تحقیقات ممکن است راه حلی آسان و مقرون به صرفه برای بیماری های تنه انگور پیدا کرده باشد

خوشبختانه، یک راه حل بالقوه وجود دارد، که بسیار رایج است که مصرف کنندگان احتمالاً هر روز صبح آن را با غلات می خورند: آنتی اکسیدان ها و شلاتورهای کم سم. اغلب برای حفظ طراوت به محصولات غذایی اضافه می شوند، همچنین تولید آهن کاهش یافته و پراکسید هیدروژن را مختل می کنند. آنها همچنین رادیکال های اکسیژن تولید شده توسط قارچ ها را از بین می برند. گودل خاطرنشان می کند: “علاوه بر این، برخی باکتری ها و قارچ های منتخب وجود دارند که این ترکیبات آنتی اکسیدانی و کیلیت را تولید می کنند. تحقیقات ما نشان می دهد که ممکن است بتوانیم GTD ها را از طریق درمان های “کنترل زیستی” با افزایش حضور طبیعی مدیریت و متوقف کنیم. از این موجودات متضاد روی تاک ها.”

عنصر گم شده درک این است که ترکیبات بسیار کوچک تولید شده توسط قارچ ها در واقع چه می کنند.

به طور خلاصه، قارچ‌های مختلف، که هر کدام یکی از دو نوع ترکیب کوچک مورد نیاز برای یک بمب خارج سلولی را تولید می‌کنند، کشف کردند که چگونه با هم ترکیب شوند، مواد شیمیایی مربوط به خود را مخلوط کرده و از آنها برای جدا کردن دیواره‌های سلولزی سلول‌های انگور استفاده کنند. هنگامی که دیواره‌های سلولی شکسته می‌شوند، قارچ‌ها می‌توانند در مایع غنی از قند که زمانی ساختار سلولی حمایت کننده از رشد خود درخت انگور بود، نوش جان کنند.

GTD ها هر سال تا 30 درصد از درختان انگور را در یک تاکستان ویران می کنند و به طور معمول به انگورهای قدیمی تر و با سابقه حمله می کنند. تنها در کالیفرنیا، تلفات سالانه مربوط به GTD به 14 درصد از ارزش کل انگورهای تولید شده می رسد.

بری گودل، استاد میکروبیولوژی در UMass Amherst، و نویسنده ارشد مقاله

بیماری های تنه انگور یا GTD ها بلای جان صاحبان تاکستان ها در سرتاسر جهان است و از سال 2012 بیش از 1.5 میلیارد دلار خسارت اقتصادی سالانه داشته است. در حالی که محققان مدت‌هاست می‌دانستند که تعداد زیادی از قارچ‌های بیماری‌زا با هم ترکیب می‌شوند و روی تاک‌ها جمع می‌شوند، مکانیسم نحوه عملکرد این قارچ‌های عامل GTD همچنان یک راز باقی مانده است.

منبع: