مطالعه ایمنی، اثربخشی استفاده از مهارکننده‌های ایمن را در بیماران مبتلا به سرطان کلیه پیشرفته ارزیابی می‌کند.

مؤسسه سرطان دانا فاربر نویسنده ارائه دهنده: تونی ک چویری، دکتر

مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی مانند آن هایی که PD-1 و PD-L1 را مسدود می کنند، انقلابی در درمان سرطان ایجاد کرده اند و به بخشی از درمان خط اول استاندارد برای بسیاری از تومورهای جامد، از جمله سرطان پیشرفته کلیه تبدیل شده اند. یک روش نوظهور برای این بیماران شامل ادامه یا چالش مجدد با این داروها در صورت پیشرفت سرطان است. این مطالعه اولین مطالعه ای است که ایمنی و اثربخشی آن عمل را در یک کارآزمایی بالینی تصادفی فاز 3 به دقت ارزیابی می کند. نتایج یک سیگنال قوی برای عدم توالی مهارکننده‌های PD-1/L1 در این بیماران ارسال می‌کند، زیرا هیچ مزیت بالینی ندارد و می‌تواند آسیب بالقوه ایجاد کند.

منابع مالی:

نویسنده ارشد شهر امید: سومانتا کی پال، دکتر

خلاصه:

به بیماران مبتلا به سرطان کلیه پیشرفته به‌عنوان خط اول درمان، به‌طور معمول مهارکننده‌های ایمن بازرسی (ICIs) داده می‌شود. کارآزمایی بالینی فاز 3 CONTACT-03 اثرات دادن مجدد ICI را به عنوان بخشی از یک درمان خط دوم استاندارد آزمایش کرد. این اولین کارآزمایی در نوع خود است که یک درمان استاندارد به تنهایی (cabozantinib) را با درمان استاندارد به علاوه یک ICI (atezolizumab به اضافه cabozantinib) در تومورهای جامد که پس از درمان خط اول با ICI پیشرفت کرده اند، مقایسه می کند. بیمارانی که آتزولیزوماب به همراه کابوزانتینیب مصرف می کردند، بقای بدون پیشرفت یا بقای کلی طولانی تری را در مقایسه با افرادی که به تنهایی کابوزانتینیب مصرف می کردند، تجربه نکردند. بررسی زیر گروه‌های بیماران بر اساس رژیم‌های درمانی قبلی و گروه‌های در معرض خطر، هیچ فایده‌ای از افزودن به هیچ گروهی را نشان نداد. علاوه بر این، بیمارانی که از درمان ترکیبی استفاده می کردند سطوح بالاتری از سمیت را تجربه کردند.

تأثیر:

پال، اسکی، و همکاران (2023) تک درمانی آتزولیزوماب به همراه کابوزانتینیب در مقابل کابوزانتینیب برای بیماران مبتلا به کارسینوم سلول کلیوی پس از پیشرفت با درمان قبلی مهارکننده ایست بازرسی ایمنی (CONTACT-03): یک کارآزمایی چند مرکزی، تصادفی، برچسب باز، فاز 3. لانست. doi.org/10.1016/S0140-6736(23)00922-4.