ایزوتیپ های ایمونوگلوبولین G به دنبال واکسیناسیون مکرر mRNA SARS-CoV-2 کلاس تغییر می کنند.

از

medRxiv گزارش‌های علمی مقدماتی را منتشر می‌کند که توسط همتایان بررسی نمی‌شوند و بنابراین، نباید به‌عنوان نتیجه‌گیری، راهنمای عمل بالینی/رفتار مرتبط با سلامتی در نظر گرفته شوند یا به عنوان اطلاعات ثابت تلقی شوند.



منبع

نویسندگان، گسترش سلول‌های B حافظه مبتنی بر واکسن mRNA را مشاهده کردند که IgG4 را بیان می‌کردند. مدت کوتاهی پس از دو دوز اول واکسن، واکنش آنتی بادی افزایش یافت که به تدریج طی پنج تا هفت ماه کاهش یافت. اگرچه مقدار آنتی بادی های IgG اختصاصی S در اوج پس از دوز دوم و سوم واکسن قابل مقایسه بود، کیفیت آنها پس از واکسیناسیون تقویت کننده یکسان نبود.

مهمتر از آن، مطالعات آینده باید ظاهر دیررس پاسخ آنتی بادی ضد ویروسی IgG4 ناشی از واکسن mRNA را بررسی کنند. مطالعات باید مکانیسم‌های ایمونولوژیک زیربنایی را که این پاسخ را هدایت می‌کنند و اینکه چگونه پاسخ آنتی‌بادی مبتنی بر IgG4 بر عفونت‌های ویروسی بعدی و واکسیناسیون‌های تقویت‌کننده تأثیر می‌گذارد، ارزیابی کنند. این امر برای توسعه واکسن های جدید مبتنی بر mRNA علیه سایر پاتوژن ها کاملاً مرتبط است.

*تذکر مهم

مطالعات حیوانی اهمیت قطعه، عملکردهای موثر متبلور (Fc) را در کاهش عفونت‌های ویروسی نشان داده‌اند. تغییر به سمت ایزوتیپ های IgG دیستال با کاهش عملکردهای موثر گیرنده گاما Fc (FcγR) همراه است، از جمله فاگوسیتوز سلولی وابسته به آنتی بادی (ADCP)، سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی (ADCC) و سمیت سلولی وابسته به مکمل (CDC).

از آنجایی که نویسندگان نتوانستند شواهدی برای تغییر شدت بیماری، که تقریباً در همه موارد مطالعه خفیف بود، جمع‌آوری کنند. بنابراین، مطالعات آینده باید این جنبه ها را در گروه های بزرگتر با شدت بیماری های افتراقی مورد بررسی قرار دهد. فعالیت فاگوسیتی با واسطه آنتی بادی در سرم پس از واکسیناسیون سوم در هماهنگی با نسبت های بالاتر آنتی بادی های ضد S IgG4 کاهش یافت. با این حال، چگونگی تأثیر این تغییرات بر عفونت های ویروسی بعدی مشخص نیست.

Comirnaty یک واکسن مبتنی بر mRNA بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) است که برای استفاده انسانی در ایالات متحده و اروپا تأیید شده است. حدود 90 درصد در پیشگیری از عفونت SARS-CoV-2 در کارآزمایی‌های بالینی و محیط‌های واقعی کارایی نشان داده است.

در مطالعه حاضر، محققان 29 نفر از کارکنان مراقبت های بهداشتی را که یک رژیم سه دوز از Comirnaty دریافت کرده بودند، با دو دوز اول در فاصله زمانی سه تا چهار هفته و یک واکسن تقویتی پس از هفت ماه از واکسیناسیون دوم، انتخاب کردند.

محققان همچنین آنتی‌بادی‌های نوترکیب ضد گیرنده مونوکلونال (RBD) را تولید کردند که قطعه Fab متصل به آنتی ژن را به اشتراک می‌گذاشت، اما دارای چهار زنجیره سنگین ثابت مختلف برای تعیین کمیت استاندارد ایزوتیپ‌های مختلف ضد اسپایک IgG در یک روش فلوسایتومتری مالتی پلکس بود. در نهایت، آنها ایمنی زایی رژیم های واکسیناسیون همولوگ و هترولوگ را مقایسه کردند.

یافته های مطالعه

آنها از سنجش آنتی بادی مبتنی بر فلوسیتومتری برای اندازه گیری پاسخ IgG ضد اسپایک پس از 10 روز از هر واکسیناسیون و 210 روز پس از واکسیناسیون دوم استفاده کردند. علاوه بر این، این تیم ظرفیت خنثی‌سازی آنتی‌بادی‌های IgG ضد اسپایک را با استفاده از روش خنثی‌سازی ویروس جایگزین، که پویایی پاسخ‌های آنتی‌بادی ناشی از واکسن را نیز نشان می‌دهد، ارزیابی کردند.

مطالعات نشان داده‌اند که دو دوز اول آن باعث تولید پاسخ‌های ایمنی قوی خاص آنتی‌ژن می‌شود. با این حال، اینها به سرعت از بین می روند و کارایی آن را به میزان قابل توجهی کاهش می دهند. در مقایسه با دو دوز، تزریق بوستر پاسخی برتر را در برابر چندین گونه نگران کننده SARS-CoV-2 (VOCs) القا می‌کند که بخشی از آن به دلیل فعال‌سازی طولانی‌مدت مرکز ژرمینال (GC) و بلوغ مداوم سلول‌های B است. مطالعات توالی یابی عمیق نشان داده است که این پاسخ ها پایدار هستند و تا شش ماه پس از واکسیناسیون باقی می مانند.

مطالعات تکامل طولی هر چهار ایزوتیپ IgG (IgG1 تا IgG4) را در پاسخ به واکسیناسیون mRNA به طور جامع تجزیه و تحلیل نکرده اند. همچنین، آنها این پاسخ غیرمعمول واکسن و سوئیچ ایزوتیپ IgG و چگونگی تأثیر آن بر عفونت های بعدی SARS-CoV-2 در انسان را روشن نکرده اند.

در مورد مطالعه

در مطالعه اخیر ارسال شده به medRxiv* سرور پیش چاپ، محققان یک تغییر کلاس را در آنتی‌بادی‌های اختصاصی سندرم حاد تنفسی کرونا 2 (SARS-CoV-2) به دلیل واکسیناسیون‌های مکرر اسید ریبونوکلئیک (mRNA) پیام‌رسان گزارش کردند.

مطالعه: تغییر کلاس به سمت ایزوتیپ های غیر التهابی IgG پس از واکسیناسیون مکرر mRNA SARS-CoV-2. اعتبار تصویر: Kateryna Kon/Shutterstock
مطالعه: تغییر کلاس به سمت ایزوتیپ های غیر التهابی IgG پس از واکسیناسیون مکرر mRNA SARS-CoV-2. اعتبار تصویر: Kateryna Kon/Shutterstock

زمینه

به طور کلی، واکسن‌های mRNA واکنش‌های قوی GC را القا کردند که منجر به بلوغ میل ترکیبی و تنوع سلول‌های B حافظه می‌شود و سیستم ایمنی را برای واکنش به انواع آنتی‌ژنی جدید تسهیل می‌کند که ایمنی‌زایی و اثربخشی واکسیناسیون تقویت‌کننده را به شدت افزایش می‌دهد.

ایزوتیپ های غالب ایمونوگلوبولین G (IgG) که در افراد واکسینه شده اندکی پس از دو دوز واکسیناسیون mRNA یافت می شوند، IgG1 و IgG3 هستند که توسط سلول T helper (Th) 1 هدایت می شوند. برعکس، پاسخ‌های IgG2 نادر هستند و پاسخ‌های IgG4 تقریباً غیرقابل شناسایی هستند. با این حال، چند ماه پس از واکسیناسیون دوم، آنتی بادی ها به طور فزاینده ای از IgG2 غیر التهابی، به ویژه IgG4 تشکیل شده بودند. قابل ذکر است که سومین واکسیناسیون mRNA یا یک عفونت جدید SARS-CoV-2 ایزوتیپ های غیر التهابی IgG را بیشتر تقویت کرد.

ظهور آنتی‌بادی‌های IgG4 ممکن است ناشی از رویدادهای متوالی کلاس سوئیچ رکامبیناز (CSR) و بلوغ سلول‌های B حافظه سوئیچ IgG4 باشد. همچنین بسیار محتمل است که واکسیناسیون تقویت کننده سلول های B حافظه IgG4 موجود را دوباره فعال کند. مشخصات بیان ژن و فراوانی هایپرجهش سوماتیک کلون های IgG1 و IgG4 نشان داد که هر دو ایزوتیپ به صورت موازی و نه پشت سر هم ظاهر شدند. با این وجود، واکسن mRNA یا زمان دو تزریق اول می تواند مسئول این اثر باشد.

نتیجه گیری

آنتی‌بادی‌های ناشی از واکسیناسیون mRNA SARS-CoV-2 در برابر Omicron دارای قدرت جذب و خنثی‌کنندگی بالاتری بودند. به احتمال زیاد به دلیل دوره های طولانی بلوغ آنتی بادی و تنوع بخشیدن به مجموعه آنتی بادی بود. چندین ماه پس از واکسیناسیون، کلون‌های جدید سلول B واکنش‌پذیر S به طور مداوم ظاهر می‌شوند، همانطور که با رویکردهای توالی‌یابی سلول‌های B نشان داده می‌شود. حدود نیمی از نمونه های سرم جمع آوری شده پنج تا هفت ماه پس از واکسیناسیون دوم دارای IgG4 بودند، در حالی که سایر ایزوتیپ ها کاهش یافتند. سطوح IgG4 پس از سومین واکسیناسیون به شدت افزایش یافت و تقریباً در تمام واکسن‌ها قابل تشخیص شد. برعکس، آنتی بادی های IgG3 به سطوح مشاهده شده پس از دوز دوم نرسیدند.