یک تیم تحقیقاتی به رهبری هیئت علمی در کالج پزشکی دانشگاه ایالتی فلوریدا دریافتند که همه‌گیری COVID-19 به نظر می‌رسد باعث تغییرات شخصیتی، به ویژه در بزرگسالان جوانتر می‌شود.
تحقیقات قبلی از این فرضیه طولانی‌مدت حمایت می‌کرد که فشارهای محیطی تأثیر نسبتاً کمی بر شخصیت دارند، اما این مطالعه نشان می‌دهد که یک رویداد استرس جهانی می‌تواند بر شخصیت تأثیر بگذارد به گونه‌ای که رویدادهای بحرانی محلی‌تر، مانند طوفان و زلزله، عموماً تأثیری ندارند.
تغییرات در بزرگسالان جوانتر (شرکت کنندگان در مطالعه کمتر از 30 سال) بلوغ مختل شده را نشان داد که با افزایش روان رنجوری و کاهش رضایت و وظیفه شناسی در مراحل بعدی همه گیری نشان داده شد. بزرگسالان میانسال (بین 30 تا 64 سال) نیز تغییراتی را نشان دادند و مسن ترین گروه بزرگسالان هیچ تغییر آماری معنی داری نشان ندادند.
محققان از ارزیابی‌های طولی شخصیت ۷۱۰۹ نفری که در مطالعه آنلاین درک آمریکا ثبت‌نام کرده بودند، استفاده کردند و ویژگی‌های شخصیتی مدل پنج عاملی را با هم مقایسه کردند: روان رنجوری، برون‌گرایی، باز بودن، موافق بودن و وظیفه‌شناسی. دوره های زمانی اندازه گیری شده قبل از همه گیری (مه 2014-فوریه 2020)، همه گیری اولیه (مارس-دسامبر 2020) و بعد از همه گیری (2021-2022) بود.
نویسندگان مطالعه در FSU استادیار مارتینا لوچتی بودند. محققین فوق دکتری داماریس اشواندن و آماندا آ. سسکر. و پروفسور آنتونیو تراچیانو، گروه طب سالمندان، همه کالج پزشکی. محققان دانشگاه مونپلیه و دانشگاه میشیگان نیز از نویسندگان مشترک آن بودند.
این تحقیق با کمک مالی موسسه ملی پیری، بخشی از موسسه ملی بهداشت، حمایت شد.
این تحقیق که در PLOS ONE منتشر شده است، نشان می‌دهد که عامل استرس‌زای همه‌گیری در سطح جمعیت، افراد جوانتر را خوش خلق‌تر، مستعدتر به استرس، کمتر همکاری و اعتماد و کمتر مهار و مسئولیت‌پذیر می‌کند.
این تجزیه و تحلیل تغییرات نسبتا کمی را بین ارزیابی‌های پیش از همه‌گیری و ارزیابی اولیه همه‌گیری نشان داد، با تنها کاهش اندکی در روان رنجوری. اما وقتی شخصیت پیش از همه‌گیری با داده‌های 2021-2022 مقایسه شد، برون‌گرایی، گشودگی، موافق بودن و وظیفه‌شناسی کاهش یافت. تغییرات حدود یک دهم انحراف معیار بود که معادل حدود یک دهه تغییر شخصیت هنجاری است.
آنجلینا سوتین، استاد دپارتمان علوم رفتاری و پزشکی اجتماعی کالج و این مطالعه گفت: «ما هنوز نمی دانیم که آیا این تغییرات موقتی هستند یا پایدار خواهند بود، اما اگر ادامه پیدا کنند، می توانند پیامدهای بلندمدتی داشته باشند. نویسنده اصلی روان رنجوری و وظیفه شناسی سلامت روانی و جسمی و همچنین روابط و پیامدهای تحصیلی و شغلی را پیش بینی می کند و تغییرات مشاهده شده در این صفات می تواند خطر پیامدهای بدتر را افزایش دهد.