اصلاح ستون فقرات فسفورتیوات، مزدوج آپتامر-دارو را برای درمان سرطان پانکراس افزایش می‌دهد.

سرطان لوزالمعده یک تومور جامد پیچیده و کشنده است که هم برای تشخیص و هم برای درمان چالش های مهمی را به همراه دارد. این بیماری به دلیل تهاجم موضعی تهاجمی و تمایل به متاستازهای دور شناخته شده است که هر سال منجر به مرگ حدود 227000 نفر در سراسر جهان می شود. با توجه به چالش‌های مهم ناشی از سرطان لوزالمعده، تلاش‌های گسترده‌ای برای توسعه استراتژی‌های درمانی نوآورانه‌ای انجام شده است که می‌تواند نتایج درمانی این بیماری را بهبود بخشد.

برای ارائه یک رویکرد بالقوه، گروه‌های تحقیقاتی Weihong Tan و Xue-Qiang Wang در موسسه پزشکی Hangzhou از اصلاح ستون فقرات فسفورتیوات برای افزایش توانایی تشخیص، ظرفیت جذب سلولی و پایداری زیستی آپتامری استفاده کردند که سلول‌های سرطانی پانکراس را هدف قرار می‌دهد. این اصلاح منجر به تحویل عامل درمانی کارآمدتر و ایمن‌تر به سرطان پانکراس شد.

این مطالعه نشان داد که اصلاح کل ستون فقرات فسفورتیوات به طور قابل توجهی پایداری بیولوژیکی آپتامر در سرم را بهبود می بخشد. علاوه بر این، محققان با جفت کردن آپتامر با میتومایسین C، یک داروی قوی ضد تومور، یک ترکیب آپتامر-دارو را با موفقیت تهیه کردند. در مقایسه با کونژوگه آپتامر-دارو اصلاح نشده، مزدوج آپتامر-دارو اصلاح شده به طور قابل توجهی توانایی اتصال و اندوسیتوز را نسبت به سلول های سرطان پانکراس هدفمند بهبود بخشیده است. علاوه بر این، سمیت آن نسبت به سلول های غیر هدف به طور قابل توجهی کاهش یافت و نیمه عمر گردش خون طولانی تری را در موش ها نشان داد.

آزمایش‌های تصویربرداری موش همچنین نشان داد که مزدوج اصلاح‌شده توانایی نفوذ به محل‌های تومور را بهبود بخشیده و زمان ماندگاری قابل توجهی را در مقایسه با مزدوج اصلاح‌نشده افزایش داده است. این یافته‌ها پتانسیل اصلاح تیو کلی را به عنوان وسیله‌ای برای تنظیم خواص زیست‌پزشکی آپتامرها و معرف‌های درمانی مرتبط با آن‌ها برجسته می‌کند و راه را برای ترجمه بالینی آپتامرها هموار می‌کند.