این اولین کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در این مقیاس است و تلاشی برجسته در وسعت و عمق آن است. مجموعه بزرگی از شواهد با کیفیت بالا که درمان بیماری قلبی و سکته مغزی را راهنمایی می کند برای PAD وجود ندارد و تاکنون تقریباً هیچ داده ای برای اطلاع رسانی مراقبت از بیماران CLTI وجود نداشته است. امید ما این است که این مطالعه بتواند به عنوان معیاری برای تلاش‌های آینده در درمان این جمعیت آسیب‌پذیر بیماران عمل کند.”
منبع:
در این بخش از کارآزمایی، کارآزمایی BEST-CLI: تجزیه و تحلیل کیفیت زندگی، محققان کیفیت زندگی مرتبط با سلامت را برای افرادی که تحت هر یک از درمان‌ها قرار گرفتند، ارزیابی کردند.
منارد خاطرنشان کرد که در ابتدا بین دو گروه مطالعه که طرفدار ترمیم اندوواسکولار بودند، تفاوت‌های کمی در نمرات وجود داشت، که احتمالاً نشان‌دهنده زمان بهبودی طولانی‌تر از بای پس جراحی است، با این حال، تفاوت‌ها جزئی بودند و با گذشت زمان از بین رفتند.
منارد گفت: «ما در ابتدای مطالعه سطوح پایینی از کیفیت زندگی را به دلیل درد و سایر علائم تغییردهنده زندگی مرتبط با ایسکمی مزمن تهدید کننده اندام پیش بینی کردیم. “بهبود اقدامات مربوط به کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بدون توجه به نوع عمل بسیار دلگرم کننده است و اهمیت بازگرداندن به موقع جریان خون به ساق و پا را برجسته می کند.”
یک درمان رایج برای افرادی که به دلیل PAD در معرض خطر بالای قطع عضو هستند، جراحی بای پس پا است که طی آن یک گذرگاه در اطراف شریان های مسدود شده با استفاده از ورید پای بیمار یا یک رگ خونی مصنوعی ایجاد می شود. روش دیگر، یک روش کمتر تهاجمی، آنژیوپلاستی با یا بدون استنت گذاری است که در طی آن یک کاتتر نازک با نوک بالون در داخل انسداد قرار داده می شود تا آن را باز کند، و یک استنت برای باز نگه داشتن شریان قرار می گیرد. آنژیوپلاستی و استنت گذاری با بالون نیز به عنوان روش های “اندوواسکولار” شناخته می شود.
PAD زمانی اتفاق می‌افتد که شریان‌هایی که خون را از قلب به سر، بازوها، پاها و پاها می‌برند به دلیل تجمع پلاک‌های چربی باریک می‌شوند. طبق گزارش انجمن قلب آمریکا، PAD بیش از 200 میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث درد، گرفتگی یا ضعف در پاها و پاها هنگام راه رفتن می شود. در 11٪ از افراد مبتلا به PAD، فقدان جریان خون می تواند منجر به ایسکمی مزمن تهدید کننده اندام (CLTI) شود که در آن افراد حتی در هنگام استراحت درد را تجربه می کنند. در صورت عدم درمان، آسیب بافتی در ساق پا ممکن است منجر به قطع عضو شود. PAD تأثیر قابل توجهی بر وضعیت سلامت و کیفیت زندگی افراد دارد، مانند محدود کردن توانایی آنها در راه رفتن بدون درد و شرکت در اوقات فراغت یا فعالیت های اجتماعی. یک بیانیه علمی اخیر انجمن قلب آمریکا در مورد کیفیت مراقبت از PAD گزارش می دهد که تأثیر منفی PAD بر زندگی روزمره افراد “نمی توان اغراق آمیز” کرد.
محققان دریافتند که نمرات کیفیت زندگی در ابتدای مطالعه پایین بود که منعکس کننده وضعیت سلامت و رفاه بسیار ضعیف بیماران مبتلا به CLTI و سطح درد بالا بود. پس از عمل جراحی یا یک روش اندوواسکولار، نمرات درد به طور قابل توجهی کاهش یافت، و نمرات کیفیت زندگی برای همه شرکت کنندگان در تمام معیارهای مورد استفاده برای ارزیابی افزایش یافت.
این مطالعه دارای محدودیت‌هایی بود، از جمله اینکه داده‌های موجود کمی برای استناد به آن وجود داشت. علاوه بر این، پرسش‌نامه‌های کیفیت زندگی همگی برای بیماران عروقی خاص نبودند و شرکت‌کنندگان زن کمتر از حد انتظار طبق اهداف مطالعه بودند، بنابراین نمی‌توان در مورد تفاوت‌های جنسی نتیجه‌گیری کرد.
کارآزمایی بهترین اندوواسکولار در مقابل بهترین درمان جراحی برای بیماران مبتلا به ایسکمی مزمن تهدید کننده اندام (BEST-CLI) 1830 نفر را با PAD شدید در 150 مرکز در ایالات متحده، کانادا، ایتالیا، فنلاند و نیوزیلند ثبت نام کرد. بخش اول کارآزمایی ایمنی، نیاز به تکرار روش‌ها و قطع عضو را بین افرادی که عمل اندوواسکولار انجام داده‌اند و افرادی که جراحی بای پس انجام داده‌اند، مقایسه می‌کند. آن بخش از مطالعه نشان داد افرادی که جراحی بای پس را با ورید پای خود به عنوان رگ بای پس انجام می‌دهند در مقایسه با افرادی که عمل اندوواسکولار داشتند، نتایج بهتری داشتند.
انجمن قلب آمریکا