پزشکان وقتی مشکوک هستند که درد قفسه سینه یا سایر علائم بالینی بیمار ناشی از بیماری عروق کرونر (CAD) یا ایجاد پلاک در داخل عروق کرونر است، تست استرس تجویز میکنند. اینها به تعیین اینکه آیا بیمار مبتلا به CAD انسدادی است که منجر به ایسکمی قابل توجه می شود کمک می کند. اگر ایسکمی ناشی از CAD انسدادی شدید باشد، پزشکان میتوانند با انجام عمل جراحی بای پس عروق کرونر یا مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI)، جریان خون کافی را به قلب بازگردانند، یک روش کمتر تهاجمی که در آن متخصصان قلب مداخلهای از کاتتر برای قرار دادن استنت در قلب استفاده میکنند. انسداد عروق کرونر برای بازگرداندن جریان خون. تست استرس هسته ای رایج ترین تست استرس است که برای تشخیص ایسکمی میوکارد استفاده می شود.
این تحقیق در 11 ژوئیه در مجله منتشر شد مجله کالج آمریکایی قلب و عروق، اولین مطالعه در مقیاس بزرگی است که به تأثیر تست استرس بر مدیریت بیمار هنگامی که برای طیف کامل بیمارانی که هم درجات مختلفی از ایسکمی میوکارد و هم عملکرد قلب دارند، اعمال می شود. این مطالعه جدید می تواند به راهنمایی پزشکان در مورد نحوه مدیریت مراقبت از بیماران مشکوک به بیماری قلبی کمک کند.
بر اساس یک مطالعه جدید، بیمارانی که با تست استرس هستهای به عنوان مبتلا به ایسکمی میوکارد شدید ناشی از استرس (فقدان جریان خون به قلب) شناخته شدهاند، احتمالاً از جراحی بای پس قلب یا آنژیوپلاستی سود میبرند، در حالی که بیمارانی که ایسکمی خفیف یا بدون ایسکمی دارند، اینطور نیستند. دانشکده پزشکی ایکان در کوه سینا.
آلن روزانسکی، MD، نویسنده اصلی، استاد پزشکی (قلبشناسی) در دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا، و مدیر قلب و عروق هستهای و تست استرس قلبی و مدیر ارشد آکادمیک گروه قلب و عروق در Mount Sinai Morningside
“این نتایج مزایای تست استرس را برای مدیریت بالینی تایید می کند. آنچه شما از هر آزمایشی در هنگام بررسی روش های عروق عروق کرونر می خواهید این است که این تست درصد زیادی از بیماران را که در معرض خطر بالینی پایینی هستند شناسایی کند و این کار را به درستی انجام دهد، در حالی که تنها یک مورد را شناسایی می کند. درصد کمی از بیمارانی که در معرض خطر بالینی بالا هستند و این کار را به درستی انجام می دهند. این همان چیزی است که ما با تست استرس هسته ای در این مطالعه متوجه شدیم.» دکتر روزانسکی توضیح می دهد. مهمتر از همه، وجود ایسکمی شدید لزوماً به این معنا نیست که عروق کرونر باید اعمال شود. دادههای جدید از یک کارآزمایی بالینی بزرگ نشان میدهد که وقتی درمان دارویی بهینه شود ممکن است به اندازه عروق کرونر در چنین بیمارانی موثر باشد. اما صرف نظر از وجود، وجود ایسکمی شدید نشان دهنده خطر بالینی بالا است که پس از آن نیاز به مدیریت تهاجمی برای کاهش خطر بالینی دارد.”
محققان سوابق بیش از 43000 بیمار را که بین سالهای 1998 تا 2017 در مرکز پزشکی Cedars Sinai در لسآنجلس تحت آزمایش استرس هستهای مشکوک به CAD قرار گرفتند، با میانگین پیگیری 11 ساله برای مرگ و میر/بقا، تجزیه و تحلیل کردند. محققان بیماران را بر اساس سطح ایسکمی میوکارد در طول تست استرس و همچنین کسر جهشی بطن چپ (یا “LVEF”) گروه بندی کردند که درصد حجم خون پمپ شده از محفظه اصلی قلب را در طول هر ضربان قلب اندازه گیری می کند. اندازهگیریهای LVEF پایین نشاندهنده آسیب قلبی قبلی است که میتواند ناشی از اسکار قلب به دلیل حمله قلبی قبلی باشد.
این مطالعه دو بینش بالینی مهم را ارائه می دهد. اول، این مطالعه نشان داد که فراوانی ایسکمی میوکارد در طی تست استرس با توجه به عملکرد قلب بیماران متفاوت است. از 39883 بیمار با عملکرد طبیعی قلب (LVEF بالای 55 درصد)، کمتر از 8 درصد از آنها ایسکمی داشتند. با این حال، در میان 3560 بیمار با کاهش عملکرد قلب (LVEF کمتر از 45 درصد، که نشان دهنده آسیب قبلی قلب است)، بیش از 40 درصد از آنها ایسکمی میوکارد داشتند. این مطالعه همچنین نشان داد که وجود ایسکمی میوکارد خطر مرگ را در بیماران با عملکرد طبیعی و کاهش عملکرد قلب افزایش می دهد. در میان هر دو گروه از بیماران، انجام روشهای بای پس یا PCI با بهبود بقا در میان درصد زیادی از بیمارانی که در طول تست استرس قلبی یا هیچ یا فقط ایسکمی خفیف داشتند، ارتباط نداشت. در میان بیماران مبتلا به ایسکمی شدید، روشهای عروق کرونر با بیش از 30 درصد نرخ بقای بالاتر در مقایسه با بیمارانی که فقط با دارو درمان میشدند همراه بود. این مورد برای بیماران با و بدون آسیب قلبی بود.
سیستم بهداشت کوه سینا