پس از 90 روز، تقریباً هر شرکت‌کننده‌ای که با BNT162b2 تقویت شده بود، حفاظت کمتر از 67٪ را نشان داد. در مقابل، بیش از 90 درصد از افراد جوان تر از 55 سال و 50 درصد از افراد بین 55 تا 70 سال با تقویت کننده mRNA-1273 محافظت بالاتر از آستانه را حفظ کردند. پس از 90 روز، تقریباً هر شرکت‌کننده‌ای که با BNT162b2 تقویت شده بود، کمتر از 67 درصد را نشان داد. در مقابل، بیش از 90 درصد از افراد جوان تر از 55 سال و 50 درصد از افراد بین 55 تا 70 سال با تقویت کننده mRNA-1273 محافظت بالاتر از آستانه را حفظ کردند.
تقریباً 42 روز پس از واکسیناسیون تقویت کننده با mRNA-1273 و BNT162b2 پس از دوره اولیه ChAdOx1، 60% و 100% افراد بین 40 تا 55 سال و 90% و 20% از افراد بین 55 تا 70 سال آنتی بادی را نشان دادند. سطوح مربوط به 67 درصد و سطوح بالاتر حفاظت. پس از دریافت واکسن‌های اولیه BNT62b2، بیش از 80 درصد از افراد کمتر از 55 سال که واکسن‌های تقویت‌کننده BNT162b2 و تقریباً واکسن‌های تقویت‌کننده mRNA-1273 را دریافت کرده بودند، حدود 42 روز پس از واکسیناسیون تقویت‌کننده از سطح آستانه فراتر رفتند.
چندین واکسن بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) تولید شده است و ثابت کرده است که در کاهش عفونت ها، بستری شدن در بیمارستان و میزان مرگ و میر مرتبط با SARS-CoV-2 بسیار موثر است. با این حال، کاهش ایمنی ناشی از واکسن نشان می‌دهد که حفاظت بهینه پس از واکسیناسیون ممکن است کوتاه‌مدت باشد، با کاهش کارایی بین سه تا شش ماه پس از ایمن‌سازی دوم، که منجر به استفاده گسترده از واکسن‌های تقویت‌کننده می‌شود. گسترش عظیم واکسن‌های اسید ریبونوکلئیک پیام‌رسان سوم/تقویت‌کننده (mRNA)، همزمان با تعداد زیادی از پیشرفت‌های کووید-19 در میان افرادی که هنوز باید تقویت شوند، امکان بررسی تأثیر آنها بر پاسخ‌های آنتی‌بادی را فراهم می‌کند.
در مورد مطالعه
حفاظت مشاهده شده در برابر عفونت SARS-CoV-2 Omicron BA.4/5 با سطوح آنتی بادی بیشتر در همه گروه‌ها بهبود یافت. این افزایش برای IgG ضد اسپایک سریع بود و پس از آن کاهش یافت. آنهایی که عفونت قبلی نداشتند، برای دستیابی به همان سطح حفاظتی مانند کسانی که عفونت قبلی داشتند، به پاسخ آنتی بادی بالاتری نیاز داشتند. عفونت Delta/Omicron BA.1 حفاظت بیشتری در برابر عفونت BA.4/5 نسبت به عفونت پیش آلفا/آلفا در همان سطح آنتی بادی ایجاد کرد.
به طور کلی، یافته‌های مطالعه نشان داد که پیشرفت عفونت SARS-CoV-2 در مقایسه با واکسن‌های تقویت‌کننده، محافظت طولانی‌تری در برابر عفونت‌های بعدی ایجاد کرد، علی‌رغم این واقعیت که هم واکسیناسیون تقویت‌کننده و هم عفونت‌های پیشرو منجر به افزایش قابل توجهی در سطح آنتی‌بادی IgG ضد اسپایک می‌شوند. صرف نظر از نوع واکسن تقویت کننده و دوره واکسن اولیه.
*تذکر مهم
این تیم همچنین مدت زمان بین واکسیناسیون یا بیماری سوم/تقویت‌کننده و متوسط سطح آنتی‌بادی رسیدن به سطوح مرتبط با پیشگیری از عفونت 67 درصد را ارزیابی کردند. به‌طور متوسط، افراد جوان‌تر تقریباً 42 روز پس از واکسیناسیون تقویت‌کننده سطوح آنتی‌بادی بالاتری نسبت به افراد مسن‌تر تولید کردند، به‌جز کسانی که BNT162b2 را در دوره اولیه و mRNA-1273 را به‌عنوان واکسن تقویت‌کننده دریافت کردند. تأخیر بین واکسن دوم و یک عفونت موفقیت آمیز یا واکسیناسیون تقویت کننده BNT162b2، نه تقویت کننده mRNA-1273، با افزایش سطح آنتی بادی همراه بود. سایر ویژگی های شرکت کننده اثرات نسبتاً جزئی داشتند.
medRxiv گزارش‌های علمی مقدماتی را منتشر می‌کند که توسط همتایان بررسی نمی‌شوند و بنابراین، نباید به‌عنوان نتیجه‌گیری، راهنمای عمل بالینی/رفتار مرتبط با سلامتی در نظر گرفته شوند یا به عنوان اطلاعات ثابت تلقی شوند.
