او میگوید: «این به نوعی من را خسته کرد. “مثل اینکه از یک تپه بالا می روی.”
اسنید میگوید که براون به تماسهای تلفنی او کمک زیادی کرده است.
مراقبین، هماهنگ کننده ها و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی نیز تا حد زیادی در این فناوری جدید بودند.
اکثر کهنه سربازان در برنامه خانه پرورشی مسن تر هستند و استفاده از فناوری جدید دشوار است.
او سه بار در روز غذای ساکنانش را با در نظر گرفتن محدودیت های غذایی می پزد، ظروف آن ها را می شست، لباس هایشان را می شست، تولدها را به یاد می آورد و مهمانی های کوچکی را برنامه ریزی می کند.
مانند سایر مراکز مراقبت مسکونی، خانه های پرستاری پزشکی از نظر ایمنی، تغذیه و موارد دیگر بازرسی منظم می شوند.
لوی، که حدود 20 سال برای VA کار کرده است، میگوید که چگونه خانههای پرستاری پزشکی در طول همهگیری مراقبتها را ارائه میکنند، درسهایی برای کلینیکهای غیرنظامی دارد. او میگوید یکی از مهمترین درسها این است که متخصصان پزشکی باید مراقبتهای بیشتری را در جایی که مردم هستند، به خصوص در جمعیتهایی که برای رفتن به کلینیک بسیار بیمار هستند، ارائه دهند.
Cari Levy، MD، PhD، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه کلرادو، و یکی از نویسندگان این مطالعه، متخصص در مراقبت تسکینی و مراقبت از راه دور در منزل برای VA است.
اما اسنید 89 ساله، علیرغم اینکه تنها نبود، در مرکز شهر چارلستون، SC به تنهایی زندگی می کرد. در نهایت، این خطرناک شد.
محققان با 37 ارائهدهنده مراقبت VA در 16 برنامه خانههای پرستاری روستایی در سراسر کشور مصاحبه کردند. مصاحبهها بین دسامبر 2020 و فوریه 2021 انجام شد. آنها دریافتند که مراقبان، هماهنگکنندهها و ارائهدهندگان مراقبتهای بهداشتی برای انتقال بازدیدهای اداری به خانه ارتباط برقرار کردهاند، به جانبازان کمک میکنند تا سلامت از راه دور هدایت شوند، از واکسیناسیون جانبازان در خانه حمایت میکنند، و به آنها اعتماد میکنند. یکدیگر برای مبارزه با انزوای اجتماعی.
در سال 2020، همهگیری کووید-19 جهان را متحول کرد – اما در همان زمان، مزایای مدل خانههای پرورشدهنده پزشکی را برجسته کرد.
براون میگوید: «مادربزرگم هر یکشنبه مرا به کلیسا میبرد، مرا به ساحل میبرد – هر جا که میرفت، مرا با خود میبرد. وقتی مادربزرگش بزرگتر شد، “گفتم، “من می خواهم در خانه خود از او مراقبت کنم.”
گاهی اوقات از دفتر مجتمع آپارتمانی کمک می شد. گاهی اوقات با اسکورت پلیس می آمد.
براون در سال 1997 هنگامی که مادربزرگش قادر به مراقبت از خود نبود شروع به مراقبت از مردم – اما نه لزوماً کهنه سربازان – کرد.
من این را نوعی دارویی میدانم که بسیاری از مردم هنگام ورود به پزشکی قصد انجام آن را داشتند.»
در حالی که این مطالعه نشان داد که اکثر کهنهسربازان و مراقبین مراقبت حضوری را ترجیح میدهند، آنها میتوانند با یکدیگر همکاری کنند تا بهترین سلامتی را از راه دور ببرند.