مطالعات قبلی نشان دادهاند که سلولهای سرطانی سطوح بالایی از آنزیم ویژه هیستون H3K4 متیل ترانسفراز را بیان میکنند که توسط کدگذاری میشود. SETD1A ژن این آنزیم با افزودن یک گروه شیمیایی متیل به پروتئین های هیستون (اجزای ساختاری ضروری کروماتین) ژن های هدف خاص، بیان ژن را از طریق فرآیندی به نام متیلاسیون تنظیم می کند. با این حال، مکانیسم ایجاد بیش از حد این آنزیم و تأثیر آن بر سلولهای سرطانی نامشخص است. به دنبال متیلاسیون هیستون، ژن های هدف فعال می شوند. این به ویژه قابل توجه است اگر SETD1A ژن های هدف می توانند از توسعه و پیشرفت سرطان حمایت کنند. بنابراین، محققان از TMDU علاقه مند به درک نقش SETD1A بیان بیش از حد در PDAC
اگر چه کارهای قبلی نشان داده است SETD1A در سرطان های مختلف، مانند سرطان معده و ریه، رویدادهای مولکولی خاص، بیش از حد بیان می شود SETD1A در PDAC درک نمی شوند. SETD1A ژن های هدف در PDAC نیز هنوز شناسایی نشده اند.”
کار بیشتر این را پیشنهاد کرد SETD1A می تواند هیستون های نزدیک به را متیله کند RUVBL1 ژن و بیان ژن آن را فعال می کند. کوبیدن RUVBL1 بیان در سلول های PDAC اثرات بیولوژیکی مشابهی با آنچه قبلاً مشاهده شده بود داشت SETD1A دخالت. “تحلیل میزان بقا نشان داد که بیماران PDAC با بالا SETD1A و RUVBL1 تاکشی ایشی میگوید که سطوح بقای کلی ضعیفتری داشتند، که نشان میدهد بیان مشترک آنها یک نشانگر زیستی مهم پیشآگهی برای این سرطان است.
منبع:
نتایج مطالعه بینش عمیق تری را در مورد اهمیت ارائه می دهد SETD1A و RUVBL1 بیان در PDAC و ممکن است جزئیات مهمی را برای کمک به پزشکان در تصمیم گیری های درمانی حیاتی برای بیماران مبتلا به این بیماری جدی ارائه دهد.
ایشی، تی.، و همکاران (2022) شناسایی یک هدف جدید از SETD1A هیستون متیل ترانسفراز و اهمیت بالینی در سرطان پانکراس. علم سرطان. doi.org/10.1111/cas.15615.
سرطان پانکراس همچنان یکی از کشنده ترین بدخیمی ها در سراسر جهان است. از آنجایی که میزان بقای پنج ساله برای آدنوکارسینوم مجرای پانکراس (PDAC) تنها در حدود 3٪ در بیماران است، درمان PDAC با جراحی در سراسر جهان بسیار دشوار است. برای توسعه روش های درمانی جدید، زیست شناسی PDAC در سطح مولکولی باید بهتر درک شود.
در مقاله اخیر منتشر شده در علم سرطانمحققان دانشگاه پزشکی و دندانپزشکی توکیو (TMDU) ژن هدف جدیدی را شناسایی کردند که پیامدهای بالینی قوی در موارد PDAC دارد.
محققان سطوح بالایی از SETD1A بیان در 51.4٪ از نمونه های PDAC انسانی که آنها تجزیه و تحلیل کردند. این را هم تعیین کردند SETD1A یک عامل پیش آگهی مستقل برای بقای عاری از بیماری بود، به این معنی که پس از برداشتن تومور، بیماران مبتلا به SETD1A سطوح در یک حالت عاری از بیماری برای مدت کوتاه تری نسبت به سطوح پایین زندگی می کنند SETD1A سطوح این نتایج اهمیت بالینی را نشان می دهد SETD1A بیان در PDAC
تاکشی ایشی، نویسنده اصلی
دانشگاه پزشکی و دندانپزشکی توکیو