همه توصیه های موجود در دستورالعمل مشروط هستند. در حالی که هیچ توصیه قوی وجود ندارد، اجماع بالایی برای همه توصیه ها وجود داشت.
برای بیماران مبتلا به استئوآرتریت متوسط تا شدید علامت دار یا استئونکروز مفصل ران یا زانو که برای آرتروپلاستی کامل مفصل ران یا زانو اندیکاسیون شده اند، اثربخشی درمان های غیر جراحی اضافی مانند فیزیوتراپی، داروهای ضد التهابی و تزریق ناشناخته است. چارلز پی. هانون، MD، MBA، استادیار جراحی ارتوپدی در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس و یکی از رهبران مرور ادبیات این دستورالعمل گفت. “علاوه بر این، برای بیمارانی که عوامل خطر خاصی مانند چاقی دارند، که با افزایش خطر و نتایج ضعیف‌تر مرتبط است، سود به تعویق انداختن جراحی برای اصلاح این عوامل خطر به خوبی ثابت نشده است. به این دلایل، باید دستورالعملی ایجاد شود. “
نسخه کامل دستورالعمل برای بررسی همتایان مجله ارائه شده است و پیش بینی می شود در سال 2023 به طور مشترک در مجلات ACR و AAHKS منتشر شود. خلاصه توصیه های راهنما را می توانید به طور کامل در وب سایت های ACR و AAHKS مشاهده کنید.
شواهدی وجود ندارد که به تعویق انداختن جراحی برای هر یک از درمان‌های غیرجراحی اضافی مورد مطالعه، از جمله فیزیوتراپی، کمک‌های راه رفتن، ضدالتهاب‌های خوراکی یا تزریق، منجر به بهبود نتایج شود و ممکن است بیماران را بدون منفعت مشخص تحت‌الشعاع قرار دهد.
کالج آمریکایی روماتولوژی
کالج روماتولوژی آمریکا (ACR) و انجمن آمریکایی جراحان هیپ و زانو (AAHKS) خلاصه ای از دستورالعمل جدید خود را با عنوان “زمان بهینه آرتروپلاستی انتخابی هیپ یا زانو برای بیماران مبتلا به استئوآرتریت متوسط تا شدید علامت دار یا استئونکروز” منتشر کردند. درمان غیر جراحی ناموفق.” ACR و AAHKS قبلاً با هم کار کرده‌اند و دستورالعمل‌هایی را برای مدیریت پس از عمل داروهای ضدروماتیسمی در بیماران مبتلا به بیماری‌های روماتیسمی که تحت عمل جراحی آرتروپلاستی کامل هیپ یا کامل زانو در سال‌های 2017 و 2022 قرار می‌گیرند، ایجاد کرده‌اند. یا آرتروپلاستی زانو برای بیماران مبتلا به بیماری‌های روماتیسمی مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، اسپوندیلوآرتریت (SpA) و آرتریت روماتوئید (RA)، این دستورالعمل بر زمان‌بندی آرتروپلاستی مفصل ران و زانو، و زمانی که درمان‌های غیرجراحی اضافی یا تأخیر در پزشکی انجام می‌شود، تمرکز دارد. بهینه سازی برای بیماران مبتلا به استئوآرتریت پیشرفته و استئونکروز که در درمان غیر جراحی شکست خورده اند مناسب است.
سوزان ام. گودمن، دکتر، متخصص روماتولوژی در بیمارستان جراحی ویژه و محقق اصلی این دستورالعمل
یکی از توصیه‌های کلیدی این است که بیماران مبتلا به استئوآرتریت یا استئونکروز علامت‌دار متوسط تا شدید که برای تعویض مفصل اندیکاسیون شده‌اند و در درمان غیرجراحی شکست خورده‌اند، باید مستقیماً برای درمان غیرجراحی اضافی مشکل مفصل بدون تأخیر به عمل جراحی بروند.
دکتر هانون گفت: “برای بیمارانی که با وابستگی به نیکوتین مراجعه می کنند، به تاخیر انداختن آرتروپلاستی کامل مفصل برای کاهش یا توقف مصرف نیکوتین یک مزیت بالقوه وجود دارد.” بیمار باید در مورد افزایش خطرات جراحی مرتبط با مصرف نیکوتین آموزش ببیند و به طور ایده آل در استراتژی های کاهش نیکوتین شرکت کند.
مانند بسیاری از دستورالعمل‌های ACR، در تهیه این راهنما با یک پانل بیمار مشورت شد. این پانل بر اهمیت تصمیم گیری مشترک بین یک بیمار و پزشکش در هنگام معرفی بیمار برای آرتروپلاستی کامل مفصل تاکید کرد.
دکتر گودمن گفت: “این فرآیند تصمیم گیری مشترک باید به طور جامع خطرات و مزایای منحصر به فرد این روش را برای هر بیمار مورد بحث قرار دهد.” بیماران مبتلا به عوامل خطرزای پزشکی یا جراحی همانطور که در این راهنما توضیح داده شده است باید در مورد افزایش خطراتشان مشاوره داده شود و تلاش های قبل از عمل برای اصلاح این عوامل خطر از طریق تلاش هایی مانند کاهش وزن، کنترل قند خون یا ترک سیگار باید تشویق شود.
توصیه کلیدی دیگر این است که بیماران مبتلا به وابستگی به نیکوتین یا دیابت باید جراحی را به تعویق بیندازند تا به قطع نیکوتین یا کاهش مصرف محصولات نیکوتینی دست یابند و همچنین برای بهبود کنترل قند خون.