با بدتر شدن بحران کارکنان مراقبت های طولانی مدت، مهاجران می توانند شکاف ها را پر کنند

آنجلا بوویل، رئیس و مدیر عامل آسسنتریا، که در ووستر، ماساچوست مستقر است، گفت که این گروه مدت‌ها به پناهندگان کمک کرده است تا در مکان‌های سنتی مانند انبارها یا خرده‌فروشان شغل پیدا کنند. او گفت: “اکنون ما در حال بررسی هستیم که برای انتقال آنها به مشاغل مراقبت های بهداشتی چه چیزی لازم است.”

اما با افزایش سن جمعیت ایالات متحده، کارگران کمتری برای پر کردن این فرصت های شغلی در خانه های سالمندان، تسهیلات زندگی کمکی و خانه های شخصی در دسترس خواهند بود. بر اساس تجزیه و تحلیل داده های سرشماری توسط PHI، یک سازمان تحقیق و حمایت از سالمندان و سالمندان، در حالی که تعداد بزرگسالان 65 سال و بالاتر بین سال های 2016 تا 2060 تقریباً دو برابر خواهد شد و به 94.7 میلیون نفر خواهد رسید، تعداد بزرگسالان در سن کار فقط 15 درصد رشد خواهد کرد. افراد ناتوان که تحقیقات نیروی کار را انجام می دهند.

برخی از سازمان های محلی و منطقه ای در تلاش هستند تا مهاجران را با مشاغل مراقبت های بهداشتی مرتبط کنند.

دیوید گرابوفسکی، استاد سیاست مراقبت های بهداشتی در دانشکده پزشکی هاروارد که تحقیقاتش بر اقتصاد پیری و مراقبت طولانی مدت تمرکز دارد، می گوید: «سیاست مهاجرت یک سیاست مراقبت طولانی مدت است. اگر واقعاً می‌خواهیم نیروی کار قوی را تشویق کنیم، باید مهاجرت را برای افراد قابل دسترس‌تر کنیم.»

ایالات متحده با بحران فزاینده ای از فرصت های شغلی پر نشده و جابجایی بالای کارکنان مواجه است که امنیت ساکنان مسن تر و ضعیف را به خطر می اندازد. در یک بازار کار فشرده که گزینه‌های شغلی فراوان است، مشاغل مراقبتی طولانی‌مدت که دستمزد ضعیفی دارند و از نظر جسمی نیاز دارند، فروش سختی دارند. کارشناسان می گویند باز کردن مسیرهایی برای مهاجرت کارکنان مراقبت کمک کننده است، اما سیاست گذاران حرکت نکرده اند.

بر اساس تجزیه و تحلیل داده های حقوق و دستمزد BLS توسط انجمن مراقبت های بهداشتی آمریکا و مرکز ملی، از مارس 2020، صنعت مراقبت های طولانی مدت بیش از 300000 شغل را از دست داده است و اشتغال را به کمترین میزان در 13 سال گذشته یعنی کمی بیش از 3 میلیون نفر رسانده است. زندگی کمکی

این فعال سابق حقوق بشر در آشفتگی سیاسی پس از کودتای نظامی که در سال 1991 رئیس جمهور ژان برتراند آریستید را سرنگون کرد، نگران جان خود بود. نرت که در آن زمان 29 ساله بود، دو فرزند کوچک خود را با خواهرش در پورتو پرنس رها کرد و به میامی آمد. چند سال بعد با ویزای سه ماهه و دیگر برنگشت. به مرور زمان به او پناهندگی سیاسی اعطا شد.

سیاست‌های مهاجرتی که با هدف شناسایی کارگران بالقوه از خارج از کشور برای پر کردن فرصت‌های شغلی مراقبت طولانی‌مدت انجام می‌شود، می‌تواند به کاهش فشار کمک کند. اما برخلاف سایر کشورهایی که با چالش‌های مراقبت طولانی‌مدت مشابهی روبرو هستند، ایالات متحده به طور کلی جذب کارکنان مراقبت مستقیم از خارج از کشور را در اولویت قرار نداده است.

به عنوان مثال، کانادا همه چیز را در زمینه مهاجرت انجام می دهد. در سال 2022، پذیرای بیش از 430000 ساکن دائمی جدید بود که بیشترین تعداد در تاریخ خود بود. به گفته دولت، مهاجرت تقریبا 100 درصد از رشد نیروی کار کانادا را تشکیل می دهد و انتظار می رود تا سال 2036 مهاجران 30 درصد از جمعیت را تشکیل دهند.

رئیس جمهور جو بایدن در اولین روز ریاست جمهوری خود، اصلاحات جامع مهاجرت را پیشنهاد کرد که می توانست مسیری را برای شهروندی برای کارگران غیرقانونی ایجاد کند و قوانین مربوط به ویزای مبتنی بر اشتغال را از جمله موارد دیگر اصلاح کند، اما به جایی نرسید.

چند سال بعد خانواده‌اش به او پیوستند، اما فرزندانش نمی‌خواستند مسیر شغلی او را دنبال کنند. هنگامی که او نوجوان بود، دختر نرت که اکنون 25 سال دارد، از او می پرسید: “مامان، چرا این کار را می کنی؟” نرت گفت. دخترش کار را کم دستمزد و بیش از حد فیزیکی می دانست.

خانه‌های سالمندان و سایر مراکز مراقبت طولانی‌مدت مدت‌هاست که برای حفظ کارکنان کافی تلاش کرده‌اند. این مشکل در طول همه گیری همه گیر بدتر شد، زمانی که این مراکز به کانون عفونت ها و مرگ و میرهای کووید-19 تبدیل شدند. بیش از 200000 نفر از ساکنان و کارمندان در طول دو سال اول همه‌گیری جان خود را از دست دادند، که حدود یک چهارم کل مرگ‌ومیرهای کووید را در آن زمان نشان می‌دهد.

نرت گفت: «جوانان قرار نیست 10 تا 15 بیمار را با 15 دلار در ساعت تمیز کنند. آنها به مک دونالد خواهند رفت.