داربست های هیدروژل حاوی استرانسیوم با تحریک فعالیت فیبروبلاست لثه باعث بهبود زخم می شود.

محققین دیگر شامل دانش آموختگان UB، شهاد بخیت الشریف، نویسنده اول و عضو هیئت علمی دانشگاه ملک عبدالعزیز در عربستان سعودی هستند. روفیدا ولی، نویسنده اول و عضو هیئت علمی دانشگاه ام القری در عربستان سعودی؛ و Bhoomika Sheth، مهندس تولید نقاط کوانتومی در STMicroelectronics. اعضای هیئت علمی، کارکنان و دانشجویان UB درگیر در این مطالعه عبارتند از: Mark Swihart، PhD، استاد برجسته SUNY و رئیس گروه مهندسی شیمی و بیولوژیکی، و دانشجوی مهندسی شیمی و بیولوژیکی Kaiwen Chen، هر دو در دانشکده مهندسی و علوم کاربردی UB. و Sebastiano Andreana، DDS، پروفسور دندانپزشکی ترمیمی و مدیر دندانپزشکی ایمپلنت، رزماری دزیاک، دکترا، استاد بیولوژی دهان، و استفان وانیو، تکنسین تحقیقاتی، همه در دانشکده پزشکی دندانپزشکی UB.

منبع

تیمی از محققان دانشگاه بوفالو داربست جدیدی با استرانسیوم ابداع کرده‌اند که می‌تواند متناسب با هر اندازه ایمپلنت دندانی شخصی‌سازی شود و می‌تواند به بهبود بهبود و اتصال بافت در بیماران کمک کند.

موفقیت ایمپلنت های دندانی به رشد و چسبندگی بافت های نرم به سطح ایمپلنت بستگی دارد. تحقیقات قبلی توسط محققان UB نشان داد که استرانسیم، یک عنصر جستجوی استخوان که تراکم و استحکام استخوان را بهبود می بخشد، از عملکرد بافت نرم نیز پشتیبانی می کند. آنها کشف کردند که استرانسیوم می تواند عملکرد فیبروبلاست ها را تقویت کند – نوعی سلول که بافت همبند را تشکیل می دهد و نقش مهمی در بهبود زخم دارد.

منبع:

محققان برای تولید داربست ها – که ساختارهای متخلخلی هستند که رشد سلولی را تقویت و هدایت می کنند – قالب ها و قالب های حلقه ای شکل قابل استفاده مجدد را توسعه دادند. داربست‌های هیدروژل انعطاف‌پذیر با طیف وسیعی از غلظت‌های استرانسیوم تزریق می‌شوند که در یک انفجار اولیه در طی 24 ساعت آزاد می‌شوند و به دنبال آن دوز ثابت در طول چهار روز با حداقل سمیت وجود دارد.

داربست های مملو از استرانسیم که در آزمایشگاه آزمایش شدند، فعالیت سلولی سلول های جدا شده فیبروبلاست لثه را افزایش دادند، در حالی که داربست هیدروژل به تنهایی تأثیر کمی بر سلول ها داشت.

میشل ویسر، دکترا، محقق اصلی، دانشیار زیست شناسی دهان، دانشکده پزشکی دندانپزشکی UB