برای پاسخ به این سوال، دکتر چینگژانگ ژو، مربی داخلی و عضو آزمایشگاه Scherer، و همکارانش از یک تکنیک ژنتیکی استفاده کردند که سلولهای چربی را در موشهای آزمایشگاهی «نقاشی میکرد» به طوری که آنها رنگ فلورسنت میدرخشیدند و این امکان را فراهم میکرد. برای پیگیری طولانی مدت این سلول ها. هنگامی که محققان تومورهای سینه را در موش ها کاشتند یا سلول های سینه خود جوندگان را به صورت ژنتیکی دستکاری کردند تا آنها را به سلول های تومور تبدیل کنند، مشاهده کردند که سلول های چربی مجاور کوچک شده و شکل هایی متفاوت از سلول های چربی بومی به خود گرفتند. آزمایش ژنتیکی برای شناسایی ژنهای فعال در این سلولهای چربی نشان داد که این سلولها ابتدا به مرحله اولیه رشد خود بازگشتند، سپس به تدریج نشانگرهای ژنتیکی سایر انواع سلول، از جمله سلولهای بافت همبند، سلولهای ماهیچهای و سلولهای ایمنی را توسعه دادند.
ما انواع جدیدی از سلولهای مشتق شده از چربی را در غده پستانی شناسایی کردیم که خاکی حاصلخیز برای تهاجم و رشد تومور سرطان سینه است.
مرجع مجله:
تحقیقات بیشتر نشان داد که این سلولهای چربی تغییر یافته، تومورهای سرطان سینه را تشویق به رشد میکنند. با این حال، این ویژگی نیز به شدت به توانایی آنها در تامین انرژی به سلول های تومور همسایه بستگی دارد. علاوه بر این، ویژگیهای انواع سلولی که سلولهای چربی پس از از دست دادن لیپیدها و هویت سلولهای چربی به آنها تبدیل میشوند، مهم هستند، زیرا آنها به میزان قابل توجهی به فیبروز موضعی میافزایند که به سفتی بافت پستان کمک میکند. وقتی محققان ظرفیت ذخیرهسازی لیپید سلولهای چربی بالغ را افزایش دادند، دیگر تبدیل به سلولهای دیگر نشدند و دیگر باعث رشد تومور نشدند.
فیلیپ شرر، دکترا، رهبر مطالعه، پروفسور داخلی و زیست شناسی سلولی و عضو مرکز جامع سرطان هارولد سی. سیمونز در UTSW
مرکز پزشکی جنوب غربی UT
چاقی برای مدت طولانی به عنوان یک عامل خطر برای بروز سرطان سینه و پیش آگهی بدتر در نظر گرفته شده است. مطالعات نشان دادهاند که سلولهای چربی در تماس نزدیک با سلولهای تومور سینه، توانایی بیشتری برای تجزیه لیپیدهای خود دارند تا سوختی برای سلولهای تومور مهاجم فراهم کنند. با این حال، دکتر شرر توضیح داد که مشخص نیست این سلول های چربی چه نقش دیگری در پیشرفت سرطان سینه دارند.
زو، کیو، و همکاران (2022) انتقال مزانشیمی چربی به پیشرفت تومور پستان کمک می کند. گزارش های سلولی doi.org/10.1016/j.celrep.2022.111362.