برآوردهای کنونی از شیوع ملی، ایالتی و شهرستانی بزرگسالان آمریکایی که تشخیص مادام العمر افسردگی را گزارش می کنند.

به طور کلی، یافته‌ها نشان داد که در سال 2020، تقریباً یک نفر از هر پنج بزرگسال آمریکایی به‌عنوان تشخیص افسردگی توسط ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، با شیوع بالاتر در میان افراد جوان‌تر، زن و کمتر تحصیل کرده‌اند. گزارش‌های قبلی که بر شیوع افسردگی در دو سال گذشته به جای افسردگی مادام‌العمر تأکید می‌کردند، تفاوت‌های قابل مقایسه‌ای را در میان زیر گروه‌ها، از جمله مواردی که قبل و بعد از همه‌گیری سندرم حاد تنفسی کروناویروس 2 (SARS-CoV-2) ذکر شد، نشان داد.

در مجموع، 99% (n=392746) به پرسش نظرسنجی BFRSS در مورد افسردگی پاسخ دادند. در سال 2020، 18 درصد از بزرگسالان ایالات متحده گزارش دادند که تا به حال مبتلا به افسردگی تشخیص داده شده اند. برآوردهای استاندارد شده سنی در سطح ایالت بین 13٪ (هاوایی) و 28٪ (ویرجینیای غربی) متغیر بود. بیشتر ایالت های تحت تاثیر ایالات متحده در جنوب دره می سی سی پی و مناطق آپالاچی بودند. ایالت هایی که افسردگی در آنها شیوع بیشتری داشت شامل ویرجینیای غربی، تنسی، کنتاکی، آرکانزاس، آلاباما، ورمونت، واشنگتن، لوئیزیانا، مونتانا و میسوری بود.

مدل‌سازی رگرسیون چند سطحی و پس از طبقه‌بندی برای تخمین شیوع در سطح شهرستان انجام شد، زیرا نظرسنجی BRFSS برای ارائه داده‌های شهرستانی در نظر گرفته نشده است. افسردگی به عنوان متغیر باینری وابسته استفاده شد و متغیرهای آماری مستقل سن، جنس، قومیت، نژاد و سطح تحصیلات از داده‌های نظرسنجی BRFSS 2020 و اطلاعات فقر در سطح شهرستان از نظرسنجی جامعه آمریکایی (ACS) که بین سال‌های 2016 و 2020 انجام شد، بودند. .

میانگین نرخ پاسخ ترکیبی (تلفن همراه و ثابت) برای BRFSS 2020 (به جز مناطق ایالات متحده) 48٪ بود و بین 35٪ و 67٪ برای ایالت های ایالات متحده متغیر بود. طبق طبقه بندی سن، افسردگی در افراد 18.0 تا 24.0 سال (22%) و کمترین میزان آن در میان افراد مسن 65 سال و بالاتر (14%) بود.

میزان شیوع افسردگی همسان با سن برای زنان (24%) بیشتر از مردان (13%) بود، در میان سفیدپوستان بزرگسال غیر اسپانیایی (22%) در مقایسه با سیاهپوستان یا آفریقایی-آمریکایی غیر اسپانیایی (16%). بومیان هاوایی و سایر ساکنان جزایر اقیانوس آرام با قومیت غیر اسپانیایی (15%)، اسپانیایی یا لاتین تبارها (15%)، و آسیایی ها از قومیت غیر اسپانیایی (7.0%). همچنین افسردگی در افرادی که سطح تحصیلات کمتر از دبیرستان داشتند (21%) در مقایسه با افرادی که سطح دبیرستان داشتند در دبیرستان (19%) یا کالج و/یا دانشگاه (15%) حضور داشتند، شیوع بیشتری داشت.

برآوردهای شیوع استاندارد شده مبتنی بر سن در سطح شهرستان در بین 3143 شهرستان بین 11٪ و 32٪، با تنوع قابل توجهی در سطح شهرستان و در سراسر ایالت متغیر بود. اکثر شهرستان های ایالات متحده با بالاترین شیوع در جنوب دره می سی سی پی و مناطق آپالاچی و همچنین واشنگتن، میسوری و اوکلاهاما قرار داشتند.

در گزارش حاضر، محققان شیوع افسردگی را در میان ساکنان بزرگسال ایالات متحده در سطوح شهرستانی، ایالتی و ملی طی سال 2020 ارزیابی کردند.

طبق طبقه بندی مناطق جغرافیایی، افسردگی در سطح شهرستان و سطح ایالت در دره می سی سی پی جنوبی و مناطق آپالاچی شایع ترین بود، که ممکن است منعکس کننده الگوهای شرایط مزمن مانند بیماری های قلبی عروقی، دیابت و آرتریت باشد. تخمین ها ممکن است بر اساس وضعیت اجتماعی و اقتصادی نیز متفاوت باشد زیرا ساکنان آپالاش دارای سطح تحصیلات پایین تر، درآمد سالانه کمتر و افزایش فقر هستند که می تواند بر سلامت آنها تأثیر منفی بگذارد.

نتیجه گیری

این تیم پارامترها را بر روی داده‌های Vintage 2020 در سطح شهرستان اداره سرشماری ایالات متحده برای به دست آوردن تخمین‌های سراسری با استفاده از شبیه‌سازی مونت کارلو اعمال کرد. آنها تخمین‌های شیوع مدل‌سازی‌شده در سطح شهرستان را با مقایسه نرخ‌های به‌دست‌آمده با تخمین‌های وزنی BRFSS برای شهرستان‌های ایالات متحده شامل ≥500.0 نفر تأیید کردند. میزان شیوع افسردگی تخمین زده شده با داده های 2000 اداره سرشماری ایالات متحده بر اساس سن مطابقت داشت، که توسط CDC بررسی شد، و با پیروی از سیاست های CDC قابل اجرا و قوانین فدرال انجام شد.

نتایج و بحث

این یافته‌ها می‌تواند با اجرای شیوه‌هایی که توسط اداره خدمات سوء مصرف مواد و سلامت روان (SAMHSA) و راهنمای گروه ویژه خدمات پیشگیرانه جامعه (CPSTF) حمایت می‌شود، تصمیم‌گیری و تخصیص منابع را به مناطق با اولویت بالا با بیشترین نابرابری‌های بهداشتی راهنمایی کند.