مطالعه بریتانیا نشان می دهد که بیماری های قلبی عروقی و دیابت تا 12 ماه پس از COVID-19 افزایش یافته است

از

در مطالعه اخیر منتشر شده در PLOSمحققان تعیین کردند که آیا میزان ابتلا به دیابت جدید (DM) و بیماری‌های قلبی عروقی (CVDs) در یک سال در میان افرادی که از بیماری کروناویروس 2019 بهبود می‌یابند (COVID-19) افزایش می‌یابد یا خیر.

مطالعه: پیامدهای قلبی متابولیک تا 12 ماه پس از عفونت COVID-19. یک مطالعه کوهورت همسان در بریتانیا. اعتبار تصویر: Kateryna Novikova/Shutterstock
مطالعه: پیامدهای قلبی متابولیک تا 12 ماه پس از عفونت COVID-19. یک مطالعه کوهورت همسان در بریتانیا. اعتبار تصویر: Kateryna Novikova/Shutterstock

زمینه

جامعه مورد مطالعه شامل تعداد مساوی از بیماران آزمون و کنترل بود که بر اساس سن، جنس و عملکرد خانوادگی 1:1 مطابقت داشتند. سایر متغیرهای مطالعه شامل شاخص توده بدنی (BMI)، امتیاز چارلسون، فشار خون سیستولیک و ماه شاخص بودند. این تیم جمعیت مورد مطالعه را تا ژانویه 2022 پیگیری کرد. آنها مطالعه یکساله را از تاریخ شاخص به چهار فریم زمانی تقسیم کردند، به شرح زیر: 1) چهار هفته اول، 2) پنج تا 12 هفته، 3) 13 تا 52 هفته.

یافته‌های مطالعه کنونی نشان داد که در حالی که CVD در اوایل پس از کووید-19 افزایش یافت، تشخیص دیابت برای حداقل 12 هفته پس از کووید-19 پیش از کاهش مجدد باقی ماند. نویسندگان مشاهده کردند که افزایش اولیه در تشخیص CVD عمدتا به دلیل آمبولی ریوی، آریتمی دهلیزی و ترومبوز وریدی بود. افراد بدون CVD یا DM از قبل که به COVID-19 مبتلا شده بودند، حساسیت بیشتری نسبت به بروز هر دو این شرایط نشان ندادند. نویسندگان بر رژیم غذایی سالم و ورزش برای افرادی که از COVID-19 بهبود می یابند تاکید کردند.



منبع

در مطالعه حاضر، محققان سوابق سلامت الکترونیکی (EHRs) 428650 بیمار COVID-19 بدون CVD یا DM را بین سال‌های 2020 تا 2021 در بریتانیا (بریتانیا) تجزیه و تحلیل کردند. تاریخ فهرست، تاریخ اولین کد COVID-19 در انتشار فوریه 2021 Clinical Practice Research Datalink (CPRD) Aurum بود. این پایگاه داده شامل EHR های 1356 مطب خانوادگی در بریتانیا با حدود 13.4 میلیون بیمار ثبت شده، به ازای انتشار آنها در مارس 2022 است.

محدودیت‌های اجتماعی در طول همه‌گیری، تغییرات عمیقی در رژیم غذایی و برنامه‌های ورزشی افراد ایجاد کرد که ممکن است باعث ایجاد CVD و DM در جمعیت عمومی بدون COVID-19 شود. بنابراین، نیاز به مطالعات کنترل‌شده‌ای وجود دارد که اثرات طولانی‌مدت عفونت SARS-CoV-2 و پیامدهای قلبی متابولیک آن را با توجه به شرایط سلامتی از قبل موجود در موارد و گروه‌های کنترل و تغییرات آن در طول زمان در گروه کنترل ارزیابی کند.

همچنین، مطالعات کوهورت باید تمایز بین پیامدهای قلبی متابولیک نامطلوب را که در طول حاد (چهار هفته اول عفونت)، پس از حاد (پنج تا دوازده هفته پس از اولین عفونت)، یا طولانی مدت COVID با علائمی که بیش از 12 هفته ادامه می‌یابد، روشن کند. بعد از عفونت

در مورد مطالعه

سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا 2 (SARS-CoV-2) احتمالاً باعث آسیب مستقیم پانکراس می شود. علاوه بر این، یک «طوفان سیتوکین» پیش‌التهابی را در بیماران شدیداً بیمار ایجاد می‌کند که با افزایش سطح اینترلوکین ۶ (IL-6) و فاکتور نکروز تومور آلفا (TNFα) مشخص می‌شود که ترشح و مقاومت انسولین را مختل می‌کند. به طور خلاصه، COVID-19 خطر اختلالات قند خون و عوارض قلبی عروقی را افزایش می دهد. با این حال، مطالعات به سختی تشخیص‌های جدید DM و CVDs را بیش از 12 ماه پس از COVID-19 بررسی و مشخص کرده‌اند.

تشخیص خالص دیابت در چهار هفته اول پس از کووید-19 به میزان 81 درصد با نسبت نرخ تعدیل شده (RR) 1.81 افزایش یافت و بین 5 تا 12 هفته (RR=1.27) افزایش یافت. با این حال، افزایش کلی در تشخیص DM نمی تواند بین 13 تا 52 هفته حفظ شود (R=1.07). علاوه بر این، نویسندگان افزایش شش برابری در تشخیص CVD با COVID-19 حاد را مشاهده کردند (RR=5.82). علاوه بر این، آنها افزایش 11 برابری در آمبولی ریه، افزایش شش برابری در آریتمی دهلیزی و افزایش پنج برابری در ترومبوزهای وریدی را مشاهده کردند که به ترتیب با RRs 11.51، 6.44 و 5.43 بود. شایان ذکر است، بروز CVD بین پنج تا 12 هفته عفونت اولیه SARS-CoV-2 کاهش یافت (RR=1.49) و به سطوح پایه یا کمتر از 12 هفته تا 12 ماه رسید، با RR=0.80.

نتیجه گیری

برخی از تظاهرات اولیه قلبی ناشی از COVID-19 که در چهار هفته اول عفونت شناسایی شده اند عبارتند از نارسایی قلبی، انفارکتوس حاد میوکارد و سکته ایسکمیک. بعلاوه، بیماران COVID-19 موارد تازه شروع هیپرگلیسمی و دیابت را با کتواسیدوز دیابتی و هیپراسمولاریته گزارش کرده اند.

نتایج مطالعه اولیه، اولین ثبت تشخیص CVD و DM بود. محققان تشخیص‌های CVD را در دسته‌های زیر دسته‌بندی کردند: 1) آریتمی دهلیزی، از جمله فیبریلاسیون دهلیزی و تاکی کاردی فوق بطنی، 2) حمله قلبی، 3) انفارکتوس میوکارد و بیماری ایسکمیک قلب، iv) آمبولی ریوی، v) ترومبوز وریدی، کاردیومیوپاتی و میوکاردیت و vii) سکته مغزی.

به همین ترتیب، تشخیص DM دو دسته کلی داشت – افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 و کسانی که داروهای کاهش قند خون را به صورت خوراکی و انسولین دریافت می کردند. این تیم دومین رکورد هموگلوبین A1c (HbA1c) را بیش از 48 میلی مول در مول برای تشخیص دیابت در نظر گرفت. آنها مرگ و میر را از تاریخ مرگ CPRD ارزیابی کردند.

یافته های مطالعه