بازمانده سرطان دوران کودکی اکنون برای کمک به دیگران مانند او کار می کند

او می‌گوید: «این من را در اتاقی قرار می‌دهد که مردم در مورد آزمایش‌های بالینی صحبت می‌کنند، چگونه آنها را طراحی می‌کنند، و نقش من ارائه صدای بیمار برای تزریق سؤالاتی مانند این است که چگونه این کارآزمایی بر باروری تأثیر می‌گذارد».

این کار به او کمک کرد تا متوجه شود که ممکن است آماده انجام کاری معنادار در فضای سرطان باشد.

او می‌گوید: «من با مفهوم حمایت از بیمار خیلی راحت‌تر شدم و می‌دانستم که در موقعیت منحصر به فردی هستم. من شروع کردم به توئیت کردن در مورد تجربه شخصی خود در مورد سرطان و اینکه چگونه این با سیستم مراقبت های بهداشتی ما ارتباط دارد.

او با مدرک کارشناسی در روانشناسی و کارشناسی ارشد در بهداشت عمومی و اپیدمیولوژی، مشاغل مرتبط با مراقبت های بهداشتی را دنبال کرد که منجر به کار قبلی او در این دانشگاه شد. مرکز مراقبت های تسکینی پیشرفته در بیمارستان Mount Sinai در شهر نیویورک، جایی که او برای 8 سال گذشته کار می کرد.

یکی از بهترین قسمت های راجرز: احساس اینکه او تنها نیست.

او چند هفته پیش با شروع به کار به عنوان مدیر بخش حمایت از سرطان کودکان، نوجوانان و جوانان به این هدف رسید. انجمن سرطان آمریکا. وظایف او گسترده است، از جمله هدایت ابتکارات برنامه، پروژه ها و فعالیت های مربوط به سرطان کودکان و بزرگسالان جوان. او همچنین روی جمع‌آوری پول از گروه‌های شریک و سهامداران، مانند سایر سازمان‌ها و شرکت‌های غیرانتفاعی کار خواهد کرد.

تصمیم او برای غوطه ور شدن در جهان سرطان مدتی طول کشید.

او می گوید: «این شغل برای من مناسب است. “این آموزش من، تجربه شخصی من و تجربه حرفه ای من را همه در یک واحد ادغام می کند.”

در واقع، راجرز می گوید که او اغلب این حقیقت را که در کودکی به سرطان مبتلا شده بود از همکارانش پنهان می کرد.

این واقعیت که اولین افسر ارشد بیمار در انجمن سرطان آمریکا فردی بود که راجرز در طول زندگی حرفه‌ای خود با او کار کرده بود، تصمیم به درخواست برای این موقعیت را آسان کرد.

او می‌گوید: «فهمیدم که می‌توانم در اتاقی باشم و درباره بچه‌های سرطانی صحبت کنم و حالم خوب باشد.

6 فوریه 2023 – ممکن است اجتناب ناپذیر به نظر برسد که مگی راجرز، 33 ساله، یک بازمانده از سرطان دوران کودکی، روزی به نوعی شغل مرتبط با سرطان را دنبال کند.

او می‌گوید: «تجربه شخصی من بسیاری از کارهایی را که انجام می‌دهم شکل می‌دهد، اما همه افراد در انجمن سرطان آمریکا نسبت به عزیزانی که بر اثر سرطان مرده‌اند بسیار باز هستند. “این با موقعیت قبلی من بسیار متفاوت است.”

راجرز که در سن 4 سالگی به سرطان کلیه مرحله سوم مبتلا شد و به یاد می‌آورد که طاس مهدکودک را از شیمی‌درمانی‌های فشرده‌اش شروع کرده بود، می‌گوید: «در کودکی، سرطان بخشی از هویت من بود. اما کار در زمینه سرطان و همچنین داشتن آن در ابتدا خیلی نزدیک به خانه به نظر می رسید.

حدود 18 ماه پیش، او کار دیگری انجام داد که کاملاً رضایت بخش بود: او به کمیته حمایت از بیمار در دانشگاه ملحق شد. گروه انکولوژی کودکان، بزرگترین سازمان جهان که به طور کامل به تحقیقات سرطان کودکان اختصاص داده شده است که توسط موسسه ملی سرطان پشتیبانی می شود.

همانطور که او در گروه‌های بیماران و مکالمات در توییتر شرکت می‌کرد، با احتمال انتقال به کار انکولوژی احساس راحتی بیشتری کرد.

زمانی که آنجا بود، اهداف شغلی او شروع به تغییر کردند زیرا او شروع به تعجب کرد که چگونه می تواند بهتر به خود بیماران کمک کند.

او می‌گوید: «شغل من در CAPC از تأثیری که بر بیماران واقعی داشتیم حذف شد، زیرا مخاطبان اصلی ما متخصصان مراقبت‌های بهداشتی بودند که از بیماران مراقبت می‌کردند. من شروع به فکر کردم که بیشتر به موقعیتی علاقه مند می شوم که تأثیر مستقیم بیشتری بر بیماران داشته باشد.»

او می‌گوید: «سپس یکی از من بیرون زد و مردم در دفتر گریه می‌کردند. «برای مدت کوتاهی ناراحت کننده بود. من خیلی خوشحالم که در این شغل، صدای نشانه سرطان نیستم.»



منبع