Rune Enger می گوید: “ما از میکروسکوپ های لیزری پیشرفته به ارزش چندین میلیون کرون استفاده می کنیم که اکنون به ما اجازه می دهد تا به مغز موش های آلزایمر بیدار نگاه کنیم. در مطالعات قبلی، دانشمندان موش هایی را که بیهوش شده بودند مورد مطالعه قرار دادند.” او دانشیار مرکز لتن است که بخشی از مؤسسه علوم پایه پزشکی در دانشگاه اسلو است.
دانشمندان پاسخ ها، رفتار و فعالیت مردمک را در مغز مورد مطالعه قرار دادند
دانشمندان چندین چیز را مطالعه کردند: مردمک‌های موش‌های مبتلا به آلزایمر هنگام حرکت چه اتفاقی افتاد، موش‌ها همزمان چه کردند و چه اتفاقی در داخل مغز افتاد. آنها با استفاده از نانوحسگرهای رمزگذاری شده ژنتیکی که در جاهایی که فعالیت در مغز وجود دارد روشن می شوند، توانستند سیگنال های کلسیم تولید شده توسط آستروسیت ها را مطالعه کنند. سپس می‌توانستند آنچه را که در موش‌های آلزایمر اتفاق افتاده با موش‌های سالم مقایسه کنند.
او یک داروی احتمالی در آینده را تصور می کند که می تواند به افراد مبتلا به بیماری آلزایمر کمک کند.
از آنجایی که دانشمندان توانستند موش هایی را مطالعه کنند که بیهوش نشده بودند، اما در حرکت آزاد بودند، تصویر کمی متفاوت از آنچه در مغز اتفاق می افتد نسبت به مطالعات قبلی به دست آمد.
“دانشمندانی که روی موش های آلزایمر بیهوش شده مطالعه کردند، مشاهده کردند که فعالیت در این سلول ها افزایش یافته است. در همان زمان، ما می دانیم که بیهوشی بر آستروسیت ها تاثیر می گذارد. در مطالعه جدید، متوجه شدیم که افزایش فعالیت مشخص نبود. در عوض، ما شاهد این بودیم که کلسیم سیگنال‌های موجود در آستروسیت‌ها در هنگام دویدن موش‌ها و هنگام ترسیدن در مقایسه با موش‌های سالم ضعیف‌تر بود.آستروسیت‌ها در موش‌های بیمار نیز تفاوت قابل‌توجهی با موش‌های سالم داشتند، زیرا بزرگ‌تر بودند و شکل و بیان پروتئین‌های خاص را تغییر داده بودند. انگر می گوید که با التهاب مرتبط است.
به احتمال زیاد اتصالات بین آستروسیت ها و مراکز تمرکز آسیب می بیند
منبع:
وقتی به بیماری آلزایمر مبتلا می شوید، مغز پلاک های پیری پیدا می کند. سلول های عصبی از بین می روند و عملکرد مغز از کار می افتد. هنوز چیزهای زیادی در مورد این بیماری وجود دارد که ما نمی دانیم. چرا به خاطر سپردن آن دشوارتر می شود؟ چرا دیگر نمی توانید سطح توجه و تمرکز خود را حفظ کنید؟
مرجع مجله:
چرا هنگام ابتلا به بیماری آلزایمر تمرکز کردن سخت تر می شود؟ توضیح شاید این باشد که سیگنال های منتقل شده از سلول های گلیال به سلول های عصبی مختل می شوند.
در یک مطالعه جدید، انگر و همکارانش انواع سلول های مغزی به نام آستروسیت ها را مورد مطالعه قرار دادند. آنها دست اندرکاران مهمی در مغز هستند که در اطراف سلول های عصبی قرار دارند و به عنوان سلول های پشتیبان عمل می کنند. سلول ها عملکرد طبیعی سلول های عصبی را ممکن می سازند.
آستروسیت ها از سیگنال های کلسیم در داخل سلول برای برقراری ارتباط استفاده می کنند. تصور می‌شود که این سیگنال‌ها می‌توانند به هماهنگ کردن فعالیت سلول‌های عصبی در یک منطقه بزرگ کمک کنند.”
انگر می‌پرسد: «شاید در آینده بتوانیم از داروهایی استفاده کنیم که بر فعالیت کلسیم در آستروسیت‌ها تأثیر می‌گذارد تا بر عملکرد مغز در افرادی که این تشخیص را دارند تأثیر بگذارد؟»
Rune Enger. دانشیار، مرکز لتن، موسسه علوم پایه پزشکی، دانشگاه اسلو
Åbjørsbråten، KS، و همکاران (2022) اختلال در سیگنال دهی Ca2+ آستروسیتی در موش های تراریخته مبتلا به آلزایمر با رفتار بیدار. eLife. doi.org/10.7554/eLife.75055.
انگر گفت: «از جمله، موش‌ها یک پف ناگهانی هوا روی صورت خود دریافت کردند تا بتوانیم ببینیم چه اتفاقی افتاده است.
سیگنال های کلسیم در آستروسیت ها در موش های آلزایمر کاهش یافت
گروهی از دانشمندان مؤسسه علوم پایه پزشکی در دانشگاه اسلو قطعه جدید و مهمی از پازل را در درک نحوه عملکرد مغز بیماران آلزایمر یافته اند. امید است که این یافته ها بتواند پایه ای برای توسعه راه های جدید برای درمان بیماری آلزایمر در آینده ایجاد کند.
دانشگاه اسلو، دانشکده پزشکی
می‌توان تصور کرد که نقش آستروسیت‌ها کمی شبیه دکمه تنظیم صدا در یک رادیو است که می‌تواند همزمان روی بسیاری از سلول‌های عصبی تأثیر بگذارد. در موش‌های آلزایمر، به نظر می‌رسد این مکانیسم مختل شده است. کاهش فعالیت آستروسیت‌ها ممکن است به دلیل این باشد. به ارتباط بین این سلول ها و یکی از سیستم های مغز مربوط به استرس و تمرکز آسیب می بیند.»