منبع:
پیتر هانلون، یکی از نویسندگان مطالعه، دانشکده بهداشت و رفاه، دانشگاه گلاسکو
بر اساس مطالعه جدیدی که در 6 ژوئن منتشر شد، اثربخشی درمان طیف گسترده ای از بیماری های مزمن بسته به بیماری های همراه بیماران متفاوت نیست.هفتم در مجله دسترسی آزاد PLOS Medicine توسط دیوید مک آلیستر از دانشگاه گلاسکو، انگلستان و همکارانش.
هانلون، پی. و همکاران. (2023) اصلاح اثر درمان به دلیل بیماری همراه: متاآنالیز داده‌های شرکت‌کننده فردی از 120 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده. PLOS Medicine. doi.org/10.1371/journal.pmed.1004176.
منبع
در مطالعه جدید، محققان از داده‌های موجود از 120 کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده و کنترل‌شده با حمایت صنعت استفاده کردند که بین سال‌های 1990 تا 2017 انجام شد. دیابت، فشار خون بالا، پوکی استخوان و میگرن. برای هر کارآزمایی و همچنین هر نوع درمان که کارآزمایی‌های متعدد را در بر می‌گرفت، این تیم مدل‌سازی کرد که آیا هیچ گونه تعاملی بین اثربخشی درمان و بیماری‌های همراه وجود دارد یا خیر.
اغلب در مورد اینکه چگونه درمان برای شرایط منفرد باید برای افرادی که چندین بیماری مزمن دارند (چند بیماری) استفاده شود، وجود دارد. این سردرگمی تا حدی از این واقعیت ناشی می‌شود که افراد مبتلا به چند بیماری در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده کمتر نشان داده می‌شوند، و کارآزمایی‌ها به ندرت گزارش می‌دهند که آیا اثربخشی درمان با تعداد بیماری‌های همراه یا وجود بیماری‌های همراه خاص متفاوت است.
نویسندگان می‌گویند: «فرض استانداردی که در سنتز شواهد استفاده می‌شود این است که اثربخشی در میان گروه‌های فرعی ثابت است، اگرچه این اغلب مورد انتقاد قرار می‌گیرد». یافته‌های ما نشان می‌دهد که برای سطوح متوسطی از بیماری‌های همراه، این فرض معقول است.
بسیاری از افراد با چندین بیماری طولانی مدت زندگی می کنند، با این حال تصمیم گیری در مورد مناسب ترین درمان برای این افراد اغلب چالش برانگیز است زیرا کارآزمایی های بالینی به ندرت گزارش می دهند که آیا درمان ها در افراد با شرایط متعدد به خوبی کار می کنند و دستورالعمل های بالینی به ندرت نیازهای خاص این افراد را برطرف می کند. ما دریافتیم که درمان‌ها اثرات مشابهی در افراد مبتلا به بیماری‌های متعدد دارند، که مهم است زیرا این اطلاعات می‌تواند برای کمک به متخصصان در تصمیم‌گیری درباره درمان‌هایی که باید در دستورالعمل‌های بالینی توصیه کنند، استفاده شود.
مرجع مجله:
در سراسر کارآزمایی‌ها، درصد شرکت‌کنندگان با سه بیماری همراه یا بیشتر از 2.3 درصد (در کارآزمایی‌های رینیت آلرژیک) تا 57 درصد (در کارآزمایی‌های لوپوس اریتماتوز سیستمیک) متغیر بود. به طور کلی، مطالعه جدید هیچ مدرکی مبنی بر تعدیل بیماری های همراه در اثربخشی درمان در هیچ یک از 23 بیماری مورد مطالعه پیدا نکرد. با این حال، نویسندگان خاطرنشان کردند که کارآزمایی‌ها برای ارزیابی تنوع در اثربخشی درمان بر اساس بیماری‌های همراه طراحی نشده‌اند.