سطح سرمی IgG4 در سندرم پس از کووید افزایشی را نشان نمی دهد

در مطالعه اخیر ارسال شده به bioRxiv* سرور پیش چاپ، محققان آلمانی تفاوت‌های موجود در زیرگروه‌های ایمونوگلوبولین G (IgG) اختصاصی آنتی‌ژن را بین بیماران مبتلا به سندرم پس از کووید (PCS) و گروه شاهد نقاهت ارزیابی کردند.

مطالعه: سطح سرمی IgG4 در موارد سندرم Post-COVID افزایش نمی یابد. اعتبار تصویر: NIAID مطالعه: سطح سرمی IgG4 در موارد سندرم Post-COVID افزایش نمی یابد. اعتبار تصویر: NIAID

محققان تفاوت هایی را در سطح زیرگروه های IgG مشاهده کردند. IgG1 فراوان‌ترین آنتی‌بادی در بین زیرگروه‌ها بود، با غلظت‌های متوسط آن به 41.4 میکروگرم در میلی‌لیتر برای افراد PCS و 25.5 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای افراد در حال نقاهت رسید. هر دو گروه سطوح مشابهی از آنتی بادی های IgG3 را نشان دادند. قابل توجه، غلظت IgG4 در هر دو گروه با میانگین 1.6 میکروگرم در میلی لیتر کمترین مقدار بود.

آنتی بادی های IgG4 که پس از قرار گرفتن در معرض آنتی ژن طولانی مدت ایجاد می شوند، پاسخ ایمنی را کاهش می دهند و باعث تحمل می شوند. پیشنهاد شد که در دسترس بودن طولانی مدت آنتی ژن در مراکز ژرمینال غدد لنفاوی پس از واکسیناسیون mRNA ممکن است سطح IgG4 را افزایش دهد. اینکه آیا آنتی بادی های IgG4 پس از عفونت در افراد غیر واکسینه شده ایجاد می شود یا خیر، ناشناخته باقی مانده است.

تفاوت کوچک اما معنی‌داری در واکنش‌پذیری آنتی‌بادی‌های IgG4 در برابر RBD وجود داشت، اما برای نوکلئوکپسید یا پروتئین اسپایک تفاوتی وجود نداشت. با توجه به سطوح نسبتاً پایین IgG4، هیچ ارتباط بیولوژیکی را نمی توان به تفاوت ها نسبت داد.

نتیجه گیری

این مطالعه بینش‌هایی را در مورد توزیع زیرگروه‌های IgG سنبله SARS-CoV-2 در بیماران PCS و افراد در حال نقاهت واکسینه نشده ارائه کرد. این یافته ها IgG4 را به عنوان یک پارامتر مهم در توسعه PCS دخالت نمی دهند. در عوض، سطوح پایین IgG2 ممکن است به حضور طولانی مدت آنتی ژن های SARS-CoV-2 منجر شود که منجر به التهاب مزمن و علائم طولانی PCS می شود.

بیماران PCS و افراد در حال نقاهت از نظر سن، جنس و زمان از شروع علائم تا نمونه‌گیری سرم همسان شدند. ده بیمار PCS قبل از نمونه گیری واکسینه شدند. اکثر بیماران PCS خستگی (88٪)، تنگی نفس (81٪) و اختلالات حافظه / شناختی (71٪) را تجربه کردند. آنتی‌بادی‌های ضد اسپایک زیرگروه‌های IgG با استفاده از روش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA) مبتنی بر اکتودومین سنبله تثبیت‌شده قبل از همجوشی شناسایی شدند.

تفاوت معنی‌داری در سطوح IgG2 بین گروه‌ها مشاهده شد، با بیماران PCS که غلظت‌های پایین‌تری را نشان دادند. علاوه بر این، تیم واکنش‌پذیری آنتی‌بادی‌های IgG4 را در برابر پروتئین اسپایک، دامنه اتصال گیرنده آن (RBD) و دامنه‌های C- (CTD) و N-ترمینال (NTD) پروتئین نوکلئوکپسید ارزیابی کردند.

مطالعات دوام و سطوح مختلف آنتی بادی ها را در برابر سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا 2 (SARS-CoV-2) پس از عفونت یا واکسیناسیون نشان داده اند. عملکردهای موثر با چهار زیرگروه IgG (IgG1 – IgG4) مرتبط است. علاوه بر این، دو مطالعه مستقل سطوح بالای IgG4 را به دنبال دریافت دو یا چند دوز واکسن mRNA گزارش کرده‌اند که با واکسن‌های ناقل آدنوویروسی مشاهده نمی‌شود.

*اطلاعیه مهم: bioRxiv گزارش‌های علمی مقدماتی را منتشر می‌کند که توسط همتایان مورد بررسی قرار نگرفته‌اند و بنابراین، نباید به‌عنوان نتیجه‌گیری، راهنمای عمل بالینی/رفتار مرتبط با سلامتی در نظر گرفته شوند یا به عنوان اطلاعات ثابت تلقی شوند.

علاوه بر این، گردش مداوم آنتی ژن ویروسی برای بیماران PCS توصیف شده است. افزایش تغییر کلاس سلول‌های B به IgG4 ممکن است منجر به عملکرد مؤثر مؤثر (Fc) کمتر متبلور شونده شود که ممکن است به ماندگاری طولانی‌مدت ویروس و گردش آنتی ژن کمک کند.

مطالعه و یافته ها

در مطالعه حاضر، محققان بررسی کردند که آیا بیماران PCS سطوح IgG4 بالایی را نشان می دهند یا خیر. شصت و چهار بیمار PCS (44 زن و 20 مرد) با میانگین سنی 39.5 سال و 64 فرد در حال نقاهت (38 زن و 26 مرد) با میانگین سنی 37 سال انتخاب شدند. این افراد در اوایل بیماری همه گیر کووید-19 زمانی که سویه شبه ووهان (D614G) و نوع آلفا شیوع داشتند، آلوده شده بودند.

منبع