در بخش مراقبت های ویژه ممکن است نشان دهنده خطر بالاتر زوال عقل باشد
محققان مرکز بیماری راش آلزایمر (RADC)، بخشی از سیستم سلامت دانشگاه راش شیکاگو، از داده‌های پنج مطالعه مختلف بر روی افراد مسن بدون زوال عقل شناخته شده (3822=n) برای مشاهده بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) استفاده کردند. بستری شدن در ICU قبلاً با اختلالات شناختی در بیماران مسن مرتبط بود، اما مطالعات کمی بررسی کرده اند که آیا آنها خطر زوال عقل را افزایش می دهند یا خیر.
آنها سوابق ادعاهای مدیکر را از سال 1991 تا 2018 (پیش از همه‌گیری) بررسی کردند و سالانه با استفاده از ارزیابی شناختی استاندارد، ابتلا به آلزایمر و انواع دمانس را بررسی کردند. در طول میانگین 7.8 سال پیگیری، 1991 (52%) شرکت کننده حداقل یک بار بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه را تجربه کردند. 1031 (27%) قبل از ثبت نام مطالعه در بخش مراقبت های ویژه بستری بودند. و 961 نفر (25%) در طول دوره مطالعه در بخش مراقبت های ویژه بستری بودند.
محققان دریافتند که در تجزیه و تحلیل های تنظیم شده برای سن، جنس، تحصیلات و نژاد، تجربه بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه با 63 درصد بیشتر خطر ابتلا به زوال عقل آلزایمر و 71 درصد بیشتر خطر ابتلا به انواع زوال عقل مرتبط است. در مدل‌هایی که بیشتر برای سایر عوامل بهداشتی مانند عوامل خطر عروقی و بیماری، سایر بیماری‌های مزمن پزشکی و ناتوانی‌های عملکردی تنظیم شده‌اند، این ارتباط حتی قوی‌تر بود: بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه با 110 درصد بیشتر خطر ابتلا به آلزایمر و 120 درصد خطر بیشتر در همه انواع مرتبط بود. زوال عقل
برایان دی جیمز، دکترای اپیدمیولوژیست در RADC، گفت: “ما دریافتیم که بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه با خطر دو برابری زوال عقل در افراد مسن تر جامعه مرتبط است.” این یافته‌ها با توجه به میزان بالای بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه در افراد مسن، و به‌ویژه به دلیل افزایش فوق‌العاده بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه در طول همه‌گیری COVID-19، می‌تواند قابل توجه باشد. درک ارتباط بین بستری شدن در ICU و ایجاد زوال عقل در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری از اهمیت بالایی برخوردار است.
تحقیقات بیشتری برای تکرار این یافته ها و روشن کردن عواملی که ممکن است خطر زوال عقل را افزایش دهند، ضروری است. به عنوان مثال، آیا این بیماری بحرانی است که فردی را به بیمارستان می فرستد یا روش های بالقوه قابل تغییر در طول بستری شدن در بیمارستان باعث ایجاد خطر زوال عقل می شود؟ جیمز افزود.
یک تغییر مثبت زندگی در طول همه گیری ممکن است در برابر علائم شناختی محافظت شود
محققان از کشورهای آمریکای مرکزی و جنوبی و ایالات متحده بررسی کردند که آیا عوامل اجتماعی جمعیت شناختی و تغییرات در زندگی مرتبط با بیماری همه گیر با تجربه علائم شناختی، از جمله مشکلات حافظه، توجه و سایر مهارت های تفکر، در مراحل اولیه همه گیری مرتبط است یا خیر.
در مطالعه گزارش شده در AAIC، 2382 بزرگسال اسپانیایی زبان 55 تا 95 سال (میانگین 65.3 سال، 62.3 درصد زن) از 9 کشور در آمریکای لاتین یک نظرسنجی آنلاین یا تلفنی را تکمیل کردند، تست شناختی الکترونیکی انجام دادند و فهرستی را پر کردند که ارزیابی اثرات مثبت و منفی همه‌گیری بین ماه‌های مه و دسامبر 2020. از کل جمعیت مورد مطالعه، 145 نفر (6.09%) علائم COVID-19 را تجربه کردند.
شرکت کنندگان از: اروگوئه (1423، 59.7%)، مکزیک (311، 13.1%)، پرو (153، 6.4%)، شیلی (152، 6.4%)، جمهوری دومینیکن (117، 4.9%)، آرژانتین (106، 4.5%) بودند. ٪، کلمبیا (50، 2.1٪)، اکوادور (39، 1.6٪)، پورتوریکو (19، 0.8٪) و سایر (12، 0.5٪)
یافته های کلیدی:
- جنسیت زن، در حال حاضر کار نمی‌کند و وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر همگی به طور مستقل با علائم شناختی بیشتری در اوایل همه‌گیری مرتبط بودند.
- تغییرات منفی زندگی در طول همه گیری، مانند مشکلات اقتصادی و فعالیت های اجتماعی محدود، به طور قابل توجهی با علائم شناختی بیشتر مرتبط بود. با این حال، این ارتباط در میان شرکت‌کنندگان در مطالعه که حداقل یک تغییر مثبت زندگی را در طول همه‌گیری گزارش کردند، از جمله گذراندن زمان بیشتر با دوستان و خانواده یا زمان بیشتری در خارج از طبیعت، ضعیف‌تر بود.
ماریا مارکین، دکترای تخصصی، دانشیار دپارتمان‌های پزشکی و روانپزشکی و مدیر تحقیقات نابرابری‌ها در این بیماری، گفت: «شناسایی عوامل خطر و عوامل محافظتی برای علائم شناختی در طول همه‌گیری، گام مهمی در جهت توسعه تلاش‌های پیشگیری است. بخش سالمندان، پیری و مراقبت های تسکینی در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو. “تجربه تغییرات مثبت زندگی در طول همه گیری ممکن است تاثیر مضر تغییرات منفی زندگی را بر علائم شناختی خنثی کند.”
این مطالعه نمونه‌ای از این است که چگونه محققان از کشورهای مختلف در آمریکای لاتین و ایالات متحده، که بسیاری از آنها قبلا هرگز با هم کار نکرده بودند و منابع محدودی داشتند، در شرایط دشوار اما با یک هدف مشترک برای پیشبرد درک علمی در مورد آلزایمر گرد هم آمدند. مارکوین افزود: مشارکت‌های چندفرهنگی می‌توانند نقش مهمی در این زمینه داشته باشند.