درمان با آنیفرولوماب به خوبی تحمل شد و دارای پروفایل ایمنی طولانی مدت قابل قبولی بود، در حالی که کاهش فعالیت بیماری لوپوس را حفظ کرد و نیاز به داروهای استروئیدی را کاهش داد یا از بین برد.
منبع:
در کارآزمایی طولانیمدت دو کارآزمایی فاز 3 قبلی، بیماران آنیفرولوماب 300 میلیگرم را ادامه دادند، از آنیفرولوماب 150 میلیگرم به 300 میلیگرم تغییر دادند، یا از دارونما مجدداً به آنیفرولوماب 300 میلیگرم یا دارونما ادامه دادند که هر 4 هفته تجویز میشد. با تمام بیمارانی که درمان استاندارد را نیز دریافت می کنند. Anifrolumab به صورت انفوزیون داخل وریدی تجویز شد.
اینترفرون نوع I (IFN) یک فعال کننده ایمنی قوی است که در سطوح بالایی در اکثر بیماران مبتلا به لوپوس، یک بیماری خود ایمنی وجود دارد. که در آرتریت و روماتولوژیمحققان نتایج مثبتی را از اولین کارآزمایی طولانی مدت کنترل شده با دارونما بر روی آنیفرولوماب – یک آنتی بادی مونوکلونال انسانی که گیرنده IFN نوع I- را در بیماران مبتلا به لوپوس هدف قرار می دهد، گزارش کردند.
مرجع مجله:
“یک کارآزمایی توسعه ای تصادفی، کنترل شده با دارونما، فاز 3، ایمنی و تحمل طولانی مدت آنیفرولوماب در لوپوس اریتماتوز سیستمیک فعال.” کنت سی. کالونیان، ریچارد فیوری، اریک اف. موراند، ایان ان. بروس، سوزان مانزی، یوشیا تاناکا، کوین وینتروپ، ایهور هوپکا، لیجین (جینی) ژانگ، شانتی ورتر، گابریل آبرو، میکی هالتکویست، راج توممالا، کاترینا لیندولم و حسین الموسوی. آرتریت و روماتولوژی; انتشار آنلاین: 12 نوامبر 2022 (DOI: 10.1002/art.42392).https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/art.42392