اگرچه اثربخشی چنین درمانی در انسان هنوز تایید نشده است، نتایج این مطالعه دلگرم کننده است: ادوکسودین حتی روی خطرناک ترین سویه های کلبسیلا پنومونیه و در غلظت های پایین تر از آنچه برای درمان تبخال تجویز می شود، عمل می کند. Pierre Cosson نتیجه گیری می کند: «تضعیف کافی باکتری ها بدون کشتن آنها یک استراتژی ظریف است، اما استراتژی که می تواند در کوتاه مدت و بلندمدت برنده باشد.
داروی ضد تبخال می تواند با باکتری مقاوم به آنتی بیوتیک مبارزه کند
تولید دارو فرآیندی طولانی و پرهزینه است و هیچ تضمینی برای نتیجه ندارد. بنابراین دانشمندان UNIGE استراتژی سریعتر و ایمن تری را انتخاب کردند: بررسی داروهای موجود برای شناسایی نشانه های درمانی جدید احتمالی. تیم تحقیقاتی تأثیر صدها داروی موجود در بازار را با طیف وسیعی از نشانه های درمانی بر کلبسیلا پنومونیه ارزیابی کرد. داروی توسعه یافته برای مبارزه با تبخال، ادوکسودین، بسیار امیدوارکننده بود.
تضعیف باکتری ها بدون از بین بردن آنها
یک تیم UNIGE نشان می‌دهد که دارویی که در برابر تبخال استفاده می‌شود، می‌تواند با تضعیف مکانیسم‌های دفاعی با باکتری‌ای که به اکثر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم است، مبارزه کند.
استفاده غیرمنطقی از آنتی بیوتیک ها، باکتری ها را به ایجاد مکانیسم های مقاومت در برابر این نوع درمان سوق داده است. این پدیده که به عنوان مقاومت آنتی بیوتیکی شناخته می شود، در حال حاضر توسط سازمان جهانی بهداشت به عنوان یکی از بزرگترین تهدیدات برای سلامتی شناخته می شود. عدم درمان در برابر باکتری های چند مقاوم می تواند ما را به زمانی برگرداند که میلیون ها نفر بر اثر ذات الریه یا سالمونلا جان خود را از دست دادند. باکتری کلبسیلا پنومونیه که در بیمارستان ها بسیار شایع است و به ویژه خطرناک است، یکی از پاتوژن هایی است که سلاح های ما در برابر آن بی صدا می شوند. تیمی از دانشگاه ژنو (UNIGE) کشف کرده‌اند که ادوکسودین، یک مولکول ضد تبخال که در دهه 60 کشف شد، سطح محافظ باکتری کلبسیلا را ضعیف می‌کند و حذف آنها را برای سلول‌های ایمنی آسان‌تر می‌کند. این نتایج را می توان در مجله PLOS One خواند.
کلبسیلا پنومونیه باعث بسیاری از عفونت های تنفسی، روده ای و مجاری ادراری می شود. به دلیل مقاومت در برابر اکثر آنتی بیوتیک های رایج و حدت بالای آن، برخی از سویه های آن می تواند برای 40 تا 50 درصد افراد آلوده کشنده باشد. نیاز فوری به توسعه مولکول های درمانی جدید برای مقابله با آن وجود دارد. پیر کوسون، استاد گروه فیزیولوژی سلولی و متابولیسم در دانشکده پزشکی UNIGE، که این تحقیق را رهبری می کرد، توضیح می دهد: از دهه 1930، پزشکی برای از بین بردن باکتری های بیماری زا بر آنتی بیوتیک ها متکی بوده است. اما روش‌های دیگری نیز ممکن است، از جمله تلاش برای تضعیف سیستم دفاعی باکتری‌ها به طوری که دیگر نتوانند از سیستم ایمنی فرار کنند. این مسیر امیدوارکننده‌تر به نظر می‌رسد زیرا قدرت بیماری کلبسیلا پنومونیه عمدتاً از توانایی آن در فرار از حملات سلول‌های ایمنی ناشی می‌شود.