لینچ گفت: “کاری که ما با این مطالعه انجام دادیم این بود که پارامترهای مورد علاقه را نشان دادیم که مهم هستند: سرعت انقباض و بازگشت به خط پایه.” و ما آن را با فناوری تک چشمی نشان دادیم، زیرا می‌دانستیم که تفاوت قابل‌توجهی بین چشم‌ها از نظر پاسخ مردمک در اوتیسم وجود ندارد، بر خلاف آسیب سر یا ضربه مغزی که در آن مشاهده اندازه مردمک نابرابر رایج است.
لینچ با حمایت مالی از بنیاد تحقیقات واشنگتن، اکنون در تلاش است تا آزمایش را به یک گروه 300 یا بیشتر از کودکان 2 تا 4 ساله در تعداد بیشتری از سایت های بالینی گسترش دهد. داده‌های آن مطالعه برای تأیید یافته‌های قبلی استفاده می‌شود و در دستگاه غربالگری نهایی ادغام می‌شود تا معیاری ارائه دهد که ارائه‌دهندگان می‌توانند از آن برای تصمیم‌گیری درباره ارجاع یا عدم ارجاع کودک برای ارزیابی استفاده کنند. در همین حال، لینچ در حال آماده شدن برای ثبت نام برای تأیید پیش از بازار فروش دستگاه غربالگری توسط سازمان غذا و دارو از طریق Appiture Biotechnologies است، شرکتی که او تأسیس کرده است تا به انتقال این فناوری از یک محیط تحقیقاتی دانشگاهی به سمت استفاده گسترده در کلینیک های کودکان کمک کند.
مرجع مجله:
جورجینا لینچ، نویسنده اول
تمایل لینچ برای بهبود غربالگری اوتیسم از تجربیات او ناشی شد که شاهد تلاش والدین از طریق روند دشوار پیگیری تشخیص رسمی برای فرزندشان بودند.
منبع:
دانشگاه ایالتی واشنگتن
لینچ، استادیار دانشکده پزشکی WSU Elson S. Floyd که با کودکان مبتلا به اوتیسم کار می کرد، گفت: “ما می دانیم که وقتی در سنین 18 تا 24 ماهگی مداخله می کنیم، تأثیر طولانی مدتی بر نتایج آنها دارد.” به عنوان آسیب شناس گفتار و زبان تمرین می کند. “مداخله در آن پنجره بحرانی می‌تواند تفاوتی بین یادگیری گفتار کلامی و غیرکلامی ماندن کودک باشد. با این حال، پس از 20 سال تلاش، ما هنوز میانگین سن تشخیص در اینجا در ایالات متحده را تغییر نداده‌ایم که چهار سال است.”
در حالی که تخمین زده می‌شود که از هر ۴۴ کودک در ایالات متحده، یک کودک در سن ۸ سالگی به اختلال طیف اوتیسم (ASD) مبتلا می‌شود، بسیاری از کودکان به دلیل ماهیت ذهنی فرآیند تشخیص اشتباه تشخیص داده می‌شوند یا به طور کلی فراموش می‌شوند. داشتن یک روش غربالگری سریع و عینی برای تقویت غربالگری رفتاری می تواند به بهبود دقت و سرعت تشخیص کودکان کمک کند. نگاه کردن به رفلکس نور مردمک به عنوان یک نشانگر زیستی غربالگری بالقوه برای لینچ با توجه به مشاهدات خود و مطالعات قبلی که ناهنجاری هایی را در رفلکس نور مردمک کودکان مبتلا به اوتیسم نشان می داد، منطقی بود.
حتی به عنوان یک پزشک، من متوجه این حالت در کودکان مبتلا به ASD شدم که در آن مردمک چشم آنها حتی در حضور نور شدید بسیار گشاد شده بود. این سیستم توسط اعصاب جمجمه ای که ریشه در ساقه مغز دارند در مغز تعدیل می شود و اعصاب جمجمه ای مجاور بر توانایی شما برای به دست آوردن گفتار و زبان تأثیر می گذارد. رفلکس نور مردمک یکپارچگی آن سیستم را آزمایش می‌کند، بنابراین منطقی به نظر می‌رسد که این اقدام بسیار ساده و غیرتهاجمی را برای تعیین اینکه آیا تفاوت‌هایی بین رشد معمولی و اوتیسم وجود دارد، امتحان کنیم.
یک مطالعه قبلی به رهبری لینچ، کودکان را در یک محیط آزمایشگاهی با استفاده از مردمک‌سنجی دوچشمی آزمایش کرد، که از یک دستگاه گران قیمت و ثابت استفاده می‌کند که هر دو چشم را به طور همزمان اندازه می‌گیرد. هزینه کمتر و قابلیت حمل مرتبط با فناوری تک چشمی امکان انتقال آزمایش به تنظیمات بالینی مشابه مواردی را که ابزار غربالگری Lynch در حال توسعه است، ممکن است پس از در دسترس بودن تجاری مورد استفاده قرار گیرد.
بر اساس مطالعه ای که در دانشگاه ایالتی واشنگتن انجام شد، اندازه گیری چگونگی تغییر مردمک چشم ها در پاسخ به نور (که به عنوان رفلکس نور مردمک شناخته می شود) می تواند به طور بالقوه برای غربالگری اوتیسم در کودکان خردسال مورد استفاده قرار گیرد.
لینچ، GTF، و همکاران (2022) حساسیت و ویژگی اقدامات رفلکس نور مردمک برای ASD با استفاده از مردمک سنجی تک چشمی. علوم اعصاب. doi.org/10.1007/s10072-022-05976-2.
نویسنده اول، جورجینا لینچ، گفت که این مطالعه اثبات مفهوم بر اساس کار قبلی برای حمایت از توسعه مداوم یک فناوری قابل حمل است که می تواند راهی سریع و آسان برای غربالگری کودکان از نظر اوتیسم، اختلالی که بر ارتباطات و تعامل اجتماعی با دیگران تأثیر می گذارد، ارائه دهد. چنین ابزاری به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی اجازه می‌دهد تا کودکان را زودتر از موعد رشد خود بگیرند، زمانی که مداخلات بیشتر به نفع آنهاست.