علاوه بر این، miR-2392 نیز برای کمک به تکثیر ویروس و محدود کردن پاسخ ایمنی میزبان به SARS-Cov-2 گزارش شده است. هیپوکسی، تنظیم مثبت التهاب، گلیکولیز، و سرکوب میتوکندری نیز با سطوح بالای miR-2392 مشاهده شده است.
مشخص شد که SBCoV207 عفونت ویروسی را مهار می کند و همچنین منجر به کاهش ده برابری سطوح RNA پیام رسان ویروسی (mRNA) در مقایسه با نانولیگومرهای غیرمعنا می شود. اندازه‌گیری‌های SPR نشان‌دهنده اتصال قوی SBCoV207 به توالی اتصال miR2392 در مقایسه با نانولیگومرهای نادرست بود. با این حال، هیچ یک از موش‌ها تغییر وزنی نشان ندادند و پس از تجویز SBCoV207 به نوشیدن و خوردن به طور معمول ادامه دادند.
مطالعه حاضر نشان داد که تیمار نانولیگومر SBCoV207 بدون توجه به روش‌های تجویز، هیچ سمیتی در موش‌ها نشان نداد. SBCoV207 توزیع زیستی بالایی در ریه ها و محل عفونت نشان داد. با این حال، تجمع آن در اندام ها کم بود.
مطالعه حاضر شامل طراحی و سنتز نانولیگومرها و به دنبال آن اندازه‌گیری رزونانس پلاسمون سطحی (SPR) بود. SARS-CoV-2 تکثیر شد و تیترهای ویروسی با سنجش پلاک در سلول های Vero E6 تعیین شد. به دنبال آن یک روش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس کمی (PCR) برای اندازه‌گیری سطوح RNA SARS-CoV-2 و همچنین ایمونوفلورسانس پروتئین نوکلئوکپسید ویروسی (N) انجام شد.
نمونه های خون و ادرار قبل از اتانازی جمع آوری شد، در حالی که نمونه های بافت پس از آن جمع آوری شد. برای تعیین سطح سرمی فاکتور نکروز تومور α (TNF-α)، آلبومین و اینترلوکین 6 (IL-6) از روش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) استفاده شد. تجزیه و تحلیل بافت‌شناسی طحال، ریه‌ها، کلیه‌ها و کبد بر روی موش‌هایی که 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم SBCoV207 یا تیمار کنترل دریافت کردند، انجام شد.
یک رویکرد برای غلبه بر این چالش می تواند استفاده از نانولیگومرها باشد. نانولیگومرها حاوی نانوذرات طلا هستند که انتقال و توزیع آنها را در سراسر بدن بهبود می بخشد.
Micro-RNA ها (miRNAs) RNA های کوچک غیر کد کننده ای هستند که عملکردهای زیادی را انجام می دهند، از جمله تنظیم پس از رونویسی ژن هایی که با عفونت ها مرتبط هستند. سطوح بالای miRNA 2392 (miR-2392) در نتیجه عفونت شدید SARS-CoV-2 در انسان مشاهده شده است.
یک جدید علوم و مهندسی بیومواد ACS مطالعه توزیع زیستی و ایمنی یک نانوالیگومر جدید به نام SBCoV207 را مورد بحث قرار می دهد که برای هدف قرار دادن miR-2392 در مدل موش استفاده شد.
در مورد مطالعه
مطالعات قبلی گزارش کرده‌اند که PNAها می‌توانند miRNAها را متصل کرده و پاسخ‌های ایمنی را تعدیل کنند، نشانگرهای زیستی را شناسایی کنند، با تومورها مبارزه کنند یا به‌عنوان برچسب‌های بیو سوپرمولکولی عمل کنند. با این حال، استفاده از فن‌آوری‌های آنتی‌سنس چالش‌های متعددی دارد، زیرا اسیدهای نوکلئیک به وسیله‌ای برای انتقال به سلول‌ها نیاز دارند.
غلظت حالت پایدار SBCoV207 در طحال و کبد از طریق مسیرهای داخل صفاقی و داخل وریدی به دست آمد. بین 500-700 نانوگرم در گرم بافت SBCoV207 پس از پنج روز در کبد، ادرار و طحال مشاهده شد، در حالی که غلظت‌های پایین‌تری در سایر بافت‌ها گزارش شد. علاوه بر این، دو موش پنج روز پس از تجویز، سطح SBCoV207 بالایی را در ریه‌ها و یک موش در کلیه نشان دادند.
نتیجه گیری
مطالعه: نانولیگومرهایی که miRNA انسانی را برای درمان کووید-19 شدید هدف قرار می‌دهند، در موش‌ها بی‌خطر و غیرسمی هستند.. اعتبار تصویر: cherezoff / Shutterstock.com
زمینه
فقدان درمان‌های ضد ویروسی برای عفونت‌های تنفسی با ظهور و گسترش جهانی سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا 2 (SARS-CoV-2) آشکار شد.
بالاترین سطح نانولیگومرها در کلیه ها، ادرار، ریه ها و خون کامل یافت شد. SBCoV207 از طریق دفع ادرار طی چند ساعت پس از تجویز حذف شد و بدون توجه به مسیر مصرف، تا پنج روز در اندام‌ها تجمع یافت. قابل ذکر است، هیچ سمیتی در هیچ زمانی از یک ساعت تا پنج روز پس از تجویز مشاهده نشد.
PNAها از نوکلئوبازهای روی یک ستون فقرات شبه پپتیدی تشکیل شده و دارای طولی هستند in vivo نیمه عمر علاوه بر این، PNAها به دلیل وجود ستون فقرات بدون بار می توانند به شدت به RNA و DNA متصل شوند و بنابراین می توانند به عنوان درمان های بازدارنده استفاده شوند که در مقایسه با فناوری های مبتنی بر DNA بسیار محکم تر به هدف خود متصل می شوند.
یک مطالعه پنج روزه ایمنی داخل بینی با استفاده از موش های ماده BALB/c که بین 8 تا 12 هفته سن داشتند، انجام شد. دوزهای SBCoV207 1، 2، 5، یا 10 میلی گرم بر کیلوگرم به هر گروه به صورت داخل بینی داده شد و به مدت پنج روز قبل از اتانیز شدن تحت نظارت قرار گرفت.
مرجع مجله:
- مک کولوم، CR، کورتنی، سی ام، اوکانر، نیوجرسی، و همکاران (2022). نانولیگومرهایی که miRNA انسانی را برای درمان کووید-19 شدید هدف قرار می‌دهند، در موش‌ها بی‌خطر و غیرسمی هستند. علوم و مهندسی بیومواد ACS. doi:10.1021/acsbiomaterials.2c00510.
