دکتر بارنس این فرضیه را مطرح می کند که راه رفتن با اسکلت بیرونی زانو سبک، سازگار و روباتیک که در آزمایشگاه دکتر هائو سو، محقق ارشد، زانو را تخلیه می کند (انتقال فشار از یک طرف مفصل به طرف دیگر) در حین راه رفتن و کاهش درد در افراد مبتلا به OA زانو دکتر بارنس توضیح می دهد: “در حال حاضر، درمان OA زانو شامل فیزیوتراپی، داروی ضد درد و جایگزینی کامل زانو است. به طور بالقوه، اسکلت بیرونی زانو می تواند درد را در افراد مبتلا به OA زانو با کاهش نیروهای وارده به زانو کاهش دهد.”
با کاهش توانایی های حرکتی و شناختی، سالمندان در هنگام راه رفتن در معرض خطر افتادن هستند. علاوه بر کهولت سن، سکته مغزی نیز یک عامل خطر برای سقوط است. علاوه بر این، آسیب مغزی راست با خطر سقوط بیشتری نسبت به آسیب مغزی چپ مرتبط است، که ممکن است با شیوع بیشتر غفلت فضایی پس از سکته مغزی راست (38٪) نسبت به سکته مغزی چپ (18٪) مرتبط باشد.“
دکتر اریک هامر، دکترا، دانشجوی فوق دکتری در مرکز تحقیقات مهندسی تحرک و توانبخشی، جایزه یک ساله 35000 دلاری را برای پروژه خود برای توسعه و ارزیابی یک سیستم مداخله بازخورد دوچرخهسواری خاص فازی در فلج مغزی کودکان دریافت کرد.
بازخورد بصری، مانند اطلاعاتی که روی صفحه نمایش داده میشود، اغلب در طول فعالیتها برای افزایش مزایایی که افراد از تمرینات توانبخشی بهدست میآورند، استفاده میشود.
پی (پگی) چن، دکترا، دانشمند تحقیقاتی ارشد در مرکز تحقیقات توانبخشی سکته مغزی، بنیاد کسلر
در حالی که بازخورد بصری در طول راه رفتن در فلج مغزی کودکان بررسی شده است، اطلاعات محدودی در مورد استفاده از آن در طول دوچرخه سواری ثابت وجود دارد. مطالعه دکتر هامر بر روی یک سیستم بازخورد بصری دوچرخهسواری فاز خاص تمرکز دارد که میتواند برای کمک به افراد مبتلا به فلج مغزی در نحوه رکاب زدن و افزایش مزایای بهدستآمده از تمرینات توانبخشی استفاده شود.
بنیاد بهداشت نیوجرسی (NJHF) هر سال درخواستهایی را برای کمکهای مالی برای پروژههای تحقیقاتی میپذیرد که پتانسیل هیجانانگیزی را برای کمک به دانشمندان برای استفاده از یافتههای اولیه خود برای واجد شرایط بودن برای بودجه اضافی برای پیشبرد تحقیقات خود نشان میدهند. امسال، کمک های مالی به سه محقق در بنیاد کسلر اعطا شد.
دکتر چن در حال توسعه یک برنامه کمکی (برنامه SafeNav که توسط دستگاه مایکروسافت هولولنز اداره می شود) برای مقابله با خطر بالای زمین خوردن در میان سالمندان و بازماندگان سکته مغزی است. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی اولیه برنامه SafeNav بر ایمنی راه رفتن در میان جمعیت سالم، مسن و بازماندگان سکته مغزی با و بدون غفلت فضایی است.
پیتر بارنس، دکترا، دانشمند ارشد پژوهشی در مرکز تحقیقات مهندسی تحرک و توانبخشی، جایزه یک ساله 35000 دلاری را برای پروژه خود برای ارزیابی اسکلت بیرونی زانو روباتیک برای افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو (OA) دریافت کرد.
شرکتکنندگان ابتدا بدون بازخورد چرخ میزنند و سپس با بازخورد بصری میچرخند تا ببینند که چقدر روی پدال فشار میآورند و میکشند و همچنین چقدر از دو طرف فشار میدهند. به گفته دکتر هامر، “هدف سیستم بازخورد این است که به شرکت کنندگان کمک کند هنگام رکاب زدن، بیشتر از اینکه بکشند فشار دهند، که می تواند به راه رفتن آنها کمک کند” و افزود: “اندازه گیری های انجام شده در تمام دوچرخه سواری نشان می دهد که چگونه ماهیچه ها و فعالیت مغز شرکت کنندگان چگونه است. به دلیل بازخورد بصری تغییر می کند.”
اسکلتهای بیرونی روباتیک، که روی یا زیر لباس پوشیده میشوند، بهعنوان ابزار کمکی مؤثری برای بهبود تحرک در افراد مبتلا به اختلالات عصبی مانند سکته مغزی و آسیب نخاعی در حال ظهور هستند، اما به طور گسترده در افراد مبتلا به OA زانو آزمایش نشدهاند.