این تیم پایگاه داده ملی مرگ و میر را به همراه مجموعه داده‌های ملی برای آزمایش‌های آزمایشگاهی کووید-۱۹، ایمن‌سازی و مرگ‌ومیر که از طریق پلتفرم ملی اطلاعات سلامت دیجیتال بازیابی شده‌اند، ارزیابی کردند. یک پژوهش کوهورت همسان گذشته‌نگر برای بررسی شیوع مرگ‌های همه‌علتی که بین گروهی از افراد مبتلا به عفونت اولیه SARS-CoV-2 تأیید شده در سراسر کشور و یک گروه کنترل مرجع ملی شامل افراد ساده لوح SARS-CoV-2 ذکر شده است، انجام شد.
در تجزیه و تحلیل مرگ و میر پس از عفونت SARS-CoV-2 حاد، میانگین طول مدت پیگیری برای هر گروه 296 روز بود. در طول پیگیری، در مجموع 72 مورد مرگ و میر در گروه با عفونت اولیه ثبت شد، در حالی که 142 مرگ در گروه ساده و بدون عفونت مشاهده شد. پنج مورد از 72 مرگ و میر گزارش شده در گروه عفونت اولیه به دلیل COVID-19 بود که با عفونت اولیه مرتبط بود. پس از 450 روز پیگیری، میزان مرگ و میر تجمعی در گروه مبتلا به عفونت اولیه 0.036 درصد و در گروه بدون عفونت 0.060 درصد بود.
یافته‌های مطالعه نشان داد که داده‌های حاضر با این تصور مطابقت دارد که مرگ و میر ناشی از کووید-19 در قطر عمدتاً ناشی از مهاجرت به جلو افرادی است که امید به زندگی نسبتاً کوتاهی دارند. علاوه بر این، اثر کشش به جلو در کل جمعیت مشهود بود، اما در میان افرادی که از نظر بالینی بیشتر مستعد ابتلا به کووید-19 شدید بودند، به طور قابل توجهی بیشتر بود. در مقابل، چنین اثری در بین بیماران با حساسیت بالینی پایین‌تر مشاهده نشد. حتی اگر هیچ تأثیر قابل‌توجهی برای این مرگ‌ها در جمعیت قطر وجود نداشته باشد، یافته‌ها از اهمیت مرگ و میر ناشی از COVID-19 در میان افراد سالم یا مرگ‌های ناشی از کووید طولانی مدت کم نمی‌کند.
*اطلاعیه مهم
در مطالعه حاضر، محققان نسبت مرگ و میر ناشی از همه علل، از جمله مرگ و میر ناشی از COVID-19 را پس از عفونت اولیه SARS-CoV-2 در میان افراد آلوده به SARS-CoV-2 ارزیابی کردند.
هر گروه همسان شامل 685871 نفر بود. در تجزیه و تحلیل مرگ و میر حاد COVID-19، میانگین مدت پیگیری 91 روز بود. در گروه عفونت اولیه، 342 مرگ در طول پیگیری مشاهده شد، در حالی که 288 مرگ در گروه بدون عفونت مشاهده شد. از میان 342 مورد مرگ و میر، 223 مورد مرگ ناشی از کووید-19 بوده است.
در تجزیه و تحلیل مرگ و میر حاد COVID-19، تیم متذکر شد که aHR که میزان مرگ و میر را در میان عفونت اولیه واکسینه شده و گروه های بدون عفونت واکسینه شده مقایسه می کند 0.74 بود. تجزیه و تحلیل زیرگروه نشان داد که aHR در افراد دارای حساسیت بالینی بیشتر به COVID-19 شدید 0.64 در مقایسه با 1.08 در افراد دارای حساسیت بالینی کمتر بود. در تجزیه و تحلیل مرگ و میر پس از عفونت SARS-CoV-2 حاد، aHR که میزان مرگ و میر را در گروه عفونت اولیه واکسینه شده با گروه واکسینه شده بدون عفونت مقایسه کرد، 1.10 بود. مطالعات زیرگروهی نشان داد که aHR در افراد با حساسیت بالینی بالاتر به COVID-19 شدید 0.96 و در افراد با حساسیت بالینی کمتر 2.0 بود.
نتیجه
پس از 91 روز پیگیری، میزان مرگ و میر تجمعی در گروه مبتلا به عفونت اولیه 0.085٪ و در گروه بدون عفونت 0.072٪ بود. در طول سناریوی حاد، نسبت خطر تعدیل شده (aHR) 1.19 برای مقایسه بروز مرگ و میر در گروه عفونت اولیه واکسینه نشده و گروه بدون عفونت واکسینه نشده بود. مطالعات زیرگروهی نشان داد که aHR در افرادی که استعداد بالینی بالاتری نسبت به COVID-19 شدید داشتند 1.34 در مقایسه با 0.94 در افراد با حساسیت بالینی کمتر بود.
در طول دوره پس از حاد، AHR میزان مرگ و میر را در گروه عفونت اولیه واکسینه نشده با گروه بدون عفونت واکسینه نشده مقایسه کرد 0.50 بود. بین ماه سوم و هفتم پس از عفونت اصلی، aHR 0.41 بود که در ماه های بعد به 0.76 افزایش یافت. افرادی که از نظر بالینی بیشتر مستعد ابتلا به کووید-19 شدید بودند، در مرحله پس از حاد، AHR 0.37 داشتند، در حالی که آنهایی که از نظر بالینی کمتر مستعد ابتلا به کووید-19 شدید بودند، AHR 0.77 داشتند.
در مطالعه اخیر ارسال شده به medRxiv* سرور پیش چاپ، محققان مرگ و میرهای طولانی مدت و کوتاه مدت به هر علتی را در میان بیماران مبتلا به سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا 2 (SARS-CoV-2) ارزیابی کردند.
مرجع مجله:
- هیام شیمیتلی، جرمی ساموئل فاوست، هارلان کرومهولز، حسین ایوب، پاتریک تانگ، پیتر کویل، هادی ام یاسین، اسماء آلتانی، هبه الخطیب، محمد آر حسن، زینه الکنعانی، عین الکواری، اندرو جرمیجنکو، انور حسن کالیکل، علی نزار لطیف، ریاض الدین محمد شیک، حنان ف. عبدالرحیم، غیث نصرالله، محمد غیث الکواری، عادل بات، حمد الرمیحی، محمد ح. آل ثانی، عبداللطیف الخلال ، روبرتو برتولینی، لیث جی ابورداد. (2023). مرگ و میر کوتاه مدت و بلندمدت به هر علت در میان افراد آلوده به SARS-CoV-2 و پدیده کشش به جلو در قطر. medRxiv. doi: https://doi.org/10.1101/2023.01.29.23285152 https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2023.01.29.23285152v1