تحقیقات نشان می دهد که تغییرات اپی ژنتیک از مرگ سلولی برنامه ریزی شده مرتبط با آهن در سرطان خون جلوگیری می کند

در همین راستا، دکتر پونتل اشاره می کند که با کاوش در داده‌های بیماران T-ALL و B-ALL، ما تشخیص دادیم که FSP1 تحت کنترل اپی ژنتیکی است. بنابراین، با تعیین وضعیت اپی ژنتیکی FSP1 در بیماران، ممکن است بتوانیم موفقیت درمانی مبتنی بر داروهایی را که القا می‌کنند، پیش‌بینی کنیم. فروپتوز”.

امروز مقاله ای در مجله منتشر شد زیست شناسی ردوکسمجله مرجع در زمینه رادیکال های آزاد و سرطان، توسط گروه دکتر مانل استلر، مدیر موسسه تحقیقات لوسمی جوزپ کارراس (IJC)، استاد تحقیقات ICREA و رئیس ژنتیک در دانشگاه بارسلونا، و به سرپرستی دکتر لوکاس پونتل، نشان می دهد که تغییرات اپی ژنتیکی از مرگ سلولی برنامه ریزی شده مرتبط با آهن در سرطان خون جلوگیری می کند و هدف جدیدی را برای درمان با داروهای تجربی نشان می دهد.

سلول‌های لوسمی از مرگ اجتناب می‌کنند، زیرا دارای دو شناور هستند، متابولیسم زیست مولکول به نام گلوتاتیون و ژن FSP1 که به عنوان سپری در برابر این مرگ ناشی از آهن و اکسیداسیون عمل می‌کند. – نظرات دکتر استلر و اضافه می کند – “با مطالعه تمام این مسیرهای متابولیک، متوجه شدیم که در لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) فعالیت ژن FSP1 از نظر اپی ژنتیکی از بین رفته است، بنابراین این سلول‌ها در لبه پرتگاه مرگ برنامه‌ریزی شده خود قرار دارند. ما فقط نیاز داشتیم آنها را تقویت کنیم و این همان کاری است که با تجویز مهارکننده های مسیر گلوتاتیون به آنها انجام دادیم، مانند L-BSO و RSL3، که به سرعت باعث مرگ این لنفوسیت های بدخیم شدند. به عبارت دیگر، این نوع لوسمی از نظر تحمل فروپتوز در لبه زندگی می کند و وقتی آخرین راه نجات آنها را با دارو از بین ببرید، این سلول های تبدیل شده می میرند. بنابراین، این نقطه ضعیف لوسمی لنفوبلاستیک حاد را می توان در درمان های دقیق و شخصی برای این بیماری بررسی کرد، اما می تواند در سایر سرطان ها نیز رخ دهد. کارآزمایی‌های بالینی کمی در انکولوژی با مهارکننده‌های گلوتاتیون وجود دارد، اما شاید این نوع کار علاقه به مطالعه و توسعه این عوامل تجربی امیدوارکننده را برانگیزد.“- محقق نتیجه می گیرد.