در دوران بارداری، زنان دچار تغییرات مختلفی در بدن و رفتار خود می شوند. اخیرا ارتباطات طبیعت این مطالعه اسکن‌های مغزی قبل از بارداری و پس از بارداری را برای درک بهتر تغییرات در ساختار ماده خاکستری، معیارهای انتشار غلظت متابولیت عصبی و انسجام زمانی شبکه‌های عصبی ارزیابی کرد. علاوه بر این، عوامل بیولوژیکی مرتبط با این تغییرات در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت.
زمینه
زنان باردار تحت یک انتقال عظیم مربوط به یک آبشار از تغییرات غدد درون ریز و سازگاری مختلف در بدن قرار می گیرند. تقریباً تمام سیستم‌های بدن در طول بارداری تغییر می‌کنند و برخی تغییرات فیزیولوژیکی تا دهه‌ها پس از زایمان ثابت می‌مانند. شواهد محدودی در مورد تغییرات مغز انسان در دوران بارداری و بعد از آن ثبت شده است.
چندین مدل حیوانی غیر انسانی همبستگی بین تولید مثل و شکل پذیری مغز را نشان داده اند. این مطالعات تغییرات برجسته ای را در مغز و رفتار پستانداران نشان داده است.
طبق یک مطالعه اخیر، زنان باردار ساختار ماده خاکستری مغز انسان را تغییر می دهند. مطالعه حاضر برای تجزیه و تحلیل تغییرات در غلظت متابولیت عصبی زنان باردار، سازماندهی شبکه عصبی و ریزساختار ماده سفید با استفاده از یک گروه مطالعه آینده‌نگر جامع، یک قدم فراتر رفت.
در مورد مطالعه
در این مطالعه، چهار جلسه آزمایشی طولی انجام شد و شرکت کنندگان از دوره قبل از بارداری تا اواخر دوره پس از زایمان پیگیری شدند. ابزارهای تحلیلی، مانند تصویربرداری با وزن انتشار، تصویربرداری تشدید مغناطیسی تشریحی (MRI)، اکتساب‌های MRI عملکردی در حالت استراحت، و طیف‌سنجی تشدید مغناطیسی هسته‌ای 1H، برای بررسی تأثیر بارداری بر مغز انسان استفاده شد.
تغییرات در پروفایل های هورمونی برای تجزیه و تحلیل مکانیسم پشت نوروپلاستی مربوط به بارداری مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح هورمون های مادری با استفاده از نمونه های بیولوژیکی که هر چهار هفته یک بار بارداری جمع آوری می شد، تعیین شد. الگوی خواب و سطح استرس شرکت کنندگان نیز ثبت شد.
تغییرات اسکن مغز در طول دوره مطالعه در نمودار ثبت شد. انعطاف پذیری ساختاری و عملکردی مغز مشاهده شد که ممکن است به سازگاری مادر در دوران بارداری کمک کند.
یافته ها
در مقایسه با زنان غیر باردار، ساختار ماده خاکستری متمایز در زنان باردار یافت شد. کاهش در حجم ماده خاکستری در زنان باردار مشاهده شد که بر خط وسط قشر قدامی و خلفی و بخش‌های خاصی از قشر پره پیشانی و گیجگاهی جانبی دوطرفه تأثیر گذاشت.
داده‌های طیف‌سنجی تشدید مغناطیسی، تصویربرداری با وزن انتشار، و داده‌های MRI عملکردی در حالت استراحت، تفاوت معنی‌داری را در معیارهای انتشار ماده سفید یا حجم بین گروه‌های زنان باردار و نخست‌زا نشان ندادند (شاهد). این یافته نشان می دهد که آناتومی ماده سفید یک زن در طول بارداری ثابت می ماند.
نوسانات در هورمون های استروئیدی جنسی به طور انتخابی برای برخی از اجزای مغز قوی بود، به عنوان مثال، هورمون های استروئیدی بر ماده خاکستری مغز به طور قابل توجهی بیشتر از ساختار ماده سفید تأثیر می گذارد. داده‌های طیف‌سنجی رزونانس مغناطیسی هیچ تغییری در غلظت متابولیت‌های عصبی در طول بارداری نشان نداد.
شبکه حالت پیش‌فرض (DMN) مربوط به گروهی از مغزهای بسیار منسجم فعال می‌شود که حتی بدون انجام کار خاصی بسیار فعال باقی می‌مانند. از این رو، DMN فعالیت پایه یک مغز را منعکس می کند. همچنین به شدت با فرآیندهای اجتماعی مرتبه بالاتر، مانند ارزیابی اجتماعی، شناخت اجتماعی و همدلی درگیر است.
داده‌های MRI در وضعیت استراحت زنان، سازمان شبکه عصبی زنان باردار را رمزگشایی کرد. این تجزیه و تحلیل افزایش انتخابی در DMN را در زنان باردار بین جلسات در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. اگرچه تغییرات ساختاری مغز در DMN برجسته‌تر بود، اما نواحی مغز پیشانی-پاریتال مرتبط با وظایف شناختی مرتبه بالاتر (به عنوان مثال، عملکردهای شناختی) نیز تحت تأثیر قرار گرفتند.
برای مادران جدید مهم است که بر نیازها و احساسات نوزاد خود تمرکز کنند و احساسات او را درک کنند. بر این اساس، چندین مطالعه تغییر عملکردی را در DMN نشان داده‌اند. علاوه بر این، اتصال عملکردی حالت استراحت در مادران با رفتار مادر مرتبط بود.
مطالعه حاضر حدس زد که تغییرات ساختاری و عملکردی مرتبط با بارداری در DMN ساختار عصبی فرد را تغییر می‌دهد که زنان را برای مادر شدن آماده می‌کند. جالب توجه است که مشاهده شد که تغییرات عصبی در DMN با میزان پیوند مادر و نوزاد مرتبط است.
برخی از عواملی که باعث انعطاف پذیری مغز مرتبط با بارداری می شود، هورمون های بارداری هستند. به عنوان مثال، سطح استرادیول، به ویژه در سه ماهه سوم، با تغییرات در ساختار مغز مرتبط بود. خواب، اثرات اسمزی، شیردهی، استرس یا نوع زایمان با هیچ تغییر ساختاری یا عملکردی در مغز در طول بارداری ارتباطی نداشت. قرار گرفتن در معرض بی‌نظیر استروژن در آخرین مرحله بارداری بر روی نوروپلاستی ساختاری مرتبط با بارداری تأثیر می‌گذارد.
نتیجه گیری
داده های تحلیلی بر روی زنان باردار، شکل پذیری ساختاری و عملکردی در DMN را نشان می دهد، که نشان می دهد مادران تغییراتی را در وضعیت پایه مغز تجربه می کنند. تغییرات عملکردی در DMN با فرآیندهای هدایت شده توسط نوزاد مرتبط بود، در حالی که تغییرات ساختاری مغز مربوط به شبیه‌سازی رفتار آماده‌سازی است. در آینده، طیف وسیع تری از عوامل تنظیم کننده بالقوه (مثلاً تغذیه، نشانگرهای ژنتیکی، تغییرات محیطی و ورزش) باید ارزیابی شوند تا نقش آنها در تأثیرگذاری بر فرآیندهای مغز در دوران بارداری بهتر درک شود.