ترکیب فلووکسامین و بودزوناید استنشاقی کووید-19 شدید را در بیماران سرپایی پرخطر کاهش می‌دهد.

مطالعه: فلووکسامین خوراکی با بودزونید استنشاقی برای درمان کووید-19 با شروع زودرس. اعتبار تصویر: Dragana Gordic / Shutterstock مطالعه: فلووکسامین خوراکی با بودزونید استنشاقی برای درمان کووید-19 با شروع زودرس. اعتبار تصویر: Dragana Gordic / Shutterstock

زمینه

همه این کارآزمایی‌ها فواید بالینی این دو دارو را به تنهایی نشان داده‌اند اما نه در ترکیب. ترکیب مداخلات با مزایای اثبات شده ممکن است اثربخشی داروهای فردی را بهبود بخشد. این مهم است زیرا نیاز اساسی به درمان در دسترس و مؤثر عفونت اولیه SARS-CoV-2 وجود دارد. بیماران سرپایی COVID-19 که مهارکننده‌های پروتئاز خوراکی یا آنتی‌بادی‌های مونوکلونال غیرقابل دسترس هستند، بیش از همه به این درمان‌ها نیاز دارند.

در مورد مطالعه

738 شرکت کننده در هر دو گروه فلووکسامین خوراکی به همراه بودزوناید استنشاقی و دارونما بودند. گروه بسیار واکسینه شده دریافت کننده فلووکسامین خوراکی و بودزونید استنشاقی کاهش قابل توجهی را در نقطه پایانی اولیه مرکب بستری شدن در بیمارستان یا ماندن در اورژانس بیش از شش ساعت نشان داد، که نشان دهنده اثرات محافظتی درمان ترکیبی دارویی در اوایل COVID-19 است. بودزونید استنشاقی اثرات خود را از طریق برهمکنش در اپیتلیوم ریه یا در نتیجه فراهمی زیستی دارو، بسته به وضعیت ایمنی اولیه گیرنده اعمال کرد.

کارآزمایی‌های چند مرحله II و III نشان دادند که فلووکسامین، یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین، و بودزونید استنشاقی، یک کورتیکواستروئید، پروفایل‌های ایمنی مطلوبی دارند، از اثرات ضد التهابی برای درمان استفاده می‌کنند و از پیشرفت بیماری شدید در بیماری کروناویروس 2019 (COVID-) جلوگیری می‌کنند. 19) بیماران سرپایی.

مطالعه حاضر از یک کارآزمایی پلت فرم تطبیقی تصادفی برای ارزیابی مزایای افزایشی بالقوه ترکیب فلووکسامین خوراکی و رژیم های بودزوناید استنشاقی استفاده کرد. طرح کارآزمایی از پروتکل اصلی استفاده کرد که معیارهای تصمیم گیری را در مورد قطع مداخلات درمانی به دلیل بیهودگی یا اضافه کردن مداخلات جدید تعیین می کند.

ابتدا، آنها به طور تصادفی بیماران سرپایی COVID-19 را به گروه درمانی فلووکسامین به همراه بودزوناید استنشاقی یا تطبیق دارونماهای همزمان با استفاده از روش تصادفی بلوکی برای هر یک از 12 سایت شرکت‌کننده در برزیل، تقسیم کردند و بیماران شرکت‌کننده را بر اساس سن در گروه‌های سنی کمتر از 50 و 50 سال طبقه‌بندی کردند. قابل ذکر است، جمعیت مورد مطالعه حدود 95% واکسینه شده بودند و از نظر سن، بیماری های همراه و شاخص توده بدنی متعادل بودند. همچنین، تیم RCT، کارکنان سایت و همه بیماران نسبت به تخصیص درمان کور باقی ماندند.

تیم RCT دوز 100 میلی گرم دو بار در روز و 800 میکروگرم دو بار در روز فلووکسامین و بودزوناید استنشاقی را به مدت 10 روز تجویز کردند. آنها نتیجه اولیه را به مدت 28 روز پس از تصادفی سازی با استفاده از چارچوب بیزی برای تجزیه و تحلیل ثبت کردند. این ترکیبی از بستری شدن مرتبط با کووید-19، ماندن در بخش اورژانس برای مشاهده پزشک به مدت بیش از شش ساعت، و سایر عوارض مرتبط با شدت بیماری بود.

تعداد مطلق عوارض جانبی جدی در گروه دارو درمانی ترکیبی کمتر از گروه دارونما بود. این یافته پیامدهایی برای مدیریت بالینی بیماران سرپایی COVID-19 در سطح جهان دارد. از آنجایی که این داروهای خوراکی در کشورهای با درآمد کم و متوسط در دسترس نیستند، داروهای تغییر کاربری ممکن است یک گزینه جایگزین برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باشد. با این حال، حتی در ایالات متحده آمریکا و کشورهای با درآمد بالا، این داروها برای افراد مسن در معرض خطر بالاتر پیشرفت به COVID-19 باقی می‌مانند.

نتیجه گیری

یکی دیگر از ویژگی های متمایز این RCT سرپایی این بود که شامل تماس مستقیم با بیمار و پیگیری های بعدی از طریق مخابرات توسط کارکنان پزشکی، پرستاران و پزشکان بود.

آنها همچنین چندین پیامد ثانویه، مانند واکنش های جانبی دارویی، مرگ و میر، و مشکلات گزارش شده توسط بیمار را تحت نظر داشتند. محققان از یک رویکرد مکرر برای تجزیه و تحلیل پیامدهای ثانویه استفاده کردند. در نهایت، آنها از مدل‌های مخاطرات متناسب کاکس برای ارزیابی نتایج زمان تا رویداد استفاده کردند.

نتایج

برای نتیجه گیری، استفاده همزمان از ترکیب فلووکسامین خوراکی و بودزوناید استنشاقی، سرعت پیشرفت به COVID-19 شدید و متعاقبا نیاز به مراقبت های پزشکی پیشرفته را در این جمعیت پرخطر کاهش داد. علاوه بر این، با توجه به مشخصات ایمنی و تحمل مطلوب، هزینه کم، دسترسی و در دسترس بودن آن، پزشکان در سراسر جهان می‌توانند بیماران سرپایی COVID-19 در معرض خطر بالای بیماری شدید را با این ترکیب دارویی درمان کنند.

منبع

در مطالعه اخیر منتشر شده در سالنامه طب داخلیمحققان یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده با دارونما (RCT) را در بین بزرگسالان مبتلا به سندرم حاد تنفسی حاد تایید شده کروناویروس 2 (SARS-CoV-2) با حداقل یک عامل خطر که توسعه بیماری شدید را تسهیل می‌کرد، انجام دادند تا تأثیر درمان را ارزیابی کنند. با فلووکسامین و بودزوناید استنشاقی ترکیب شده در مقابل دارونما.

رویکرد مطالعه به شناسایی افراد تحت نظر در یک محیط اورژانسی بیش از شش ساعت با علائم شدیدتر کمک کرد. در برزیل، نگهداری بیماران کووید-19 در محیط‌های تخصصی ED به اندازه بستری شدن در بیمارستان مهم بود، زمانی که تعداد بیماران سرپایی در طول موج‌های همه‌گیری به اوج خود رسید. بیماران در این تنظیمات نشان دهنده کسانی بودند که بدتر شدن بالینی COVID-19 را تجربه کردند اما به دلیل مشکلات ظرفیت بیمارستان در بیمارستان بستری نشدند.