یک مطالعه جدید دانشگاه ییل در 10 آوریل منتشر شد مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم بینش های جدیدی را در مورد اینکه چگونه این گونه های Omicron می توانند از تخریب توسط این سلول های T جلوگیری کنند، نشان می دهد.
برای این مطالعه، تیمی به سرپرستی Miyu Moriyama، دانشجوی فوق‌دکتری در دانشکده پزشکی ییل، فعالیت مولکول‌های MHC (مجموعه اصلی سازگاری بافتی) را که قطعاتی از ویروس‌ها را برای شناسایی توسط سلول‌های T مناسب ارائه می‌کنند، اندازه‌گیری کردند. این مولکول‌های MHC به سلول‌های T از پاتوژن‌های خارجی هشدار می‌دهند که سپس به هدف سلول‌های T تبدیل می‌شوند.
اما محققان دریافتند انواع Omicron به ویژه در خاموش کردن فعالیت MHC در مقایسه با نسخه‌های قبلی ویروس COVID-19 ماهر بودند. در همین حال، سلول‌های آلوده به ویروس آنفولانزا فعالیت MHC بسیار بیشتری داشتند.
به گفته محققان، کاهش فعالیت در این مولکول‌های MHC ممکن است سلول‌های T را کمتر احتمال دهد که اهداف ویروسی کووید را پیدا کنند.
به گفته موریاما، که بخشی از آزمایشگاه آکیکو ایوازاکی، استرلینگ است، محققان دریافتند که فعالیت این مولکول‌های MHC در سلول‌هایی که در معرض پنج زیر متغیر Omicron SARS-CoV-2 و همچنین نسخه‌های قبلی ویروس قرار داشتند، به‌طور قابل‌توجهی کمتر بود. استاد ایمونوبیولوژی.
موریاما گفت: «این یافته‌ها به محققان کمک می‌کند تا راه‌های ممکن برای غلبه بر سرکوب MHC توسط عفونت‌های ویروسی را بررسی کنند و ممکن است به توسعه واکسن‌هایی که سلول‌های T و همچنین پاسخ آنتی‌بادی علیه ویروس‌ها را بسیج می‌کنند، کمک کند.
زیر متغیرهای Omicron SARS-CoV-2 -؛ ویروس پشت COVID-19 -؛ استعداد عجیبی برای فرار از آنتی بادی‌های تولید شده توسط واکسن‌ها یا قرار گرفتن در معرض نسخه‌های قبلی ویروس نشان داده‌اند که منجر به بسیاری از عفونت‌ها می‌شود. با این حال، برای بیمار کردن افراد، این گونه‌های ویروسی باید از سلول‌های T «قاتل» نیز اجتناب کنند، سلول‌های ایمنی که با شناسایی پاتوژن‌های خارجی توسط سیستم ایمنی آزاد می‌شوند.