به همسرتان که سرطان پروستات دارد چه بگویید؟

گاهی اوقات، سرطان پروستات تهاجمی است و درمان آن سخت است. می تواند به سایر قسمت های بدن سرایت کند. درمان چنین سرطانی نیاز به هورمون درمانی دارد که تولید تستوسترون در بدن را متوقف می کند. این عوارض جانبی قابل توجهی دارد. به احتمال زیاد شریک زندگی شما با مشکلات زیر روبرو خواهد شد:

• تغییرات عاطفی و نوسانات خلقی
• از دست دادن علاقه به رابطه جنسی
• افزایش وزن
• عدم علاقه به درست خوردن، ورزش یا خوابیدن

میلز می گوید: «این می تواند ویرانگر باشد. “کیفیت زندگی ضربه بزرگی می خورد.”

به همسرتان یادآوری کنید که این عوارض اغلب موقتی هستند و به او بگویید که در کنار او هستید در حالی که هر دو منتظر بهبود اوضاع هستید.

اغلب، سرطان پروستات به کندی رشد می کند و تهدیدی فوری ایجاد نمی کند. در چنین مواردی، پزشکان اغلب چیزی به نام نظارت فعال را توصیه می کنند. (ممکن است آن را “انتظار مراقبه” نیز بشنوید.) این شامل معاینات منظم برای اطمینان از عدم پیشرفت سرطان است.

لاو می‌گوید: «به همسر یا شریک زندگی خود یادآوری کنید که پزشکان در همه چیز هستند و شما به طور منظم معاینه می‌شوید.

با این حال، رابطه جنسی ممکن است چیزی باشد که به جای صحبت کردن در مورد آن عادت دارید انجام دهید. اگر در شروع مکالمه مشکل دارید، لاو توصیه می‌کند با یک درمانگر جنسی صحبت کنید، که می‌تواند به شما کمک کند تا تغییرات در زندگی جنسی خود را تغییر دهید. تیم مراقبت های بهداشتی شریک زندگی شما باید بتواند توصیه ای ارائه دهد.

اگر سرطان پروستات پیشرفته باشد

اورولوژیست کلیتون لاو، MD، موافق است.

جسی میلز، اورولوژیست، مدیر کلینیک مردان در UCLA در لس آنجلس، می‌گوید: «اگر مرد شریک زندگی داشته باشد، من همیشه آن شریک زندگی را تشویق می‌کنم که در آنجا حضور داشته باشد. “این بیماری است که زوج ها با هم از آن رنج می برند.”

لاو می‌گوید: «در آن مرحله، مهم است که فقط آنجا باشید و به همسرتان اطمینان دهید که او را دوست دارند. “محبت خود را نشان دهید، حضور خود را نشان دهید، حضور فیزیکی و احساسی خود را.”

فقط به همسرتان نگوئید که دیگر به ناتوانی او در نعوظ اهمیت نمی دهید.

میلز می‌گوید: «حتی اگر شما آن را از موضع حمایت می‌گویید، گفتن این دقیقاً اشتباه است، زیرا داشتن نعوظ برای مرد بودن ضروری است. درعوض، بگویید “من درک می کنم که اکنون نمی توانید به نعوظ برسید و من هنوز هم شما را دوست دارم.” برای شریک زندگی بسیار مهم است که نگوید اشکالی ندارد که ناتوان است. در عوض، بگویید من می خواهم احساس کنید که دارید هر کاری را که می توانید انجام می دهید [to recover your ability to get an erection]”

اگر شما و همسرتان قبلا با سرطان مواجه نشده اید، پس این دنیای کاملا جدیدی برای شماست. برای یافتن راه هایی برای صحبت در مورد آن به کمک نیاز دارید.

میلز می گوید: «فهم داشته باشید و احساسات او را کوچک نکنید. اما او را تشویق کنید که تا حدودی ماجراجو باشد و متوجه شود که شرایط عادی جدید به این معنی است که او باید توقف های بیشتری برای رفتن به دستشویی داشته باشد.

صحبت کردن با شریک زندگی خود در مورد رابطه جنسی

یکی از کارهایی که نباید انجام دهید این است که در مورد اینکه اوضاع چگونه پیش می رود، صادق نباشید. لاو می‌گوید: «نمی‌توان به سادگی به آن‌ها گفت که اوضاع به‌طور جادویی بهتر می‌شود».

میلز توصیه می کند: «بگویید، من با شما در این کار هستم». «بگویید، «بیا برویم قدم بزنیم» یا «بیایید از فست فود صرف نظر کنیم و یک تکه ماهی سالمون خوب و مقداری برنج قهوه‌ای و مقداری سبزیجات بخارپز بخوریم». بخشی از این راه حل باشید.»

در پایان به شریک زندگی خود کمک کنید

اگر شریک زندگی شما کنترل کامل مثانه خود را نداشته باشد – یک عارضه جانبی که ممکن است ماه ها یا بیشتر طول بکشد تا از بین برود – ممکن است او را از ادامه زندگی اجتماعی که قبل از درمان داشتید منصرف کند یا حتی تمایل او به ترک را محدود کند. خانه.

میلز می‌گوید: «به او بگویید که می‌خواهید با او صمیمی باشید، حتی اگر نمی‌توانید مانند گذشته صمیمی باشید.

لاو می‌گوید: «بیشتر مردانی که سرطان پروستات تشخیص داده می‌شود در اثر این بیماری نمی‌میرند، و شما باید این موضوع را به او اطلاع دهید. او می‌خواهد بداند که این همه غم و اندوه نیست.»

زمانی که سرطان پروستات نیازی به درمان ندارد

میلز می‌گوید: «گروه‌های حمایتی زیادی برای زوج‌هایی که تحت درمان هستند، وجود دارد. “آنها از طریق مراکز سرطان، بیمارستان ها، کلیساها، و سازمان های دیگر اداره می شوند. از تیم مراقبت سرطان همسرتان بخواهید که شما را به گروه های محلی معرفی کند. می توانید برنامه ها و خدمات بیماران انجمن سرطان آمریکا را نیز بررسی کنید. روانشناسان و مددکاران اجتماعی نیز می توانند کمک کنند.

مواجهه با عوارض جانبی درمان

اگر شما نگران این هستید که در صورت درمان نشدن سرطان چه کند، به همسرتان بگویید چه احساسی دارید. سپس بپذیرید که اگر او و پزشک فکر می‌کنند نظارت فعال انتخاب درستی است، دست‌کم فعلاً این تصمیم اوست که از درمان چشم پوشی کند.

اگر تمام گزینه های درمانی تمام شده باشد و سرطان در مرحله نهایی خود باشد چه؟ شما هنوز هم با آن روبرو خواهید شد.

میلز می‌گوید به شریک زندگی‌تان بگویید که بدون توجه به هر اتفاقی با او خواهید بود و اشکالی ندارد که وقتی زمانش رسید، آن را رها کنید.

اگر شریک زندگی شما احساس ترس می کند، این را به او یادآوری کنید.

میلز می‌گوید که بهبودی پس از درمان می‌تواند تا یک سال طول بکشد و شریک زندگی شما باید بداند که در این مدت هنوز تحت تعقیب است.

میلز می‌گوید: «من فکر می‌کنم گاهی مردم فقط به شنیدن آن نیاز دارند. آنها باید از افرادی که دوستشان دارند بشنوند که دیگر کاری نیست که انجام دهند و این اشکالی ندارد، که مرگ یک شکست نیست، بلکه شرط زندگی است.