محققان برای اولین بار سندرم VEXAS را در سال 2020 توصیف کردند و نام آن را گذاشتند که مخفف چندین ویژگی آن است – واکوئل ها، آنزیم فعال کننده E1-ubiquitin، مرتبط با X، خود التهابی، جسمی. این بیماری با یک جهش ژنی مرتبط است که به نظر می رسد نحوه شناسایی پروتئین های ناکارآمد توسط بدن را مختل می کند تا بتوان آنها را از بین برد.
تشخیص VEXAS را می توان از طریق آزمایش ژنتیکی انجام داد.
متیو جی. کوستر، روماتولوژیست کلینیک مایو، که این بیماری را مطالعه کرده است اما در پروژه تحقیقاتی جدید شرکت نکرده است، می گوید: “آیا VEXAS واقعاً بیشتر از آن چیزی است که ما فکر می کنیم در بیمارانی که در دید آشکار پنهان شده اند؟ پاسخ مثبت است.” او می گوید که مؤسسه او هر یا دو هفته یک بیمار مبتلا به این بیماری را ویزیت می کند.
یازده نفر (نه مرد و دو زن) واریته های احتمالی را داشتند و همگی کم خونی داشتند.