مطالعه ریشه های آبله را 2000 سال دیگر عقب می اندازد

برای تخمین منشاء ویروس، محققان چیزی به نام «پدیده نرخ وابسته به زمان» را در نظر گرفتند.

آبله اخیراً ریشه کن شد، به طور نسبی، حداقل 300 میلیون نفر را در قرن بیستم کشت.

اطلاعات بیشتر

این مهم است زیرا این فرضیه تاریخی را تأیید می کند که آبله در جوامع باستانی وجود داشته است. همچنین مهم است که در نظر بگیریم که برخی از جنبه‌ها در تکامل ویروس‌ها وجود دارد که باید هنگام انجام این نوع کارها در نظر گرفته شوند.

دکتر دیگو فورنی، نویسنده اول این مطالعه، از مؤسسه علمی IRCCS Eugenio Medea، در ایتالیا، گفت: “ویروس واریولا ممکن است بسیار بسیار قدیمی تر از آن چیزی باشد که ما فکر می کردیم.”

اکنون، دانشمندان ایتالیایی از یک معادله ریاضی برای تعیین دقیق آغاز آبله استفاده کرده‌اند و همراه با زخم آبله که در مومیایی‌های مصر باستان دیده می‌شود، ظهور این ویروس را 3800 سال به عقب انداخته‌اند.

خبرنگار HealthDay

در مطالعه جدید، محققان دریافتند که گونه های مختلف آبله همه از یک اجداد مشترک منشأ گرفته اند. بخش کوچکی از اجزای ژنتیکی موجود در ژنوم‌های عصر وایکینگ‌ها حتی تا قرن هجدهم باقی ماندند.

یافته ها به صورت آنلاین در 9 ژانویه در مجله منتشر شد ژنومیک میکروبی.

چهارشنبه، 11 ژانویه 2023 (هیلث دی نیوز) – در حالی که منشا آبله قرن ها یک راز باقی مانده است، محققان اکنون بر این باورند که قدمت آن به 2000 سال زودتر از آنچه قبلا تصور می شد، بازمی گردد.

توسط کارا مورز

این بدان معنی است که سرعت تکامل به مدت زمانی که در آن اندازه گیری می شود بستگی دارد. به گفته نویسندگان مطالعه، این بدان معناست که ویروس‌ها در یک بازه زمانی کوتاه‌تر و آهسته‌تر در یک بازه زمانی طولانی‌تر تغییر می‌کنند، چیزی که به خوبی در ویروس‌های DNA ثبت شده است.

منبع: انجمن میکروبیولوژی، انتشار خبری، 9 ژانویه 2023



منبع

با استفاده از یک معادله ریاضی برای توضیح پدیده نرخ وابسته به زمان، تیم تحقیقاتی تخمین زدند که اولین ظهور آبله ممکن است به زمان مصر بازگردد: مومیایی‌های باستانی، از جمله فرعون رامسس پنجم، که در 1157 قبل از میلاد درگذشت، زخم مشکوکی داشتند.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده اطلاعات بیشتری در مورد آبله دارد.

تا همین اواخر، اولین شواهد ژنتیکی آبله، ویروس واریولا، مربوط به دهه 1600 بود. و در سال 2020، محققان شواهدی از آن را در بقایای دندان‌های اسکلت وایکینگ‌ها یافتند که وجود آن را 1000 سال قبل از آن پیش برد.