بیان بیش از حد lncRNA MVIH ممکن است به عنوان یک بیومارکر تشخیصی بالقوه در سرطان دهانه رحم عمل کند.

سطح بیان MVIH در تومورهای CC در مقایسه با نمونه های غیر توموری حاشیه ای به طور قابل توجهی بالاتر بود (0001/0 > P). بیان بیش از حد MVIH به طور قابل توجهی با سن کمتر (0.033 = p)، متاستاز به غدد لنفاوی (0.031 = p)، عمق تهاجم تومور (p = 0.035)، و نوع سلول سنگفرشی CC (p = 0.019) مرتبط بود. تجزیه و تحلیل ROC برای MVIH به عنوان یک نشانگر زیستی تشخیصی حساسیت و ویژگی مربوطه 67.83 و 80 را نشان داد.

یکصد و پانزده جفت (115=n) نمونه تومور اولیه CC و بافت غیر توموری حاشیه ای از بیمارستان بین المللی ولیعصر تبریز (تبریز، ایران) تهیه شد. استخراج RNA و سنتز cDNA و به دنبال آن PCR ترانس کریپتاز معکوس کمی (qRT-PCR) برای بررسی تغییرات در سطوح بیان MVIH در بیماران مبتلا به CC در نظر گرفته شد. ارتباط بین تغییرات بیان MVIH و ویژگی های بالینی آسیب شناسی و همچنین پتانسیل آن به عنوان یک نشانگر زیستی تشخیصی با استفاده از نرم افزار SPSS و GraphPad منشور و مشخصه عامل گیرنده (ROC) ارزیابی شد.

منبع:

هدف از این تحقیق ارزیابی سطح بیان MVIH در تومورهای CC برای ارزیابی پتانسیل این lncRNA به عنوان یک نشانگر زیستی تشخیصی در بیماران CC است.

مرجع مجله:

قنبری، م. و همکاران (2022) بیان نابجا lncRNA MVIH به عنوان یک نشانگر زیستی تشخیصی بالقوه در سرطان دهانه رحم. ژن ها و سرطان doi.org/10.18632/genesandcancer.224.



منبع

در این مطالعه جدید، محققان محمد قنبری، آیدا آقازاده، الهه ملک عباسلو، علی رجبی، عارف صبحخیزی، ملیکا میدانچی، علی صابر، و رضا صفرعلی زاده از دانشگاه تبریز و آزمایشگاه ژنتیک پزشکی زیماژن با هدف بررسی تغییرات بیان lncRNA مرتبط با تهاجم میکروواسکولار در سرطان کبد (lncRNA MVIH) و ارزش تشخیصی آن به عنوان نشانگر زیستی در بیماران مبتلا به CC انجام شد.

یک مقاله تحقیقاتی جدید در ژن ها و سرطان در 23 نوامبر 2022، با عنوان “بیان نابجا lncRNA MVIH به عنوان یک نشانگر زیستی تشخیصی بالقوه در سرطان دهانه رحم.”

بیان بیش از حد MVIH در تومورهای CC نشان دهنده نقش انکوژنیک آن در طول تومورزایی است. بنابراین، ممکن است به عنوان یک نشانگر زیستی تشخیصی بالقوه عمل کند.

سرطان دهانه رحم (CC) یکی از شایع ترین سرطان ها در زنان است. پیشرفت های اخیر در غربالگری و واکسیناسیون علیه ویروس پاپیلوما (HPV) محافظت در برابر CC را افزایش داده است. با این حال، بیومارکر تشخیصی و رویکرد درمانی موثری در طول دوره بیماری وجود ندارد.