با این نمایش، امکاناتی مانند توسعه درمان بیماریهای مرتبط با کانال یونی، دستکاری فرآیندهای مهم بیولوژیکی و توسعه فناوریهای تصفیه مواد صنعتی در حال حاضر در معرض دید قرار گرفتهاند!
طبیعت به روش های بی شماری به انسان الهام می بخشد. به عنوان مثال، پروتئین های کانال انتقال یون “محرک پاسخگو” را در نظر بگیرید. این پروتئین ها در غشاهای سلولی یافت می شوند و به انواع محرک های خارجی از جمله نور، pH و نیروی مکانیکی پاسخ می دهند. با توجه به نقش حیاتی آنها در چندین فرآیند بیولوژیکی، محققان تلاش کرده اند تا نسخه های مصنوعی این پروتئین های کانال را برای استفاده در محیط های درمانی و صنعتی سنتز کنند. با این حال، موفقیت در سنتز آنها دست نیافتنی بوده است. الزامات ساختاری پیچیده برای پاسخگویی به محرک ها و خواص انتقال یون خاص به عنوان مانع اصلی در سنتز آنها شناسایی شده است.
موسسه فناوری توکیو
محققان Tokyo Tech با شیفته خواص پروتئین های کانال یونی که معمولاً در سلول ها مشاهده می شوند، اولین کانال پتاسیم مصنوعی حساس به مکانیکی را با استفاده از سیکلوفان آمفیفیلیک فلورینه معطر تازه توسعه یافته ایجاد کردند. با نمایش تواناییهای “پاسخگویی به محرک” و “انتقال یون انتخابی”، کانال یونی جدید آنها میتواند درهای جدید باز کن برای استفاده درمانی و صنعتی در آینده از کانال های حساس مکانیکی مصنوعی.
مرجع مجله:
با غلبه بر این مشکلات، محققان مؤسسه فناوری توکیو (توکیو تک)، به رهبری استادیار کوهی ساتو و پروفسور کامل کازوشی کینبارا، اخیرا اولین کانال مکانیکی مصنوعی (واکنش به نیروی مکانیکی) با انتخاب یون پتاسیم را توسعه دادهاند. یافته های آنها در نشریه منتشر شده است مجله انجمن شیمی آمریکا. صحبت کردن در مورد مطالعه، کمک. پروفسور ساتو و پروفسور کینبارا، وابسته به دانشکده علوم و فناوری زندگی در مؤسسه فناوری توکیو (تکنولوژی توکیو)، می گویند: “با تجربه ما در طراحی آمفیفیل های چند بلوکی که خود به خود جمع می شوند و کانال های یونی فوق مولکولی تشکیل می دهند، ما این فرضیه را مطرح کردیم که آمفیفیلهای خطی برای انتقال یونهای خاص مناسب نبودند؛ از این رو، ما تغییرات ساختاری را برای ترکیب پاسخدهی به محرکها و انتخابپذیری یون انجام دادیم.
ساتو، ک.، و همکاران (2022) کانال پتاسیم حساس به مکانیکی فوق مولکولی که توسط سیکلوفان آمفیفیل فلورینه تشکیل شده است. مجله انجمن شیمی آمریکا. doi.org/10.1021/jacs.2c04118.