این بررسی شامل 9 مطالعه بود که از تحلیل‌های مکانی، تصویربرداری ماهواره‌ای و ابزار سنجش از دور برای ارزیابی پیامدهای مرتبط با کووید-19 استفاده کردند و این مطالعات از کشورهای سراسر جهان از جمله سومالی، اکوادور، هند، چین، ایالات متحده (ایالات متحده آمریکا) بود. اروپا، اندونزی و ایران. در حالی که برخی از آنها فقط از داده های تصویربرداری ماهواره ای یا داده های سنجش از دور استفاده می کردند، سه مطالعه از ترکیبی از تصویربرداری ماهواره ای، داده های سنجش از دور و داده های مکانی-زمانی برای درک الگوهای توزیع جغرافیایی گسترش COVID-19 استفاده کردند.
مطالعات کشورهای ثروتمندتر مانند ایالات متحده و کشورهای اروپایی در مقیاس بزرگتر بودند، مناطق جغرافیایی وسیع تری را پوشش دادند و شامل مقادیر قابل توجهی داده های عمومی در دسترس در مورد موارد COVID-19 بودند. یک مطالعه شامل تحلیل‌هایی در مقیاس قاره‌ای بود که چندین کشور و ایالت را پوشش می‌داد.
نویسندگان بر این باورند که در حالی که تحلیل‌های مکانی و ابزارهای سنجش از دور می‌توانند برای پاسخگویی به سؤالات مختلف تحقیقاتی دیگر بهبود یابند، استفاده از این فناوری‌ها برای ارائه مداخلات دیجیتال به جمعیت‌های هدف ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا توسعه یابد. استفاده از منابع داده های مختلف برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها می تواند به گسترش استفاده از ابزارهای مکانی و تکنیک های سنجش از دور در سایر رویدادهای مرتبط با سلامت عمومی کمک کند. درک شیوع بیماری و الگوهای انتقال جامعه را می توان با استفاده از ابزارهای مکانی تسریع کرد و به اپیدمیولوژیست ها کمک می کند تا سریعتر تصمیم بگیرند.
نتیجه گیری
در مقابل، مطالعات کشورهایی مانند ایران، سوریه و سومالی، محدود به هزینه‌ها، دسترسی محدود، نبود داده‌ها و محدودیت‌های تکنولوژیکی، مناطق جغرافیایی کوچک‌تری مانند شهرهای منفرد را پوشش می‌دهند. علاوه بر این، تعداد کمتر گزارش شده موارد تایید شده COVID-19 و مرگ و میر مرتبط با آن، به ویژه از مناطق کم درآمد و توسعه نیافته، چالش بزرگی را ایجاد کرد.
مطالعاتی که تأثیر COVID-19 را بر سایر عوامل مانند کیفیت هوا، سطح آلودگی یا محیط زیست ارزیابی کردند، حذف شدند. مطالعات مشاهده‌ای و خودگزارشی در مرور گنجانده شد، اما ادبیاتی مانند فصل‌های کتاب، نظرسنجی‌های کوتاه، مقالات کنفرانس و بررسی‌ها، سرمقاله‌ها و غیره حذف شدند.
نتایج
به طور کلی، این بررسی سیستماتیک نشان داد که در حالی که مطالعات از ابزارهای مکانی و تصویربرداری ماهواره‌ای و داده‌های سنجش از دور برای درک و ارزیابی گسترش و شدت کووید-19 استفاده کرده‌اند، کمبود داده‌ها، منابع و بودجه همچنان دامنه تحلیل‌های مکانی را محدود می‌کند. در ارزیابی مشکلات مربوط به سلامت عمومی
نویسندگان بر این باورند که همکاری و به اشتراک گذاری داده ها، تخصص و فن آوری ها می تواند به طور قابل توجهی استفاده از تکنیک های جغرافیایی و ابزار سنجش از دور را در بهبود تحقیقات در مورد مسائل بهداشت عمومی گسترش دهد.
