تحریک گیرنده اسید صفراوی می تواند به محافظت از بینایی نوزادان نارس کمک کند

به همین دلیل، الگویی که قرار است سلول‌های اندوتلیال را تشکیل دهد و هدایت کند تا رگ‌های خونی طبیعی تشکیل شود، قادر به هدایت آن نیست، به همین دلیل است که سلول‌های اندوتلیال گیج می‌شوند و رشد کنترل‌ناپذیری صورت می‌گیرد.

Thounaojam اولین کسی بود که اسیدهای صفراوی را در شبکیه دید، یافته ای که هم او را شگفت زده و هم هیجان زده کرد و او را وادار کرد تا بررسی کند که در آنجا به طور معمول و در رتینوپاتی نارس چه می کند.

توناوجام خاطرنشان می کند، در حالی که اکثر نوزادان نارس به رتینوپاتی نارس مبتلا نمی شوند، در حال حاضر هیچ راه خوبی برای تشخیص اینکه چه کسی خواهد داشت و چه کسی نخواهد داشت، وجود ندارد. همچنین، برخی از نوزادان ممکن است بعداً بدون علائم اولیه مشکل دچار مشکلاتی مانند آب مروارید شوند. آن اثرات بالقوه بلند مدت سیگنال دهی FXR زاویه دیگری است که او دنبال می کند. او همچنین می‌خواهد از تأثیرات منفی طولانی‌مدت درمان‌هایی که دنبال می‌کند بداند.

دانشمندان کالج پزشکی جورجیا شواهد اولیه ای دارند مبنی بر اینکه هدف قرار دادن آن گیرنده می تواند درمان های زودتر و موثرتری را برای این نوزادان فراهم کند، فرآیندی که می تواند با این واقعیت تسریع شود که داروهایی که آنها در حال مطالعه هستند در حال حاضر در افراد استفاده می شود.

کلید رشد طبیعی رگ های خونی آستروسیت ها هستند، سلول های ستاره ای شکل که معمولاً پشتیبان هستند و برای مثال در چشم در حال رشد فاکتور رشد اندوتلیال عروقی یا VEGF ترشح می کنند. همانطور که از نام آن پیداست، VEGF برای رشد رگ‌های خونی جدید ضروری است و آستروسیت‌ها همچنین به تعیین الگویی کمک می‌کنند که سلول‌های اندوتلیال، که رگ‌های خونی را می‌پوشانند، کجا باید بروند و وقتی به آنجا رسیدند چه کاری باید انجام دهند.

آنها در حال بررسی دو دارویی هستند که سیگنال‌دهی FXR را القا می‌کنند، اسید ابتیکولیک، که قبلاً از نظر بالینی برای درمان بیماری کبدی که در آن مجاری صفراوی تخریب می‌شود و برای افزایش تولید و دفع صفرا در کبد تجویز می‌شود، و اسید چندوکسی‌کولیک، یک صفرا طبیعی تجویز می‌شود. اسیدی که از نظر بالینی برای حل کردن سنگ های صفراوی نیز استفاده می شود. آنها در حال بررسی تأثیر داروها بر مراحل مختلف رتینوپاتی نارس هستند. آنها همچنین می‌خواهند نقش طبیعی FXR در شبکیه و نحوه تغییر آن در رتینوپاتی نوزادان نارس را با استفاده از مدل‌هایی که در آن FXR از آستروسیت‌ها و سلول‌های اندوتلیال حذف شده است، بیشتر بررسی کنند.

او می‌گوید: «ما در حال حاضر روی این موضوع تمرکز می‌کنیم که آیا نوزاد مبتلا به رتینوپاتی نارس است، آیا کودک نابینا است یا خیر. اما با وجود اینکه نوزاد نابینا نیست، ممکن است در دوران کودکی با سایر عوارض بینایی همراه باشد. بنابراین، او همچنین به مواردی مانند دقت بینایی، نشت رگ های خونی و اینکه آیا گیرنده های نوری به خوبی کار می کنند، نگاه می کند.