مطالعات بیشتری برای تعیین اینکه کدام مداخلات بیشترین تأثیر را بر پیامدهای بیمار دارند و همچنین نحوه انطباق این غربالگری ها با سایر تنظیمات مورد نیاز است.
شکنندگی یک پیش بینی کننده قوی برای نتایج بعد از عمل است. سستی را می توان به عنوان داشتن ذخیره فیزیولوژیک پایین در نظر گرفت. جراحی ها و سایر عوامل استرس زا می توانند این ذخیره را کاهش دهند و به طور بالقوه منجر به پیامدهای فاجعه بار مانند از دست دادن استقلال یا مرگ شوند.
مرجع مجله:
یک توضیح برای این کاهش خطر این است که بیماران از این منابع برای ایجاد تغییراتی در سبک زندگی سالم مانند مدیریت وزن یا ترک سیگار استفاده کردند. توضیح دیگر این است که برخی از بیمارانی که در مورد پیامدهای نامطلوب احتمالی با پزشک صحبت کرده اند، ممکن است تصمیم گرفته باشند که جراحی خود را ادامه ندهند.
در حالی که سن می تواند شاخص مهمی برای احتمال مواجهه بیمار با پیامدهای نامطلوب یا عوارض جراحی باشد، تصویر کاملی از سلامتی آنها ارائه نمی دهد. فریلتی بهزیستی کلی بیمار، از جمله توانایی های فیزیکی و شناختی، و همچنین توانایی بدن او برای بهبودی پس از جراحی را در نظر می گیرد.
تحقیق جدیدی که امروز در جراحی JAMA نشان می دهد که وقتی بیماران ضعیف به منابع مرتبط هستند، از جمله گفتگو با پزشک در مورد نتایج احتمالی و کمک به آماده سازی بدنشان برای جراحی، احتمال مرگ آنها یک سال پس از جراحی کمتر است.
وارلی، روابط عمومی، و همکاران (2023) ارتباط ارزیابی روتین شکنندگی قبل از عمل با مرگ و میر 1 ساله پس از عمل. جراحی JAMA. doi.org/10.1001/jamasurg.2022.8341.
پس از یک سال پیگیری این بیماران، هال و تیمش دریافتند که بیمارانی که ضعیف تشخیص داده شده اند و به منابع اضافی متصل شده اند، 18 درصد کمتر احتمال دارد که یک سال پس از جراحی بمیرند.
دانیل هال، MD، نویسنده مسئول مطالعه و دانشیار جراحی، دانشکده پزشکی دانشگاه پیتسبورگ
منبع:
هال گفت: «به‌عنوان پزشک، گاهی اوقات این فرض کلی را می‌کنیم که آنچه می‌توان انجام داد، باید انجام شود». “با بحث در مورد پیامدهای نامطلوب احتمالی با پزشک خود، بیماران ممکن است یک استراتژی مدیریت غیرجراحی را انتخاب کنند تا شرایط خود را بدون خطرات احتمالی جراحی تحت کنترل قرار دهند. این مداخله امکان شفاف سازی بهتر هدف، هماهنگی بهتر برنامه های درمانی با اهداف بیمار و به اشتراک گذاری بهتر را فراهم می کند. تصمیم گیری.”
این مطالعه بیش از 50000 بیمار را در پنج بیمارستان UPMC مورد بررسی قرار داد که قرار بود تحت یک عمل جراحی بزرگ قرار گیرند. قبل از ملاقات با جراحان، بیماران یک نظرسنجی کوتاه را برای ارزیابی ضعف انجام دادند و یک دستیار پزشکی امتیاز را در پرونده سلامت الکترونیکی وارد کرد. برای 1300 بیمار که معیارهای ضعیف تلقی شدن را داشتند، سوابق جراح را ترغیب کرد که یا با بیمار در مورد پیامدهای نامطلوب احتمالی ناشی از ضعف این روش صحبت کند یا بیمار را به منابع دیگری مانند پزشک مراقبت های اولیه راهنمایی کند. یا مرکز مراقبت های بعد از عمل UPMC.