برخی از قرص های HRT با افزایش خطر بیماری قلبی و لخته شدن خون مرتبط هستند

مطالعه ای در سوئد نشان داد که برخی از قرص های هورمون درمانی جایگزین (HRT) که حاوی استروژن و پروژسترون هستند، با خطر بالاتر بیماری قلبی و لخته های خون نادر اما جدی به نام ترومبوآمبولی وریدی (VTE) در زنان در دوران یائسگی مرتبط هستند. BMJ امروز

محققان می گویند که یکی دیگر از قرص های HRT به نام تیبولون با افزایش خطر بیماری قلبی، حمله قلبی و سکته مغزی، اما نه لخته شدن خون، مرتبط بود، “محققان می گویند که اثرات متنوع ترکیب های هورمونی مختلف و راه های تجویز بر خطر بیماری های قلبی عروقی را برجسته می کند.”

HRT برای تسکین علائم یائسگی مانند گرگرفتگی و تعریق شبانه استفاده می شود و بسته به علائم درمان های مختلفی در دسترس است.

برخی از آزمایشات قبلی ارتباط بین هورمون درمانی پس از یائسگی و افزایش خطر بیماری قلبی عروقی را پیشنهاد کرده اند، اما هیچ اطلاعاتی در مورد خطرات مرتبط با انواع مختلف درمان در دوران گذار یائسگی وجود ندارد.

برای پرداختن به این موضوع، محققان تصمیم گرفتند تا تأثیر هورمون درمانی یائسگی معاصر را بر خطر قلبی عروقی بر اساس مسیر تجویز و ترکیب هورمونی ارزیابی کنند.

یافته‌های آنها بر اساس داده‌های 138 کارآزمایی شبیه‌سازی (مطالعات مشاهده‌ای که شبیه کارآزمایی‌های بالینی هستند) است که شامل 919614 زن سالم در سوئد 50 تا 58 ساله بین سال‌های 2007 تا 2020 است که در دو سال گذشته از هورمون درمانی استفاده نکرده بودند. آنها زنانی را که سابقه بیماری قلبی، سکته مغزی، تنگی عروق یا سرطان داشتند و برای برداشتن تخمدان، هیسترکتومی یا عقیم سازی تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، حذف شدند.

با استفاده از سوابق تجویز ماهانه، زنان به یکی از هشت گروه درمان هورمونی پس از یائسگی اختصاص داده شدند: خوراکی ترکیبی مداوم، استروژن خوراکی ترکیبی متوالی، استروژن خوراکی با پروژستین موضعی، تیبولون، پوست ترکیبی، استروژن ترانس پوستی بدون مخالفت، یا هورمون پس از یائسگی درمان .

پس از آن از سوابق بیمارستانی برای ردیابی رویدادهای قلبی عروقی در یک دوره دو ساله استفاده شد و سایر عوامل بالقوه تأثیرگذار مانند سن، سطح تحصیلات، منطقه محل سکونت، فشار خون بالا و دیابت در نظر گرفته شد.

در طول این دوره مشاهده، 24089 رویداد قلبی عروقی در بین 919614 زن مورد مطالعه ثبت شد.

در مقایسه با عدم شروع هورمون درمانی پس از یائسگی، شروع درمان ترکیبی خوراکی مداوم یا تیبولون با افزایش خطر ابتلا به بیماری ایسکمیک قلبی همراه بود. این به معنای تقریباً 11 مورد جدید بیماری ایسکمیک قلبی در هر 1000 زن است که درمان با CRT خوراکی ترکیبی یا تیبولون را در طول یک سال شروع می کنند.

هیچ افزایش خطر بیماری قلبی عروقی برای درمان های ترانس درمال، که شامل چسب های پوستی، ژل ها و کرم ها است، یافت نشده است.

افزایش خطر لخته شدن خون نیز با درمان مداوم خوراکی، درمان خوراکی متوالی، استروژن خوراکی بدون مخالفت، یا درمان ترانس درمال ترکیبی مشاهده شده است. نویسندگان می‌گویند: «اگر 1000 زن هر یک از این درمان‌ها را شروع کرده و به مدت یک سال دنبال شوند، انتظار می‌رود که هفت مورد جدید ترومبوآمبولی وریدی در همه گروه‌ها مشاهده شود».

تیبولون همچنین با افزایش خطر سکته مغزی و حمله قلبی مرتبط است، اما نه با لخته شدن خون.

اینها یافته‌های مشاهده‌ای هستند، بنابراین نمی‌توان نتیجه‌گیری محکمی در مورد علیت گرفت، و نویسندگان به محدودیت‌هایی از جمله فقدان داده‌ها در مورد وضعیت یائسگی و این احتمال اشاره می‌کنند که سایر عوامل اندازه‌گیری‌نشده، مانند سیگار کشیدن و شاخص توده بدن، ممکن است بر نتایج آنها تأثیر گذاشته باشند. .

با این حال، با استفاده از یک طرح آزمایشی هدفمند شبیه‌سازی‌شده، سوگیری رایج در مطالعات مشاهده‌ای را کاهش دادند و استفاده از داده‌های ثبت به آن‌ها این امکان را داد که بین انواع مختلف درمان‌های هورمونی، از جمله تفاوت در تجویز، رژیم‌ها و ترکیب هورمون‌ها تمایز قائل شوند.

به این ترتیب، آنها می گویند: “این یافته ها اثرات متنوع ترکیب های مختلف هورمونی و راه های تجویز را بر خطر بیماری قلبی عروقی نشان می دهد.”

آنها افزودند که تحقیقات آینده باید اثرات مختلف احتمالی بر خطر بیماری قلبی عروقی را بر اساس پروژسترون های مختلف مورد استفاده در هورمون درمانی پس از یائسگی بررسی کند.