فقیه، ر. و همکاران. (2023). سینتیک انفجار و اتصال CNNM خواص تکاملی حفظ شده فسفاتازهای کبد در حال بازسازی هستند.. مجله شیمی بیولوژیکی. doi.org/10.1016/j.jbc.2023.103055.
منبع:
منتشر شده در مجله شیمی بیولوژیکیپروفسور گرینگ و همکارانش (با داده های جمع آوری شده در منبع نور کانادایی (CLS) در دانشگاه ساسکاچوان) تأیید کردند که نه تنها PRL ها در انواع حیوانات تک سلولی و چند سلولی وجود دارند، بلکه نقش PRL ها در اتصال دهنده های منیزیم در بین همه گونه های مورد مطالعه رایج است.
فسفاتازهای کبد احیا کننده (PRLs) خانواده ای از پروتئین های معمایی هستند که در رشد سلولی و متابولیسم موجود در گونه های مختلف نقش دارند. از انسان گرفته تا مگس میوه، نقش منحصر به فردی در رشد تومورهای سرطانی و گسترش سرطان در سراسر بدن دارند. تحقیقات جدید از دانشگاه مک گیل به آنچه در مورد PRL ها شناخته شده است کمک می کند، که به طور بالقوه می تواند به ابزار مهمی در توسعه درمان های مبارزه با سرطان تبدیل شود.
مرجع مجله:
برای ما مهم است که PRL ها را مطالعه کنیم زیرا آنها در سرطان بسیار مهم هستند. در برخی از سرطان ها مانند سرطان کولورکتال متاستاتیک، پروتئین ها تا 300 برابر بیش از حد بیان می شوند.
گرینگ می‌گوید: «آنچه ما آموختیم این است که همه آنها ناقل‌های منیزیم را به یک روش متصل می‌کنند. ما هیجان‌زده هستیم زیرا به ما کمک می‌کند این مسیر را درک کنیم و اهداف جدیدی برای داروها برای جلوگیری از پیشرفت سرطان آشکار می‌شود.»
این بیان بیش از حد PRL ها سلول های سرطانی را متاستاتیک تر می کند و باعث گسترش به سایر اندام ها می شود. این داده ها می تواند به درک بیشتر چگونگی تأثیر این پروتئین ها بر بیماری های انسانی کمک کند.
محققان به رهبری کاله گرینگ، استاد گروه بیوشیمی و مدیر مؤسس مرکز زیست شناسی ساختاری مک گیل، بر کشف راز پیرامون PRL ها تمرکز کردند.
کاله گرینگ، استاد گروه بیوشیمی