در مطالعه اخیر منتشر شده در اطفال ژورنال، محققان استفاده از رسانه توسط کودکان را در طول همه گیری بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) ارزیابی کردند.
رسانه های مبتنی بر صفحه نمایش به طور فزاینده ای به بخشی اجتناب ناپذیر از زندگی روزمره تبدیل شده اند. نیازهای والدینی که توسط رسانه‌های نمایشگر برآورده می‌شوند شامل پاداش دادن به رفتار مطلوب، سرگرم کردن و آرام کردن کودکان، تسهیل در تهیه وعده‌های غذایی و زمان خواب، فراهم کردن غنی‌سازی، و حمایت از پیوند بین والدین و کودک است. به دلیل همه‌گیری COVID-19، چندین مدرسه و محل کار از راه دور با منابع معمول سرگرمی یا محدود یا بسته کار می‌کردند. این امر باعث شد که رسانه های صفحه نمایش به نقطه مرکزی یادگیری و غنی سازی کودکان همراه با نظارت، اجتماعی شدن و تفریح آنها تبدیل شوند.
در مورد مطالعه
در مطالعه حاضر، محققان تأثیر عوامل اجتماعی و ساختاری تعیین‌کننده بهزیستی والدین و نابرابری‌های سلامتی در طول COVID-19 را بر استفاده مشکل‌ساز کودکان از رسانه‌ها ارزیابی کردند.
گروه شرکت‌کننده شامل 1000 بیمار ساکن ایالات متحده با حداقل یک کودک بین شش تا 17 سال بود. یک نظرسنجی آنلاین بین 22 اکتبر 2020 و 2 نوامبر 2020 توسط 547 والدین دارای فرزند مرجع بین 6 تا 10 سال و 535 والدین دارای فرزند مرجع بین 11 تا 17 سال تکمیل شد. امتیازات تمایل بر اساس نظرسنجی جامعه آمریکا در سال 2017 برای ساختن نمونه ای متشکل از 500 نفر در هر رده سنی از کودکان مرجع برآورد شد.
از والدینی که دارای چند فرزند بین شش تا 18 سال بودند، در مورد سؤالات خاص کودک در مورد کودکی که روز تولدش نزدیک بود، سؤال شد. از این کودک به عنوان کودک مرجع یاد می شد. این تیم از سوالاتی استفاده کرد که منعکس کننده توصیه های آکادمی اطفال آمریکا برنامه استفاده از رسانه بود تا از والدین بخواهد در مورد قوانین رسانه ای در خانواده خود قبل از همه گیری و در طول دوره مطالعه فکر کنند.
استفاده مشکل‌ساز از رسانه توسط کودک مرجع با فرم کوتاه 9 موردی استفاده از رسانه مشکل‌ساز ارزیابی شد که عناصر استفاده از رسانه افزایشی را در میان کودکان تخمین زد. استفاده از افزودنی شامل کناره گیری، مشغله فکری و تلاش های ناموفق والدین برای کنترل استفاده از رسانه بود. تیم پاسخ ها را در مقیاس لیکرت 5 درجه ای با دامنه احتمالی بین 9 تا 40 ثبت کرد.
از والدین خواسته شد تا پرسشنامه سلامت بیمار-4 (PHQ-4) را تکمیل کنند، که معمولاً برای ارزیابی علائم اضطراب یا افسردگی تجربه شده در دو هفته گذشته استفاده می شود. این تیم از پاسخ‌ها برای ایجاد مقیاسی با محدوده احتمالی صفر تا 12 استفاده کرد که نمرات بالاتر نشان‌دهنده علائم مکرر است. والدین همچنین به نظرسنجی مواجهه با COVID-19 و تأثیر خانواده پاسخ دادند که تأثیر COVID-19 بر ورزش، غذا خوردن و خواب آنها را ثبت کرد. پاسخ ها در محدوده 3 و 12 مورد ارزیابی قرار گرفتند که نمرات بالاتر نشان دهنده تأثیر منفی بیشتر COVID-19 بر رفتارهای مربوط به خودمراقبتی است.
نتایج
یافته های پژوهش نشان داد که میانگین امتیاز استفاده از رسانه های مشکل ساز 22.95 بود. نمرات مشکل ساز استفاده از رسانه 27 یا بیشتر برای 32.6 درصد از کودکان بین 6 تا 10 سال و 38.8 درصد از کودکان بین 11 تا 17 سال مشاهده شد. در میان کودکان بین شش تا ده سال، تیم به کاهش جزئی در تعداد کل قوانین رسانه‌های خانوادگی که در طول همه‌گیری اجرا می‌شوند، اشاره کرد. این مورد در چهار قانون از هفت قانون مشاهده شد که بین قبل و در طول همه‌گیری، تعداد دستگاه‌های تلفن همراه شارژ شده در خارج از اتاق خواب کودکان از 49٪ به 45٪ کاهش یافت، در 46٪ و 43٪، هیچ استفاده از صفحه نمایش در هنگام صرف غذا مجاز نبود. محدودیت‌های استفاده از صفحه نمایش در طول روزهای هفته از 29 درصد به 21 درصد کاهش یافت در حالی که محدودیت‌های آخر هفته به ترتیب از 21 درصد به 17 درصد از خانواده‌های مورد ارزیابی کاهش یافت.
در میان کودکان بین 11 تا 17 سال، تیم به کاهش جزئی در تعداد قوانین اجرا شده در طول همه‌گیری کووید-19 در مقایسه با قبل از همه‌گیری اشاره کرد. این مورد در پنج قانون از هفت قانون مشخص شده است، بین قبل و در طول همه‌گیری، استفاده از صفحه نمایش در هنگام غذا در 43٪ و 41٪ مجاز نبود، هیچ صفحه نمایش برای حداقل یک ساعت قبل از خواب در 29٪ تا 21٪ مجاز نبود. محدودیت‌های نمایش‌ها و برنامه‌های استفاده شده توسط کودک در 43% و 41%، محدودیت‌های زمان صفحه نمایش در روزهای هفته در 17% و 11% در حالی که محدودیت‌های صفحه نمایش آخر هفته به ترتیب در 10% و 7% از خانواده‌های مورد ارزیابی اعمال شد.
این تیم همچنین به ارتباط قابل توجهی بین کاهش اقدامات خودمراقبتی والدین و نمرات بالاتر استفاده مشکل ساز از رسانه در میان کودکان کوچکتر اشاره کرد. علاوه بر این، جنسیت کودک نیز با استفاده مشکل‌ساز از رسانه در گروه‌های سنی جوان‌تر مرتبط بود، در حالی که دختران 1.71 امتیاز کمتر از پسران کسب کردند.
در مجموع، یافته‌های مطالعه نشان داد که عوامل استرس‌زای خانواده بیشتر به استفاده مشکل‌زا از رسانه‌ها توسط کودکان مرتبط است تا تعداد قوانین رسانه‌ای که در خانواده در طول همه‌گیری COVID-19 اجرا می‌شود.