علاوه بر این، نتایج می‌تواند به شکل‌دهی دستورالعمل‌های آینده در پیشگیری از GDM و مدیریت GWG در بارداری با نگاه کردن به داده‌های مربوط به چاقی فردی به جای BMI به عنوان انتخاب‌کننده‌های مداخلات هدفمند کمک کند.
اگر این داده ها مفید باشند، تحقیقات آینده برای ارزیابی مقرون به صرفه بودن چنین مداخلاتی در بارداری مورد نیاز است، با توجه به اینکه “زنان دارای اضافه وزن و چاقی در بارداری به ترتیب 23% و 37% هزینه استفاده و هزینه خدمات را افزایش داده اند.“
در مطالعه حاضر، همانطور که در مجله گزارش شده است BMJ Open، این داده ها با استفاده از معیارهای چاقی مجدد تجزیه و تحلیل خواهند شد. هم GDM و هم GWG به عنوان نتایجی که به اندازه‌گیری اثربخشی برنامه‌ها یا برنامه‌های مدیریت وزن کمک می‌کنند، تحلیل می‌شوند. این موارد برای زنان مبتلا به چاقی در اوایل بارداری هدف قرار خواهد گرفت.
محققان تلاش خواهند کرد تا ناهمگونی مطالعه، داده های از دست رفته و سایر منابع سوگیری را جبران کنند.
دامنه کاهش GWG از 2- کیلوگرم تا 6- کیلوگرم است، با هر نوع مداخله، به تنهایی یا به صورت ترکیبی، اگرچه بیشترین کاهش با معیارهای فقط رژیم غذایی مشاهده می شود. زنان با BMI بالا بیشترین کاهش را در GWG داشتند.
با توجه به اهمیت چاقی در بارداری، نیاز به کار بیشتری برای پیش بینی خطر فردی چاقی در این جمعیت وجود دارد. دانشمندان در حال تلاش برای شناسایی ابزارهای بهتر از BMI هستند که در ثبت الگوی رسوب چربی، عاملی حیاتی در پیش بینی عوارض و اختلالات متابولیک مرتبط با چاقی، ناکام است.
یک مطالعه جدید با هدف بررسی استفاده از معیارهای چاقی به عنوان روشی برای ارزیابی اثربخشی نسبی افزایش وزن و مداخلات GDM در بارداری است.
“این نشان می دهد که BMI به اندازه کافی تمام زنانی را که از رژیم غذایی و/یا فعالیت بدنی مداخلات مدیریت وزن بیشتر سود می برند، شناسایی نمی کند و برخی از زنان مراقبت های اضافی گران قیمت و وقت گیر را دریافت می کنند که مورد نیاز نیست.“
چاقی به جای BMI برای پیش بینی GWG
در حالی که زنان باردار به طور ایده آل باید وزن اضافه کنند، میزان افزایش وزن بارداری (GWG) نیز ممکن است بر سلامت مادر و جنین یا نوزاد در صورت افزایش بیش از حد تأثیر بگذارد. متأسفانه، حدود نیمی از زنان باردار افزایش وزن بیش از حد دارند و این میزان با چاقی از قبل به حدود 60 درصد افزایش می یابد.
GWG بالا با افزایش وزن بیش از حد در دوران کودکی و نوجوانی مرتبط است، با افزایش 40 درصدی خطر اضافه وزن یا چاقی در 2 تا 5 سال، و افزایش خطر 72 درصدی در 10 تا 18 سال. بنابراین چاقی در بارداری با غربالگری GDM و نظارت بر پره اکلامپسی و همچنین رشد جنین همراه با توصیه هایی در مورد رژیم غذایی و فعالیت بدنی پیگیری می شود.
متأسفانه، BMI هیچ تأثیر قابل توجهی بر بروز GDM به دنبال شیوه های مختلف مدیریت وزن، یعنی رژیم غذایی در مقابل ورزش، نشان نداد. نتایج متناقض هستند، شاید به دلیل تفاوت در طراحی مطالعه و نحوه یا محتوای مداخلات.
غربالگری و تشخیص GDM همچنان بحث‌برانگیز است و جوامع حرفه‌ای مختلف دستورالعمل‌های متفاوتی را توصیه می‌کنند. به عنوان مثال، انگلستان تمام زنان دارای فاکتورهای خطر را برای این وضعیت بین هفته های 24 تا 28 غربالگری می کند، به جز زنانی که در بارداری قبلی GDM داشتند. این زنان در صورت امکان در ده هفته یا قبل از آن غربالگری می شوند.
در مقابل، ایالات متحده آمریکا، استرالیا و کانادا همه زنان را در دوران بارداری غربالگری می‌کنند اما از استراتژی‌های متفاوت و برش‌های متفاوتی استفاده می‌کنند. با توجه به اینکه GDM بر روی مادر و نوزاد در کوتاه مدت و بلندمدت تأثیر می گذارد، این یک مسئله مهم است.
چاقی مهمتر از BMI در پیش بینی خطر GDM است. نشانگرهایی مانند دور کمر یا نسبت دور کمر به باسن می‌توانند در هدف قرار دادن زنان باردار در معرض خطر بالای پیامدهای نامطلوب مهمتر باشند. این به نوبه خود می تواند به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک کند تا راهنمایی های خود را در مورد مدیریت وزن به شیوه ای مناسب از نظر بالینی در مقایسه با BMI هدایت کنند.
اثرات کلی این مداخلات گزارش خواهد شد و سپس با معیارهای مختلف چاقی برای بررسی وجود همبستگی مرتبط خواهد شد. این مطالعه بر اساس داده های فردی بیمار (IPD) خواهد بود. محققان یک متاآنالیز برای بررسی اینکه آیا و چگونه افزایش وزن در بارداری را می توان با استفاده از معیارهای چاقی غیر از شاخص توده بدن (BMI) هدف قرار داد، انجام خواهند داد.
BMI نیز با چاقی همبستگی ضعیفی دارد. مطالعات قبلی نشان داد که تقریباً نیمی و 40 درصد از زنان با BMI بالا و مرزی به ترتیب حاملگی های پیچیده داشتند.
بارداری زمان انتظارات و شادی زیادی است، اما مجموعه ای از مشکلات خاص خود را نیز به همراه دارد. دیابت بارداری (GDM) یکی از شرایطی است که برای اولین بار در دوران بارداری به عنوان عدم تحمل گلوکز ظاهر می شود یا شناخته می شود. این امر تا یک چهارم بارداری ها را در سراسر جهان پیچیده می کند، اگرچه این میزان به طور گسترده ای بسته به مکان متفاوت است.
“این تحقیق با هدف پرداختن به شکاف در دانش و کاملاً بدیع است. از نظر مداخلات هدفمند در بارداری بر اساس معیارهای جایگزین چاقی نسبت به BMI برای پیشگیری از GDM و کاهش GWG“
متاآنالیزهای بزرگ قبلی و بررسی‌های متاآنالیزها حاکی از کاهش مداوم GWG با اقدامات مدیریت وزن است. به عنوان مثال، یک مطالعه کاهش 0.7 کیلوگرمی را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. با این حال، زمانی که تمام داده های مطالعه گنجانده شد، این به 1.1- کیلوگرم افزایش یافت.
پروتکل: اثرات متفاوت مداخلات رژیم غذایی و فعالیت بدنی در بارداری برای جلوگیری از دیابت بارداری و کاهش افزایش وزن بارداری بر اساس سطح چاقی مادر: پروتکلی برای متاآنالیز داده‌های بیمار (IPD) از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده کنترل‌شده. اعتبار تصویر: Image Point Fr / Shutterstock