راز پشت پرخوابی ایدیوپاتیک

خستگی مزمن در مقابل پرخوابی ایدیوپاتیک

تروتی می گوید اگر سندرم خستگی مزمن بدون اختلال پرخوابی داشته باشید، انتظار علائم فوق را ندارید.

از آنجایی که IH کمی مرموز است، ممکن است برای مدت طولانی تشخیص داده نشود. می تواند مانند شرایط دیگر به نظر برسد. این ممکن است ربطی به نحوه تفکر و صحبت ما درباره خواب داشته باشد. ممکن است بشنوید که افراد از اصطلاحاتی مانند «خستگی» و «خواب‌آلودگی» به جای یکدیگر استفاده می‌کنند، اما این‌ها یکسان نیستند.

صبرا ابوت، MD، استادیار عصب شناسی و پزشکی خواب در دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن در شیکاگو می گوید: «به معنای واقعی کلمه، نام هیپرخوابی ایدیوپاتیک به این معنی است که شما خواب آلود هستید و ما نمی دانیم چرا.

“این برای زمانی که می خواهید بخوابید مفید است، اما نه زمانی که سعی می کنید در طول روز بیدار باشید.”

چیزی باعث تحریک گیرنده های GABA-A شما می شود. اینها انتقال دهنده های عصبی هستند که سیستم عصبی مرکزی شما را مهار می کنند. داروهایی مانند بنزودیازپین ها می توانند آنها را فعال کنند. پزشکان از این نوع داروها برای درمان اضطراب و بی خوابی استفاده می کنند.

ابوت می گوید که همپوشانی زیادی بین IH و چیزی به نام اختلال فاز خواب-بیداری تاخیری مشاهده می کند. او می‌گوید: اینها جغدهای شبانه طبیعی شما هستند که به خواب می‌روند و دیرتر بیدار می‌شوند. در حالی که میانگین ریتم شبانه روزی برای اکثر ما فقط کمی بیشتر از 24 ساعت است، او می گوید که این گروه متفاوت عمل می کند.

با این گفته تروتی می گوید که حدود 20 درصد از افراد مبتلا به پرخوابی به سندرم خستگی مزمن نیز مبتلا هستند. اما یک تاریخچه دقیق از علائم شما می تواند به پزشک کمک کند تا بفهمد چه اتفاقی دارد می افتد.

ابوت می‌گوید: «به‌گونه‌ای است که آنها یک روز 25 ساعته را زندگی می‌کنند. پنجره خواب آنها طولانی تر است زیرا روز داخلی آنها طولانی تر است. آنها همیشه در حال بازی کردن هستند.»

ما هنوز نمی دانیم که چرا افراد مبتلا به IH اینقدر خواب آلود هستند یا چرا این اختلال باعث علائم شناختی مانند مه مغزی، مشکلات حافظه یا توجه ضعیف می شود. اما به لطف تحقیقات مداوم، تروتی و ابوت می گویند برخی سرنخ های در حال ظهور وجود دارد، از جمله: